(rm) صدا | [ 10:32 mins ]
تشدید فعالیت های سیاسی در میان اپوزیسیون ایران بار دیگر یکی از جنبه های سیاسی حاکم درون جنبش را بارز کرده است و آن فرهنگ نفاق، تهمت زدن است. آذر نفیسی استاد ادبیات تطبیقی در دانشگاه جان هاپکینز آمریکا و نویسنده کتاب قرائت لولیتا در تهران در مصاحبه با رادیو فردا می گوید: ما برای مبارزه با یک ذهنیت مطلقگرا اول باید خودمان را از شر مطلق گرایی رها کنیم. این یکی از معضلات اساسی اپوزیسیون در خارج از کشور است. برچسب زدن سیاسی از عدم اطمینان بخود و مواضع سیاسی خود ناشی می شود و نشانه تزلزل از درون است. این اشخاص یجای اینکه به جنبش دموکراسی خواهی کمک کنند به آن ضربه می زنند. شهران طبری (رادیو فردا): اخیرا تشدید فعالیت های سیاسی در میان اپوزیسیون ایران بار دیگر یکی از جنبه های سیاسی حاکم درون جنبش را بارز کرده است و آن فرهنگ نفاق، تهمت زدن است. اما چه می شود که در عمل رفتار بسیاری از گروه ها و افراد که اکثرشان نیز افراد صالحی هستند، نمایانگر آرزوی قلبی آنها نیست. این موضوع را با دکتر آذر نفیسی استاد ادبیات تطبیقی در دانشگاه جان هاپکینز آمریکا و نویسنده کتاب قرائت لولیتا در تهران مطرح می کنم و می پرسم یکی از مشکلات سیاسی ایران تفکر تخریب گرا در بین نیروهای اپوزیسیون بیرون است. شما زیان این تفکر را چگونه ارزیابی می کنید.
آذر نفیسی: بنظر من اولین زیان اینست که چنین جنبشی نمی تواند دموکراسی خواهی باشد. ما برای مبارزه با یک ذهنیت مطلقگرا اول باید خودمان را از شر مطلق گرایی رها کنیم. این یکی از معضلات اساسی اپوزیسیون در خارج از کشور است. برچسب زدن سیاسی از عدم اطمینان بخود و مواضع سیاسی خود ناشی می شود و نشانه تزلزل از درون است. این اشخاص یجای اینکه به جنبش دموکراسی خواهی کمک کنند به آن ضربه می زنند. معمولا ایده آلهای ما با فاصله انجام می شود و همیشه دموکراسی خواهی برای ما در حد ادعا باقی می ماند. در کشورما معیار و محک اینکه یک فرد چقدر به آزادی اعتقاد دارد نوع برخوردش با عقاید دیگران است. بنظر من یک اشکال در جامعه ما عدم تفکیک نقش ها در جامعه است. همه چیز مخلوط است و ارتباطات نه برپایه ارزش ها بلکه برپایه روابط است که بیان می شود. یکی از مضرات جامعه مطلق گرا اینست که عکس العمل ها خودجوش و عکس العملی می شود.
