(rm) صدا | [ 4:33 mins ]
در کتاب «جهاد ماتیکی» خانم آزاده معاونی ، می کوشد تصویر کلیشه ای جراید آمریکا از زندگی در ایران را در هم بشکند و با توصیف فرهنگی که در واکنش به تبلیغات پایان ناپذیر اسلامی در رسانه های رسمی و سخت گیری های اجتماعی در میان جوانان ایران شکل گرفته است، استدلال می کند که جوانان ایران دارند آینده کشور را شکل می دهند در حالیکه از موفقیت اصلاح طلبان در داخل کشور و کمک ازخارج کشور نومید هستند. خانم ميچيکو کاکوتاني، منتقد کتاب روزنامه نيويورک تايمز که روز جمعه نقد ستايش‌آميزي در باره کتاب «جهاد ماتيکي» Lipstick Jihad از خانم آزاده معاوني منتشر کرد، مي‌نويسد او در اين کتاب از خارج به درون و به زندگي جوانان هم‌سال خود در ايران نگاه مي‌کند. بهنام ناطقي (راديوفردا، نيويورک): فرهنگ يک طبقه از جوانان ايران، که به مقررات شديد در باره حجاب اسلامي و آرايش، روابط جنسي ، مواد مخدر و محدوديت آزادي بيان و عقايد، بي‌اعتنا هستند، موضوع کتاب خاطراتي است از خانم آزاده معاوني تحت عنوان «جهاد ماتيکي» يا Lipstick Jihad که مي‌کوشد تصوير کليشه‌اي که رسانه‌هاي آمريکا از زندگي در ايران دارد، درهم بشکند، و استدلال مي‌کند که انقلابي ريشه‌اي در اعماق جامعه در حال شکل گرفتن است، و نسل جواني که در دوران بعد از انقلاب در کشوربزرگ شده است، دارد آينده کشور را شکل مي‌دهد، در حاليکه نسبت به هر راه حل مشخصي براي تغيير وضع، از اصلاح‌طلبي گرفته تا کمک از خارج، نوميد است.
خانم معاوني، که بعد از تحصيل در آمريکا، مدتي در ايران براي مجله «تايم» کار مي‌کرد و در حال حاضر در باره جنگ عراق براي روزنامه لس‌آنجلس تايمز گزارش تهيه مي‌کند، در کتاب خاطرات خود «جهاد ماتيکي» نگاه يک ايراني بزرگ شده در آمريکا را دارد که در بازگشت به ايران، در جستجوي هويت ايراني خود برمي‌آيد، و تلاش دارد با سختگيري‌هاي متعددي که سر راه يک زن و يک خبرنگار در ايران قرار دارد، دست و پنجه نرم کند و از سوي ديگر، در جستجوي رد پاي خاطراتي است که خانواده او از ايران قبل از انقلاب با خود به آمريکا بردند.
خانم ميچيکو کاکوتاني، منتقد کتاب روزنامه نيويورک تايمز که روز جمعه نقد ستايش‌آميزي در باره کتاب «جهاد ماتيکي» Lipstick Jihad از خانم آزاده معاوني منتشر کرد، مي‌نويسد او در اين کتاب از خارج به درون و به زندگي جوانان هم‌سال خود در ايران نگاه مي‌کند.
خانم معاوني کتاب خود را به تشريح طرززندگي و افکار و عقايد نسل جواني اختصاص داده است که در روزهاي عزاداري سنتي عاشورا، ميهماني تکنو مي‌دهند، و عليرغم منع نمايش و خريد وفروش فيلم‌هاي غيرمجاز غربي، هر خانواده براي خود يک «فيلمي» دارد که براي آنها نقش يک باشگاه ويديوي سيار و زيرزميني را ايفا مي‌کند، و عليرغم منع پخش موسيقي غربي، خيلي از نوجوانان سعي مي‌کنند از جرئيات لباس و آرايشي که در پيشتازترين نوارهاي ويدئوئي آمريکائي مي‌بينند، تقليد کنند.
خانم آزاده معاوني در کتاب «جهاد ماتيکي» مي‌نويسد يکي از عوارض تحميل حجاب، وسوسه جراحي پلاستيک بود به روي دماغ و چشم، يعني قسمتي از صورت که از حجاب بيرون مي‌ماند. خانم معاوني مي‌نويسد که ياس روحي به نوعي بيماري واگيردار عمومي در ايران تبديل شده است و تبليغات رسمي اسلامي پايان‌ناپذير از راديوتلويزيون به دلزدگي نسبت به اسلام و گرايش خيلي از جوانان به مکتب‌هاي عرفان شرقي، و يوگا و نظايرآن انجاميده است، و سختگيري در باره معاشرت با جنس مخالف، به نوعي هرزگي در روابط عشقي دامن زده است.
منتقد کتاب نيويورک تايمز مي‌نويسد معلوم نيست جامعه‌اي که خانم معاوني در کتاب خود تشريح مي‌کند تا چه اندازه در ايران عموميت دارد، زيرا طبعا معاشران او را در ايران تحصيلکردگان و طبقه متوسط بالا تشکيل مي‌دادند، اما آزاده معاوني در کتاب جهاد ماتيکي تصويري غني و لمس شدني از زندگي خود و دوستانش بدست مي‌دهد.
خانم معاوني در بخشي از کتاب خود استدلال مي‌کند که موضع حکومت آمريکا در باره ايران، به محافظه‌کاران کمک کرد که کشور را در معرض تهديد قلمداد کنند و به اين بهانه، برسخت‌گيري‌ها بيافزايند. وي مي‌نويسد اگر منظور حکومت بوش گسترش دمکراسي بود و جلوگيري از گسترش افراطي‌گري و ستيزه‌جوئي اسلامي بود، در ايران نتيجه معکوس گرفته است.
