(rm) صدا | [ 5:13 mins ]
واکنش دستجات اسلامگرایان متعصب به انتشار کاریکاتورهای پیامبر اسلام در نشریات اروپائی، که با خشونت، آتش زدن سفارتخانه‌ها و برخورد با نیروی انتظامی همراه شد، در مطبوعات اروپا و آمریکا به بحث در باره تقابل آزادی مطبوعات و احترام به باورهای دینی دامن زد، اما یک نویسنده برگشته از اسلام هندی تبار به نام «ابن رواق» که برای گسترش گرایش غیرمذهبی در جوامع اسلامی فعالیت می‌کند، در مقاله‌ای در مجله المانی اشپیگل به سیاستمداران دولتهای اروپائی توصیه می‌کند که از آزادی بیان جراید حمایت کنند و از تظاهرکنندگان متعصب به خاطر انتشار کاریکاتور پیامبر اسلام معذرت‌خواهی نکنند. بهنام ناطقی (رادیوفردا، نیویورک): آقای ابن وراق، نویسنده‌ای که در شبه‌جزیره هند به دنیا آمده است و در اروپا تحصیل و کار کرده است، در مقاله خود در مجله اشپیگل می‌نویسد آزادی بیان میراث غرب است و غرب وظیفه دارد از آن در برابر حملات اقتدارگرایان دفاع کند.
آقای ابن وراق، فعال ضد اسلام، در آغاز مقاله خود در هفته نامه اشپیگل به گفته متفکر قرن نوزده بریتانیا، جان استوارت میل، نویسنده کتاب «در باره آزادی» On Liberty استناد می‌کند که گفته است آنها که از آزادی بحث دفاع می‌کنند اما می‌گویند آزادی به افراط نباید کشیده شود، متوجه نیستند که دفاع آنها از آزادی اگر شامل موارد افراطی نشود، در واقع شامل هیچ موردی نمی‌شود.
ابن وراق می‌افزاید این کاریکاتورها در روزنامه دانمارکی موضوع آزادی مطبوعات و آزادی بیان در غرب را مطرح می‌کند و اینکه آیا ما در غرب حاضر هستیم به فشار جوامع قرون وسطائی تسلیم شویم و آزادی‌هائی که هزاران تن برایشان خون داده‌اند، محدود سازیم؟ زیرا دمکراسی نمی‌تواند بدون آزادی بیان مدت مدیدی به حیات خود ادامه دهد و در کشورهای اسلامی هم این فقدان آزادی است که باعث شده است اسلام در دژ مستحکم و قرون وسطائی خود تحت حمایت اقتدارگرائی و تحمل‌ناپذیری، از حمله مصون بماند.
ابن وراق، صاحب کتابی تحقیقی در باره زندگی پیامبر اسلام و همچنین نویسنده کتاب پرفروش چرا مسلمان نیستم، به جوامع غربی توصیه می‌کند که مغرور باشند و معذرت نخواهند، و می‌گوید اگر غرب همبستگی نشان ندهد، و بدون خجالت و آشکارا از اقدام روزنامه دانمارکی در انتشار این کاریکاتور حمایت نکند، آن وقت قدرت‌هائی که سعی می‌کنند نظام عقیدتی اقتدارگرای خود را به جوامع غربی تحمیل کنند، پیروز می‌شوند و اسلامی کردن اروپا آغاز می‌شود.
ابن وراق می‌گوید بریتانیا حتی مجبور نیست برای استعمار کردن هندوستان معذرت بخواهد و می‌نویسد استعمار هند به رنسانس هند، پایان گرسنگی، کشیده شدن راه‌اهن، جا ده و آبیاری، مبارزه با وبا، تاسیس خدمات دولتی و دمکراسی و پارلمان و حکومت قانون در هند انجامید و به برآمدن ساختمان‌های فاخر به سبک معماری بریتانیا در کلکته و بمبئی، و حتی به خاطر زحمت پژوهشگران بریتانیائی و اروپائی بود که هندی‌ها صاحب گذشته و تاریخ شدند و عظمت باستانی هند را باستان شناسی اروپا زنده کرد. در واقع امپریالیسم بریتانیا در هندوستان آنچه امپریالیسم اسلامی نابود کرده بود، از نو ساخت و سرجای خود گذاشت.
ابن وراق می‌افزاید در صحنه جهانی، آیا غرب باید به خاطر داشتن شکسپیر، دانته، گوته، موتزارت، باخ، بتهوون، رامبراند، ون‌گوگ، بروگل، گالیله، نیوتون، کوپرنیک و داروین، و به خاطر بازی‌های المپیک و فوتبال و پنیسیلین و کامپیوتر و حقوق بشر و دمکراسی پارلمانی از جوامع اسلامی معذرت بخواهد؟
این نویسنده هندی‌تبار اسلامی در مقاله خود در هفته‌نامه اشپیگل می‌افزاید: غرب سرچشمه اندیشه آزادی فردی، مردمسالاری، حکومت قانون، حقوق بشر و آزادی‌های فرهنگی است. غرب است که نابرابری را از بین برد، موقعیت زنان را در جوامع ارتقا داد، علیه برده‌داری جنگید و از آزادی تحقیق و بیان و وجدان دفاع کرد. به همین سبب، جوامع غربی به جوامع اسلامی معذرتی بدهکار نیست. جوامعی که زنان خود را تحقیر می‌کنند، ختنه می‌کنند و به جرم زناکاری سنگسار می‌کنند، و اسید به صورت آنها می‌پاشند، جوامعی که از دادن حقوق انسانی به مردم خود امتناع می‌کنند، نمی‌توانند از غرب انتظار معذرت‌خواهی داشته باشند.
چگونه می‌توان انتظار داشت که مهاجران اسلامی در جوامع غرب ادغام شوند وقتی غرب را برای این مهاجران لانه نابرابری، فساد و منبع ظلم و امپریالیسم و نژادپرستی تصویر می‌کنند و به قول نویسنده سیاهپوست آمریکائی جیمز بالدوین، چرا باید این مهاجران در آنچه کشتی در حال غرق تصویر می‌شود ادغام شوند؟ اما باید پرسید چرا این مهاجران به جای اینکه بخواهند به عربستان سعودی کوچ کنند، روانه جوامعی غربی می‌شوند؟
ابن وراق می‌نویسد جوامع غربی باید در آموزش بهتر مهاجران تلاش کنند و تاریخ مبارزاتی که به آزادی‌هائی که اینک آنها برای بهره‌مندی از آنها خودرا به غرب می‌رسانند، به آنها درس داده شود. وی یادآور می‌شود که وقتی در چین دانشجویان در میدان تی‌آن‌من پکن در سال 1989 برای آزادی قیام کردند، تصاویر بودا یا کنفسیسوس را باخود نداشتند، بلکه نسخه‌ای از مجسمه آزادی در نیویورک را با خود حمل می‌کردند.
نویسنده از اسلام‌برگشته هندی‌تبار در اشپیگل چاپ آلمان می‌نویسد: آزادی بیان میراث غرب است و باید از آن حمایت کنیم وگرنه زیر حملات اقتدارگرایان می‌میرد. وی می‌افزاید آزادی بیان در جوامع اسلامی نیز به شدت لازم است و غرب با دفاع از آزادی بیان درس با ارزشی به جهان اسلام می‌دهد.
