کنسرت سرزده پینک Pink در نیویورک با ترانه های آلبوم جدید

پینک، ترانه‌سرا و خواننده پاپ، بعد از سکوتی نسبتا طولانی در پی عدم موفقیت نسبی آلبوم سومش Try This، روز چهارم آوریل، یعنی دو هفته پیش، آلبوم جدیدی در آمریکا بیرون داد به نام من نمرده‌ام I’m Not Dead و چند روز پیش، در کلوپ رقص کروبار Crobar نیویورک ظاهر شد برای یک کنسرت سر زده، در برابر صدها علاقمند و دوربین‌های تلویزیون. بهنام ناطقی (رادیوفردا، نیویورک): با آلبوم چهارم خود که آن را جسورانه، من نمرده‌ام اسم گذاشته است، پینک، ترانه‌سرا و خواننده و رقصنده و اکروبات درشت اندام موطلائی و هوشمند، باز می‌گردد تا باردیگر صدرنشین موسیقی پاپ و راک باشد، مکانی در آن بالابالاها، که چهارسال پیش با فروختن 16 میلیون نسخه از دومین آلبومش کسب کرد. من نمرده‌ام، فریاد هنرمند متشخص و قائم به ذاتی است که هرچند گاهی از دست قافیه‌بازی کلیشه‌ای و شعارهای سیاسی باب روز و تعبیرهای پیش‌پا افتاده برنمی‌دارد، ولی با ترانه‌های رقصی پاپ هزاران نفر را به رقص وادارد و بلافاصله اشک همه را با بلوز در می‌آورد و گاهی هم می‌تواند ترانه‌های پرمغز و صادقانه و شخصی بنویسد. اولین تک ترانه یا single آلبوم جدید پینک، ترانه‌ای به نام دختر‌های احمق، یک ترانه رگی پاپ، این هفته در جدول ده ترانه تاپ، مقام ششم را دارد. با این ترانه که انتقادی است از عشق و علاقه رسانه‌ها به موطلائی‌های مشهور سبک‌ ‌مغز، مثل پاریس هیلتون و بریتنی اسپی‌یرز و جسیکا سیمسون، پینک از شنونده می‌خواهد که او را جدی بگیرد. خانم الیشا مور، که به نام پینک کار می‌کند و تازه به 27 سالگی رسیده، به قول خودش جمع اضداد است و به قول چاک کمبل، منتقد موسیقی پاپ، قدرت چندین هنرمند غول‌آسای موسیقی راک و پاپ آمریکا را در خود جمع دارد: راک دهه هشتاد Joan Jet و پاپ پیشتاز گوون استفانی Gwen Stefani و پاپ مردمی کلاسیک و قصه‌پرداز Bette Midler، اما در همه اینها، به قول این منتقد، یک چیز ثابت وجود دارد و آن اجرای قوی و معتمد به نفس و پراحساس خود پینک است. در این ترانه سیاسی صریح و باب روز، به همراه Indigo Girls پینک به جمع منتقدان دست چپی سیاست‌های رئیس جمهوری آمریکا می‌پیوندد: موضعی که طبق نظرسنجی‌ها در بخش قابل توجهی از جامعه خریدار دارد. Dear Mr. President به منابع الهام پینک باید هنرمند فقید، خواننده افسانه‌ای بلوز دهه 1960 خانم جانس جاپلین Janis Joplin را افزود که پینک برای رو کم کردن در کنسرت‌هایش دو سال پیش، چند ترانه او را عینا اجرا می‌کرد. ترانه Nobody Knows در آلبوم جدید از جمله خاطره جنیس جاپلین را زنده می‌کند. به قول منتقد نیویورک تایمز، بلندپروازی پینک بیشتر از فرصتی که این ترانه‌ها به او می‌دهند. از ترانه‌های قابل توجه آلبوم جدید پینک ترانه‌ای است از پدرش، در باره تجربه دردناک جنگیدن در ویتنام، که هفته گذشته در کنسرت سرزده در کلوپ کروبار، برای اولین همراه پدر روی صحنه آن را زنده اجرا کرد، که می‌گوید نخستین ترانه‌ای است که در زندگی یاد گرفت. ترانه‌ای به نام من باران را دیده‌ام I’ve Seen the Rain پینک که طی هفته‌های اخیر برای تبلیغ آلبومش از صبح تا شب در برنامه‌های تلویزیونی آمریکا ظاهر می‌شود، در مصاحبه‌ای گفت فروش 16 میلیون نسخه از آلبوم آلبوم دومش Missundazstood که در سال 2001 بیرون آمد، برایش به نوعی خفقان آور بود زیرا از آن بالا دیگر راهی جز پائین رفتن وجود ندارد. فروش آلبوم سوم او Try This در سال 2004 که به یک میلیون هم نرسید نومید کننده بود و به قول خبرنگار mtv، ناحق هم بود. آلبوم جدید پینک در سه هفته‌ای که از انتشار آن می‌گذرد خود را در جدول 100 البوم پرفروش از مقام 30 به مقام 15 رسانده، و کارشناس مجله تخصصی بیلبورد پیش‌بینی می‌کند که به سیرصعودی خود طی هفته‌های آینده ادامه دهد. در ترانه رقصی ولی شکوه‌آمیز Leave Me Alone ترانه‌ای به سبک Power Pop پینک به معشوق سمجی التماس می‌کند مدتی تنهایش بگذارد.