«سیمین بهبهانی با بیان مسائل اجتماعی در قالب غزل، با تصاویر بسیار زیبا و پرهیز از شعار، میراثی گرانبها گذاشت؛ اولا تفهیم کرد که لزوما غزل یا قصیده یا شعر موزون، شعر کهنه نیست. و همین‌طور عکس آن، ثابت کرد که هر شعر بی‌وزنی، پسانیمایی یا پساساختارگرا یا هرچه و هرچه، لزوما بهتر از یک غزل نیست»
مسعود احمدی
