(rm) صدا | [ 5:30 mins ]
برخي از کارگردانان و سينماگران از اين رسانه براي هدف هاي سياسي يا اجتماعي خود استفاده مي کنند، البته فيلم هاي آنها گاهي خوب از آب در مي آيد و گاهي بد. در دومين شب جشنواره سينمايي شهر واشنگتن، فيلم آرژانتيني «اسير» به زندگي زندانيان سياسي در دوران ديکتاتوري سرهنگان در ده هاي 70 و 80 ميلادي در آن کشور مي پردازد. کريستينا، قهرمان فيلم، دختر 15 ساله اي است که يک روز که در کلاس درس نشسته، از سوي يک قاضي فدرال احضار مي شود. قاضي مي گويد که او يکي از ده ها کودکي است که در زندان و از پدري و مادري سياسي به دنيا آمده است، اما حکومت سرهنگان پس از تولد او را از پدر و مادر خود گرفته و به دست يک خانواده نظامي سپرده است، و سپس پدر و مادر او را مانند 30 هزار تن ديگر از ناپديد شدگان نابود کرده است. دنياي کريستينا واژگون مي شود.
