معرفی هنرمند 19 ساله رپ لندنی «لیدی ساورین» به شنوندگان آمریکائی: جدیدترین نماینده سبک هیپ هاپ «گرایم»

یک هنرمند ریزاندام بریتانیائی که خود را لیدی ساورین Lady Sovereign یا بانوی حاکم می‌نامد، آخرین پدیده هیپ‌هاپ پیشتاز کلوپ‌های شبانه محلات شرق لندن است که به آمریکا صادر شده است و نه تنها توجه منتقدهای موسیقی را برانگیخته، بلکه از سوی هنرمند رپ و مدیرهنری کمپانی معظم Def Jam آقای Jay Z نیز برای پخش در آمریکا برگزیده شد. لیدی ساورین 19 ساله که با لهجه غلیظ طبقات کارگر محلات فقیرنشین لندن برنامه اجرا می کند در ترانه های خود به زندگی در فقر، مهارت در اجرای سریع و مسلسلی قافیه ها و شب زنده داری می بالد. بهنام ناطقی (رادیوفردا، نیویورک): هنرمندان محله شرق لندن که یک نوع هیپ‌هاپ الکترونیک مشهور به Grime را اجرا می‌کنند، یکی بعد از دیگری به بازار آمریکا معرفی می‌شوند. بعد از خواننده و رپر سریلانکائی MIA و هنرمند لندنی گروه رپ The Streets اینک نوبت رسیده است به هنرمند کوتاه قد و ریز نقش 19 ساله‌ لیدی ساوارین Lady Sovereign که آلبوم او Vertically Challenged در میان آلبوم‌های جدیدی است که منتقدهای راک و پاپ در فهرست‌های خود از آلبوم‌های برگزیده قرار می‌دهند. این آلبوم در واقع مجموعه‌ای است از تک ترانه‌های مشهور او که در بریتانیا جداگانه منتشر شدند. ویژگی هیپ‌هاپ سبک گرایم، سرعت مسلسل‌وار مجری است. در ترانه Battle یا نبرد، لیدی ساوراین با شایستی Shistie و زو زی و فرانت پی در سرعت اجرای قافیه‌ها رقابت می‌کند. موسیقی‌ای که هنرمند بریتانیائی لیدی ساورین نماینده آن است، موسیقی سبک Grime ترکیبی از هیپ‌هاپ و موسیقی الکترونیک ملهم از Jungle است که به خصوص تاثیر موسیقی ریتم اند بلوز بر هیپ‌‌هاپ که باعث موفقیت تجاری هنرمندان آمریکائی هیپ‌هاپ شده بود، را رد می‌کند: موسیقی گرایم معمولا محبوب نوجوانان آسیائی یا آفریقائی تبار لندنی است، که انگلیسی را با لهجه خاص اجرا می‌کنند و می‌خواهند خود را از هنرمندان آمریکائی هم در نغمه‌ها و هم در بیت‌ها متمایز بسازند. لیدی ساورین، این هنرمند 19 ساله که جدیدترین پدیده موسیقی گرایم هیپ‌هاپ است، برخلاف رقیب خود خانم MIA که سریلانکائی تبار است و در هندوستان بزرگ شده، لهجه خارجی ندارد ولی انگلیسی را با لهجه Cockney یا لهجه طبقه کارگر محلات فقیرنشین لندن تلفظ می‌کند و رپ سریعی و مسلسل‌واری اجرا می‌کند که در این‌سوی اقیانوس در آمریکا نمونه‌اش را در کار هنرمند پیشتازی مثل میسی الیوت می‌بینیم و به همین خاطر تعجبی ندارد که آقای جی زی Jay Z رپر معروف و مدیر هنری کمپانی معظم Def Jam اخیرا Lady Sovereign را به فهرست هنرمندان این کمپانی افزود. موضوع ترانه‌های لیدی ساور ین مانند سایر هنرمندان سبک هیپ‌هاپ گرایم، زندگی در فقر و تنگدستی در لندن، و بالیدن به توانائی در قافیه پردازی و شب‌زنده‌داری است. او در یکی از ترانه‌هایش به اهمیت فرهنگی سرپوش‌های سرهم با تی‌شرت یا hoodies می‌پردازد که به خاطر رواج آنها در میان دستجات تبهکاری در بریتانیا ممنوع شده است. ترانه Ch Ching از ترانه‌های آلبوم اول Lady Sovereign است که مدام از رادیوهای پیشتازدر شهرهای بزرگ آمریکا پخش می‌شود. کنسرت هفته گذشته Lady Sovereign در فیلادلفیا چنانکه روزنامه محلی فیلادلفیا اینکوایرر گزارش می‌دهد به خاطر اعتراض خشمگین او به سیستم صدا فقط با اجرای یک ترانه و مشاجره با تماشاگران خاتمه یافت اما کنسرت او در باستن، بنا به گزارش باستون گلوب بسیار موفقیت‌آمیز بود. به خصوص در اجرای ترانه Random که محبوب DJ ها در کلوپ‌های رقص اروپا و آمریکا شده است. کریستوفر بلگ، منتقد باستن هرالد می‌نویسد سرعت در اجرای قافیه‌های گاه پرخاشگر، این دخترک ریزنقش را روی صحنه به نیروی خروشان طبیعت تبدیل کرد. وی می‌افزاید برخلاف هنرمندان هیپ‌هاپ آمریکائی مثل لیل کیم که خود را به سمبول‌های جاذبه جنسی تبدیل کرده‌اند، لیدی ساورین سکس را وسیله نمی‌کند و برخلاف شهرتی که به عنوان بانوی گرایم به هم زده، رفتارش روی صحنه خانمانه نیست. سارا تاملینسن، منتقد باستن گلوب در باره کنسرت دوشنبه هفته گذشته لیدی ساورین در کلوپ میدل ایست باستن می‌نویسد او در قافیه‌های خشمگین و مسلسل‌واری که بر سر جمعیت ریخت، دلیل شهرت زودیافته خود و همکاری با هنرمندان برجسته‌ای مثل گروه نپتون و میسی الیوت را به جمعیت نشان داد. لیدی ساورین که چندین ترانه در جدول ترانه‌های پرفروش بریتانیا دارد، بارها در رادیو تلویزیون BBC ظاهر شده و اینک آقای جی زی امیدوار است برای او در آمریکا هم شهرتی نظیر آنچه در بریتانیا کسب کرده، بدست آورد.