برخورد تشکل های دانشجوئی و مدیریت دانشگاه ها با نسل جدید دانشجویان، از دید دبیر تشکل دفتر تحکیم وحدت

در پی افزایش حرکتهای اعتراضی دانشجویان در تهران وشهرستانها که به برخوردهای شدید میان دانشجویان و مدیریت جدید دانشگاهها انجامید، محمد هاشمی، دبیر تشکیلات دانشجوئی دفتر تحکیم وحدت، در مصاحبه با رادیو فردا میگوید که نسلی که در سالهای 1982 و 1983 وارد دانشگاه ها شده است، مطالبات صنفی دارد و برخلاف نسل قبل که دنبال دمکراسی و آزادی و عدالت بود، امنیت اجتماعی و شغلی مطالبه می کند. وی می افزاید نسل جدید مدیران دانشگاه ها که بعد از به قدرت رسیدن آقای احمدی نژاد در دانشگاه ها به کار پرداخته است، برخورد رئیس و مرئوسی با دانشجویان دارد و دانشگاه را نمی شناسد. وی می گوید برنامه دفتر تحکیم و تشکل های دانشجوئی این است که نسل جدید را جذب کند و مطالبات این نسل را مطرح کند. در ماه‌های اخیر شاهد تجمعات اعتراض‌آمیز دانشجوئی در دانشگاه‌های مختلف سراسر ایران بوده‌ایم، از جمله تجمع در دانشگاه صنعتی شریف، دانشگاه شهید رجائی، تحصن اخیر دانشجویان دانشگاه سهند تبریز، و تحصن دانشجویان دانشگاه کردستان که هنوز هم ادامه دارد. دانشجویان دانشگاه کرمانشاه نیز اعلام کرد ند در صورتی که مقامات به مطالبات آنها توجه نکنند، از روز چهارشنبه دست به تحصن خواهند زد. محمد هاشمی، دبیر تشکیلات دانشجوئی دفتر تحکیم وحدت، اتحادیه انجمن‌های اسلامی دانشجویان دانشگاه‌های ایران، در مصاحبه با رادیوفردا می‌گوید: محمد هاشمی (دبیر دفتر تحکیم وحدت): دو دلیل مشخص و عمده دارد. یک دلیل اینکه مطالباتی که امروز دانشجو دارد، بیشتر مطالبات صنفی است. یعنی نسلی که در دو سه سال گذشته در دانشگاه‌ها حضور داشت، مطالبات بسیار عمده‌ای داشت: مطالباتش آزادی بوده، حقوق بشر بوده، عدالت بوده. اما نسل جدیدی که وارد دانشگاه می‌شود، مطالبات را خیلی خلاصه‌تر می‌کند. رفاه موقع تحصیل می‌خواهد، امنیت برای کار کردن می‌خواهد. آینده می‌خواهد. اینها مطالب خیلی صنفی‌تر شده است و خیلی دم دستی‌تر شده است. این یک دلیل است . دلیل دیگر رویکرد جدیدی است که وزارت علوم دارد به برخی در دانشگاه‌ها. یعنی در شش هفت ماه گذشته کاملا این برخوردها مشخص شده. مثلا بودجه‌های فرهنگی در دانشگاه‌ها کاهش پیدا کرده یا با کارهای فرهنگی کاملا برخورد شده و تعطیل شده‌اند. تمامی نشریات مستقل دانشجوئی موظف شده اند که نشریات خود و فعالیت‌های خود را قبل از انجام یا انتشار با دانشگاه هماهنگ کنند. این فشاری است که دارد به دانشجو می‌آید به علاوه خواسته‌های جدیدی که دانشجوها دارند منجر شده به این است که ما تحصن‌ها و اعتراض‌هائی در دانشگاه‌ها داشته باشیم. لیلی صدر (رادیوفردا): واکنش مقامات دانشگاهی به این تحصن‌ها چی بوده یا اصلا این تحصن‌ها نتیجه‌ای داشته است؟ محمد هاشمی: نتایج آنقدر مطلوب نبوده که بخواهیم خیلی بگوئیم. خیلی بیشتر از این ها انتظار بوده. بی تاثیر نبوده ولی انقدر هم نیست که خیلی قابل توجه باشد. چون تیم و گروهی که امروز دارد مدیریت می‌کند دانشگاه‌ها را خیلی آشنائی با وضعیت دانشگاه‌ها ندارد، و به اصطلاح ما دانشجوها، آنها خیلی دانشگاهی نیستند. روحیه دانشگاه‌ها و برخورد با دانشجو را خیلی ندارند. برخوردهائی که صورت می‌گیرد، بیشتر برخورد رئیس و مرئوسی است تا برخورد استاد با دانشجو. کلا می‌شود گفت که