(rm) صدا | [ 4:29 mins ]
در کنفرانسی که سازمان ملل به مناسبت دهمین سالگرد گردهمائی بین المللی حقوق زن در پکن، در نیویورک برپا کرد، خانم مینا احدی به نمایندگی از کمیته بین المللی علیه سنگسار شرکت داشت. خانم احدی در مصاحبه با رادیو فردا می گوید برخی از قوانین در کشورهائی نظیر ایران، عربستان، افغانستان و پاکستان که ناقض حقوق زنان هستند، مثل آپارتید جنسی، باید لغو شوند. جداسازی زن و مرد و حجاب اسلامی باید ملغی شود و همه حقوق انسانی زنها باید مثل کشورهای اروپایی، حداقل، باید به رسمیت شناخته شود. وی می افزاید: در قطعنامه ای که به کنفرانس ارائه داده شداز کشورها، به خصوص از جمهوری اسلامی که بیشتر از هر کشور دیگری حکم سنگسار در آن صادر شده ، خواسته می شود که این مجازات را لغو کنند. در آستانه روز زن و ده سال پس از کنفرانس پکن، سازمان ملل متحد کنفرانسی در نیویورک برگزار کرد. در جریان این کنفرانس که یک هفته طول کشید نمایندگان بسیاری از کشورهای شرکت کننده در کنفرانس پکن و نمایندگان سازمانهای غیردولتی مدافع حقوق زنان در آن شرکت داشتند. یکی از این گروهها «کمیته بین المللی مبارزه با سنگسار» است. مینا احدی، هماهنگ کننده فعالیتهای این سازمان درمصاحبه با رادیوفردا درباره هدفهای کمیته بین المللی علیه سنگسار می گوید:
مینا احدی (کمیته بین المللی مبارزه با سنگسار): حرف ما این است که قوانین اسلامی در ایران و در کشورهایی شبیه ایران مانند افغانستان و عراق که می خواهند این کارها را بکنند، و یا مسئولان پاکستان و غیره... حتما به عنوان نقض حقوق انسانی، نقض حقوق زنان هست و باید لغو شود این قوانین. باید قوانینی در این کشورها باشد که حقوق انسانی همه مردم و همه شهروندان و از جمله زنان را به رسمیت بشناسد. از جمله باید برابری کامل بین زن و مرد در قوانین رسمیت داده شود. اعدام باید ملغی شود و حقوق زنان بخصوص در کشورهایی مثل ایران، به شکل آپارتاید جنسی باید لغو شود. جداسازی زن و مرد و حجاب اسلامی باید ملغی شود و همه حقوق انسانی زنها باید مثل کشورهای اروپایی، حداقل، باید به رسمیت شناخته شود. الان در طول سه چهار ماه گذشته درگیر بودیم در مورد همان دختر جوانی که در مریوان به سنگسار محکومش کردند و یا بعدش حاجیه اسماعیلوند که یک کمپین خیلی بزرگی را ما سازمان دادیم و بعد از آن که چند هزار امضا جمع شد و اعتراضات وسیعی با تظاهرات و از طرف مقامات اتحادیه اروپا سازمان داده شد، عقب نشینی کردند. الان هم آخرین مورد خانم معصومه است که فامیلش را هم نگفته اند و به سنگسار محکوم شده و وضعیتش معلوم نیست. منتهی تمام حرف من این است که ما نمی توانیم این طوری این بازی را ادامه دهیم، هر دفعه یک سنگسار، بعد اعتراض بعد عقب نشینی و بعد دوباره. و اساسا هم جمهوری اسلامی دارد این کار را می کند. بنابراین در هر کشوری که این قانون هست باید لغو شود و این قعطنامه ای بود که به کنفرانس ارائه دادیم از طرف کمیته مبارزه با سنگسار و تثبیت شده این قطعنامه در سازمانهای NGO و قرار است که ادامه پیدا کند برای این که فشار آورده شود به دولتها تا قانونش را لغو کنند و مشخصا جمهوری اسلامی به عنوان کشوری که بیشتر از همه سنگسار کرده و بیشتر از همه در طول چهار ماه گذشته افرادی را به سنگسار محکوم کرده.
مریم احمدی (رادیوفردا): گروههای دیگری هم هستند که با شکلهای دیگر مجازاتهای اسلامی مثل قصاص یا قطع دست برای دزدی یا مجازات مثلا دختر 9 ساله یا پسر 13 ساله که طبق قوانین اسلامی بالغ محسوب می شوند، مبارزه می کنند. آیا شما با این گروهها همکاری دارید ؟
مینا احدی: بله، من در سازمانهای مختلفی فعالیت می کنم از جمله کمیته بین المللی علیه اعدام و سازمان آزادی زن که فعالیت خیلی گسترده ای دارد در دفاع از حقوق زنان. اتفاقا بحث های خیلی زیادی بود در ارتباط با این که قوانینی که درکشوری مثل ایران یا کشوری مثل سودان وجود دارد نقض می کند حقوق زنان را و این ها قوانین اسلامی هستند چه برخوردی باید با آن کرد که در خیلی از جلساتی هم که در این باره در جریان بود تقریبا اکثریت زنان می گفتند که قوانینی که نقض حقوق زنان را می کند باید کنار گذاشته شود و لغو شود.
م.ا.: سایت بازتاب گزارشی داشت درباره خانمی به اسم اکرم قویدل که به جرم قتل مردی که قصد تجاوز به او را داشته محکوم به قصاص نفس شده. شما در این باره اطلاعی دارید ؟
مینا احدی : این ها همه مواردی است که ما کمپین های وسیعی علیه این اعدام ها سازمان داده ایم و سازمان خواهیم داد. مثلا در مورد افسانه نوروزی ما خیلی کمپین بزرگی را سازمان دادیم یا در مورد کبری رحمان پور و زن هایی مثل شهلا جاهد ما تظاهرات می گذاریم و ملاقات می کنیم با کمیسیون های حقوق بشر. منتها همان طور که گفتم پرنسیپ (؟؟) وار باید مبارزه کرد بر علیه اعدام در ایران و در هر کشور دیگری هم اعدام باید به عنوان قتل عمد دولتی به رسمیت شناخته شود و علیه آن مبارزه شود و لغو شود. مشخصا ایران کشوری هست که خیلی از زن ها را به اعدام محکوم کرده. ما لیست آن را در جلسات مختلف ارائه می دادیم. توضیح می دادیم درباره این مسئله و می خواستیم که کمک بکنند که نجات بدهیم این زنان را.
