نقض حقوق همکاران مطبوعاتی توسط روزنامه نگاران جناحی

مطبوعات، پايگاه مهم دموكراسي در نظام هاي دموكراتيك است و مطبوعات پايگاه مهم استبداد در نظام هاي استبدادي است. افراد اين صنف صرفنظر از اختلافات سياسي، حزبي، عقيدتي و جناحي از حقوق مساوي در زمينه هاي رفاهي و به خصوص در زمينه بيكاري و بازنشستگي برخوردارند. همچنين از حقوق مساوي براي حفظ شئون مطبوعاتي مانند آزادي بيان برخوردارند. از اين نگاه ايران امروز تبديل به كشوري شده است كه اساسا ويژگي صنفي مطبوعات در آن نه تنها توسط حكومت، كه توسط خود مطبوعاتي ها به رسميت شناخته نشده است. زندانيان و متهمين مطبوعاتي حتي از سوي بخشي از همكاران خود مورد حمله و هتك حرمت قرار مي گيرند. دادگاه هاي مطبوعات فقط و فقط هواي حقوق صنفي بخشي از فعالان مطبوعاتي را دارند كه مثلا از حركت هاي اصلاح طلبانه بيزاري مي كنند. اينك بخشي از مطبوعات كشور نه تنها حقوق صنفي فعالان مطبوعاتي گرفتار را مورد حمايت قرار نمي دهند، بلكه پياپي از مسئولين امنيتي و قضايي مي خواهند تا بر محدوديت ها و فشارها عليه متهم و زنداني مطبوعاتي بي افزايند.