دیدگاه نسبت به دانشجو و انتظاری که از دانشجو دارند یک مجسمه‌هائی است که بیایند درون دانشگاه درس بخوانند و یک نمره‌ای آخر ترم بگیرند و بروند. انتظاری که از دانشجو باید داشت، روحیه منتقد دانشجو، زیر سئوال بردن او، و به همه چیز شک کردن را مدیریت جدید دانشگاه‌ها نمی‌پذیرد و بر نمی‌تابد. عموما در برخوردهای صنفی و تجمع‌هائی که صورت می‌گیرد، مدیریت دانشگاه به جای اینکه استقبال کند و دنبال تحقق خواسته‌ها باشد سعی می‌کند به بدترین وخشن‌ترین شکل ممکن برخورد کند. یعنی با تحصن‌هائی که در دانشگاه‌هائی که گفتیم تحصن صورت گرفته بود داشتیم، کلیه متحصنین و رهبران آنها و شورای متحصنین به کمیته‌های انضباطی احضار شدند و احکام کمیته‌های انضباطی که گرفتند بسیار سنگین بود. ل.ص.: آیا این تحصن‌ها به اخراج کسی از دانشگاه منجر شده؟ محمد هاشمی: هنوز موردی نداشته‌ایم. اما تعلیق و اجازه ندادن به تحصیل، حداکثر حکمی است که دانشگاه می‌تواند بدهد و این موارد را داشته‌ایم ولی برای اخراج از دانشگاه وزارت علوم باید دستور بدهد و هنوز این مورد را نداشته‌ایم. ل.ص.: حالا که تحصن‌ها نتیجه مورد انتظار را نداشته، چرا بازهم ادامه پیدا می‌کند؟ یعنی اقدام دیگری نیست غیر از اینکه ممکن است نتیجه بهتری بدهد؟ محمد هاشمی: اینها مطالبی است که انباشت می‌شود و وقتی که شما اجازه ندهید این مطالبات از مسیر خودش مثل شوراهای صنفی، کانون‌های فرهنگی و نمایندگان دانشجویان با مدیران در میان گذاشته شود و مطالبه بشود، این مطالبات انباشت می شود در دانشگاه‌ها و یک جاهائی خودش را نشان می‌دهد و یک جاهائی منفجر می‌شود و این تجمعات وتحصن‌ها همچین حالت‌هائی پیدا می‌کند. یعنی دانشجو به قدری بر او فشار روانی وارد می‌شود، ان قدر نبودن امکانات او را اذیت می‌کند، که فشارها و هزینه‌های سنگینی که بعد از آن متحمل می‌شود بازدارنده این نیست که تحصن کند. ل.ص.: شما در صحبت های خود علاوه بر تغییرات وزارت علوم بعد از روی کارآمدن دولت جدید، به تغییر مطالبات نسل جدید دانشجوها اشاره کردید. می‌شود راجع به این موضوع توضیح بیشتری بدهید و منظور خود را از نسل جدید توضیح دهید که ورودی چه سالهائی را می‌گوئید؟ محمد هاشمی: منظورم از نسل جدید کسانی است که از سال 1382 یا 1383 وارد دانشگاه شدند. دانشگاهی که من دارم درس می‌خوانم کاملا حس می‌کنم که رفتار ما و برخورد ما با مسائل جامعه، کاملا متفاوت است با بچه‌هائی که ورودی سال 1382 و 1383 هستند. ما آن موقع واقعا وقتی صحبت می‌کردیم وحرف می‌زدیم واقعا تماس خوبی می‌توانستیم با همکلاسی‌های خودمان برقرار کنیم. اما نسل جدیدی که می‌آید، یعنی سال 1382 تا سال 1384 باید تک و توش پیدا کنی و به هزار ترفند او را پای صحبت خود بنشانی و منطق بیاوری، ولی بزرگترین مشکل‌ات، جذب مخاطب است. با آنها به این راحتی‌ها نمی‌شود صحبت کرد. ل.ص.: با این تغییر رویکرد، استراتژی دفتر تحکیم و انجمن‌های اسلامی دانشجوئی چی هست؟ محمد هاشمی: آنچه که امروز استراتژی مجموعه تحکیم و انجمن‌ها هست، همین نحوه تعامل با این نسل جدید است، یعنی دنبال این می‌گردد که چه جوری با این نسل جدید تعامل برقرار کند بتواند با آنها ارتباط بگیرد و آنها را جذب کند و مطالبات آنها را پیگیری کند، و از آن طرف بتواند حرف خود را هم با نسل جدید بزند. این چیزی است که امروز استراتژی ما است و مجموعه انجمن‌های ما.