در کوهستانهای منطقه اورال روسیه گروه کوچکی از بودائی‌ها به رهبری یکی از کهنه سربازان ارتش اتحاد شوروی در جنگ افغانستان ۲۱ سال را صرف بنای یک صومعه در ارتفاعات یک کوهستان دورافتاده کرده اند. اما این صومعه در زمین هایی واقع شده که شرکت متعلق به یکی از نیرومندترین الیگارش‌های روس مدعی مالکیت آن است. پس از سالها تاخیر بالاخره تاریخ مشخصی برای تخلیه و برچیدن این صومعه تعیین شده است. ایموس چپلف خبرنگار رادیو اروپای آزاد/رادیو آزادی از این صومعه دیدن کرده و این گزارش را تهیه کرده است.
کوره راهی ۷ کیلومتری در دل جنگل به صومعه در ارتفاعات کوه کاچکانار منتهی می شود که ارتفاع آن ۸۸۸ متر بالاتر از سطح دریاست. این گروه، سوار بر سورتمه برای انتقال مواد غذایی از صومعه به سمت پایین در حرکت است.
این عبارت از نیایش‌های آیین بودايی به زبان سانسکریت در اواخر کوره راه نزدیک شدن به صومعه را نشان می دهد. پس از بارش برف شدید طی کردن این میسر برای رسیدن به صومعه ممکن است تا ۷ ساعت طول بکشد.
فراگیران آیین بودا در حال ادای احترام به یکی از دو گنبد مقدس موجود در صومعه هستند.آنچه که در آغاز یک کلبه محقر چوبی بود به مرور به یک مجموعه ساختمانی با مجسمه ای از بودا، اطاق هایی برای زندگی و آشپزخانه عمومی و سونا تبدیل شده است. نام این صومعه «شد تچوپ لینگ» به معنای محل تمرین و خودسازی است.
میخائیل سانیکوف، کهنه سربازی که راهب بودایی شده، این صومعه را در سال ۱۹۹۵ بنا کرد. این راهب بزرگ و ۵۵ ساله در جران اشغال افغانستان توسط ارتش سرخ در سالهای ۱۹۷۹ تا ۱۹۸۹ بعنوان فرمانده یک واحد از نزدیک در جنگ شرکت داشت. او که امروزه لاما دوکشیت نامیده می شود، می گوید پس از چندین بار مجروح شدن در عملیات مختلف (دو بار با گلوله، یک بار با خنجر و یک بار با ترکش خمپاره) در سال ۱۹۸۷ بعنوان مردی آسیب خورده ارتش را ترک کرد. اما خاطرات و حوادث مربوط به جنگ سالها او را رها نمی کرد. او می گوید:«گاهی اوقات این خاطرات هنگام انجام دادن کارهای معمولی زندگی روزانه به سراغم می آمد. هنگام تماشا کردن فیلم‌های اکشن ناخودآگاه شروع می کردم به شمارش گلوله هایی که در اسلحه قهرمان فیلم باقی مانده است. شب‌ها خوابیدن برایم بسیار دشوار بود.
سانیکوف (نفر وسط) در یک جلسه دعا و نیایش در اولین سالهای بنای معبد.
از آرشیو خصوصی میخائیل سانیکوف
سانیکوف پس از خروج از ارتش مشغول کارهای ساده و موقت شد و به گفته خودش «به دنبال مقصود و مفهومی برای زندگی خود می گشت.» در سال ۱۹۸۹ از منطقه بوریانیا سردرآورد و در آنجا شش سال در مورد بودائیسم مطالعه کرد. سانیکوف می گوید در آن زمان آئین بودا فقط در مناطق شرقی روسیه تا حدی رواج داشت. «به نظرم عجیب می آمد. با خودم می گفتم ما در نواحی مرکزی روسیه نیز آدم‌های خوبی داریم. آموزگارم به من گفت به آن مناطق برو.» سانیکوف می گوید پس از آنکه آموزگارم طرح ساده‌ای از یک کوهستان را کشید «وظیفه‌ام دقیقا مشخص شد.»
اما سانیکوف اصلا خبر نداشت که زیر این کوهستان پر برف و طوفانی منبع عظیمی از سنگ معدن فلزهای گوناگون خوابیده است.
صومعه تازه تاسیس در اوایل سالهای دو هزار.
از آرشیو خصوصی میخائیل سانیکوف
اینها اطاق‌ها و محل زندگی امروزی صومعه است. مجسمه ۶ متری بودا از جنس فیبر شیشه‌ای (پشم شیشه) در تابستان ۲۰۱۶ تکمیل شد. با وجود ادامه تهدید به تخریب این صومعه بودائیان کاچکانار به توسعه ساختمان آن ادامه می دهند. سانیکوف امیدوار است که در سالهای آینده بتواند مکتبی برای آموزش بودائیسم در این مرکز دایر کند.
هشت نفر بطور تمام وقت در صومعه زندگی می کنند و چندین نفر دیگر هم هر از چند گاه یکبار اما همیشه به اینجا می آیند. سانیکوف می گوید هر کسی که بخواهد می تواند در صومعه زندگی کند «به شرطی که آدم خوبی باشد.» مقررات صومعه بسیار صریح و انعطاف ناپذیرند: ممنوعیت مصرف الکل و مواد مخدر، ممنوعیت به کارگیری زبان ناشایست، جلسات نیایش گروهی هر روز از ساعت ۷ تا ۸ بامداد برگزار می شوند و هر فردی موظف است روزانه ۵ ساعت در این مرکز کار کند.
