(rm) صدا | [ 4:53 mins ]
صاحبنظران و مدافعان قوانين اساسي دموكراتيك عقيده دارند براي فرد حقي وجود دارد كه مصون از شمول مرور زمان است. يعني اگر فرد از آن حق در يك مرحله زماني از تحولات سياسي كشورش به هر دليلي استفاده نكند، اين حق از او صلب نمي شود، بلكه اعتبارش برجا مي ماند. وضعيت در ايران 26 سال اخير به گونه اي بوده كه مثلا در انواع انتخابات بعد از تصويب قانون اساسي برابري افراد يك ارزش پذيرفته شده نبوده و مردم هرچند هنوز از حق جاودانه خود براي نافرماني و اعتراض به درستي استفاده نكرده اند، حقشان كماكان محفوظ است. با وجود حضور بخشي از مردم در آخرين انتخابات رياست جمهوري، حق نافرماني همچنان به قوت خود براي شهروندان ايراني باقي است. برپايه نظارت استصوابي و قوانين ناظر بر انتخابات، افراد فاقد حقوق برابر براي داشتن نامزد انتخاباتي خود هستند. لذا حتي اگر با وجود اين تبعيض فاحش، همه مردم به يك نامزد انتخاباتي راي بدهند، باز هم مي توانند هرگاه كه بخواهند با نافرماني بر همان آراي خود خط بطلان بكشند و استناد كنند به اين كه برابري ارزشي است جاودانه كه براي به دست آوردن آن تنها راه حل نافرماني است. نافرماني با هدف دست يافتن به برابري همچنان حق مردم و مشمول مرور زمان نمي شود.