بولسلاو واویلف در حال جمع آوری چوب برای صومعه. این مرد ۲۷ ساله چندین بار به مدتهای طولانی در صومعه اقامت کرده و هر گاه بتواند از شغل خود که ماساژ درمانی است مرخصی گرفته و به صومعه می آید.
واویلف می گوید:«امروزه کلیسا در روسیه صرفا به یک تجارت بدل شده است. بسیای از جوانان در جستجوی راههای معنوی دیگری هستند.»
در طول دیدارم سر و کله این سگ از جنگل پیدا شد و شروع کرد به خوابیدن در اطراف صومعه. مدتی بعد او نیز به سگ های سورتمه کش پیوسته و لانه ای به او داده اند.
یولیا گاشوا یکی از سه زنی است که در صومعه زندگی می کند. او ۳۰ ساله است و به قول خودش در «دنیای به اصطلاح واقعی» منشی هتل بوده است. ولی می گوید زندگی در صومعه را ترجیح می دهد. او هر روز تقریبا ۱۶ ساعت بدون وقفه کار می کند و غذای ساده ساکنان صومعه که معمولا پستا و یا گندم سیاه است را می پزد.
گاشوا در حال دعا در برابر گنبد مقدس. او می گوید:«اینجا آرامشی هست که من هیچگاه در زندگی معمولی نمی توانم بدست بیاورم.»
اما این آرامش هر از چند گاه با سر و صدای شدید حفر این معدن در اطراف صومعه، یکی از معادن متعلق به «اوراز» یک شرکت معدن فراملیتی، برهم زده می شود. کارگران از این معادن سنگ آهن و وانادیوم، ماده معدنی برای تقویت فولاد، استخراج می کنند.
یکی از مالکان شرکت «اوراز» رومن آبروماویچ یکی از الیگارش‌های روس است که با ولادیمیر پوتین روابط نزدیکی دارد. این شرکت در منطقه حدود ۶ هزار کارگر در استخدام خود دارد. شرکت «اوراز» می گوید با توجه به اینکه اکتشاف در معادن موجود به زودی به اتمام خواهد رسید برای حفظ سودآوری و ادامه فعالیت باید اکتشاف را در مناطق مرتفع زیر صومعه شروع کند.
ايموس چپل, رادیو اروپای آزاد/ رادیو آزادی
تولید تیرآهن در یکی از مراکز ذوب آهن شرکت «اوراز». این شرکت در پاسخ به سئوال رادیو اروپای آزاد/ رادیو آزادی در مورد تاریخ تعیین شده برای تخلیه صومعه در بیانیه ای به صورت ای میل نوشت:«ساختمان هایی که در قله کاچکانار قرار دارند درست روی منبع سنگ آهن سوبستونو کاچکانارسکو بنا شده اند. طبق قوانین فدرال روسیه بنای هر ساختمانی و بخصوص ساختمانهای مسکونی روی سطح منابع معدنی به دلایل ایمنی ممنوع است. این مسئله در حوزه اختیارات نهادهای دولتی است.»
عکس با اجازه شرکت «اوراز»
نهادهای دولتی قرار است در روز اول مارس ۲۰۱۷ به منطقه آمده و مجموعه ساختمانی صومعه را تخریب کنند. اما اقدام ساده‌ای نخواهد بود چون تصویر تخریب صومعه و مجسمه بودا در خدمت منافع اقتصادی می توانند دردسرساز شود.
نکته دیگر گردشگری محلی است. هر ساله هزاران نفر گردشگر که اکثر آنها روس هستند از این صومعه دیدار می کنند.در این عکس زوج جوانی را می بینیم که در یک گروه ۳۰ نفره همزمان با اقامت من یک شب را در صومعه سپری کردند.
بولسلاو واویلف در یکی از این شب‌ها که تعداد گردشگران بسیار زیاد و جای خواب کافی وجود نداشت ساعاتی را بیرون از ساختمان گذراند. او مشغول نیایش است. با وجودیکه رفت و آمد گردشگران برای بودائی‌ها ممکن است دردسرساز باشد ولی صومعه به مواد غذایی که آنها می آورند و در شرایط حساس فعلی به توجهی که آنها می توانند به سرنوشت صومعه جلب کنند نیاز دارد.
شرکت «اوراز» برای کمک به انتقال صومعه به یک نقطه دیگر ابراز آمادگی کرده است . اما بودائیان کاچکانار می گویند این نقطه و ساختمانهایی که آنها در آنجا بنا کرده اند مقدس است. آنها می گویند:«به این سادگی نمی توان یک گنبد مقدس را جابجا کرد.»
میخائیل سانیکوف تاکنون درخواست‌های نهادهای مسئول برای برچیدن صومعه و دو جریمه‌ای که به خاطر سرپیچی از این دستور صادر کرده اند را نادیده گرفته است. افکار عمومی در مورد حفظ و یا برچیدن صومعه در این نقطه دچار اختلاف است. طوماری را که در دفاع از حفظ صومعه در این نقطه تهیه شده تاکنون هزاران نفر امضا کرده و بوریس گرینشچیکوف چهره سرشناس موسیقی روسیه علنا از آن حمایت کرده است. اما برخی از ساکنان منطقه کاچکانار می گویند این صومعه به سدی در برابر آینده این شهر بدل شده است. لیودمیلا لاپتوا سردبیر یک روزنامه محلی به رادیو اروپای آزاد/ رادیو آزادی گفت:«این شهر با سرعت و فقط به خاطر اکتشاف در معادن منطقه ساخته شده است. اگر شرکت «اوراز» نتواند به اکتشاف در منطقه ادامه دهد این شهر عملا از بین خواهد رفت.»