ددی ینکی Daddy Yankee و تاثیر موسیقی سبک رگاتون در بالابردن فروش موسیقی لاتین

موسیقی لاتین، به خصوص به خاطر سبک جدید رگاتون، و کار هنرمندان پورتو ریکوئی، نظیر ددی ینکی Daddy Yankee ، تنها رشته موسیقی پاپ بود که در سال 2005 فروش آن نسبت به سال گذشته رشد کرد. جمعی از هنرمندان رگاتون کنسرت مشترک بزرگی در تالار مدیسون اسکوئر گاردن نیویورک اجرا کردند که همراه با انتشار آلبوم‌های جدید ددی ینکی، دان عمر و دیگر هنرمندان این سبک، فرصتی برای بررسی فراهم کرد برای منتقدان شهر. در موسیقی رگاتون که از ترکیب موسیقی dance hall سبک رگی و موسیقی سالسا salsa پورتور ریکو حاصل می شود، هنرمندان پورتوریکوئی به زبان اسپانیولی رپ می خوانند. برخلاف موسیقی هیپ هاپ که سر و شانه را تکان می دهد ضرباهنگ موسیقی رگاتون کمر را می جنباند و هنرمندان رگاتون، از جمله ددی ینکی، با رپ های دوپهلو سرشار از اشارات جنسی بر جنبه وسوسه آمیز این موسیقی رقص آور می افزایند. بهنام ناطقی (رادیوفردا، نیویورک): موسیقی رگاتون، یا هیپ هاپ لاتین، مخلوطی است از موسیقی Dance Hall یا نوع الکترونیک reggae جامائیکا و موسیقی salsa پورتو ریکوئی است که هنرمندان پورتوریکوئی روی آن به زبان اسپانیولی رپ اجرا می‌کنند. ریتم آن به خصوص با ریتم لهجه پورتریکوئی زبان اسپانیولی سازگار است. از جمله هنرمندان برجسته این سبک، ددی ینکی است، که کارهای او را مانند خیلی دیگر از هنرمندان این سبک، گروه لونی تونز Luny Tuness، دو جوان از جمهوری دومینیکن، که حالا در پورتو ریکو منزل دارند، تهیه می‌کنند. ددی ینکی به همراه برجسته‌ترین چهره‌های رگاتون هفته گذشته به همت مهم ترین رادیوی موسیقی لاتین شهر و با حضور بیش از 20 هزار نفر، در تالار مدیسون اسکوئر گاردن نیویورک، سالی را جشن گرفت که طی آن رگاتون مرزهای زبانی و فرهنگی را در قاره آمریکا درنوردید، و از انتهای کوچه‌های شهرستان‌های پوترو ریکو، خود را به مرکز نیویورک و به روی امواج رادیو‌های پرشنونده در مراکز شهری آمریکا رسانید. در سال 2005 که یکی دو هفته به پایان آن مانده است، موسیقی پاپ آمریکا از نظر فروش به روند نزولی خود ادامه داد، اما در این میان، تنها در یک رشته موسیقی رونق اقتصادی و موفقیت تجاری به طرز چشمگیری نسبت به سال گذشته بیشتر بود: موسیقی لاتین، که به موسیقی پاپ به زبان‌ اسپانیولی اطلاق می‌شود که از تانگوی آرژانتینی تا مرنگه مکزیکی را در بر می‌گیرد اما این روزها محبوبیت آن از جمعیت روزافزون اقلیت اسپانیولی‌زبان یا لاتینی‌تبار در آمریکا که شمارشان از سیاهان آمریکا بیشتر شده است، فراتر رفته است. سه عامل، فروش موسیقی لاتین در آمریکا را بالا برده‌اند: یکی فروش آلبوم‌های گروه مکزیکی RBD است که ستارگان یک سریال تلویزیونی هستند، عامل دوم فروش آلبوم‌های هنرمند 28 ساله کلمبیائی – لبنانی خانم شکیرا Shakira است که هم به انگلیسی کار می‌کند هم به اسپانیولی و موسیقی‌ای عرضه می‌کند که از راک تا موسیقی عربی را در بر می‌گیرد. خانم شکیرا، در سال 2005 دو آلبوم بیرون داد. اما از زحمت یک تنه خانم شکیرا برای بالابردن فروش موسیقی لاتین که بگذریم، سهم اصلی را در رونق اقتصادی موسیقی آمریکای لاتین، موسیقی پورتو ریکوئی سبک رگاتون Reggaeton بر عهده دارد، به خصوص فروش میلیونی آخرین آلبوم ددی ینکی، که ترانه بنزین یا گاوزلینا از تک‌ترانه‌های پرفروش آن بود. در موسیقی رگاتون، به جای اینکه بر نخستین ضربه هر میزان در ضرباهنگ ترانه تاکید شود، تاکید بر ضربه برگردان، یا backbeat است و به همین سبب، برخلاف هیپ‌هاپ آمریکائی که ریتم‌های آن سر و شانه‌ها را حرکت می‌دهد، موسیقی رگاتون کمر را می‌جنباند. اشاره‌‌های دوپهلوی خوانندگان رگاتون به عشق، این ضرباهنگ رقص‌آور را وسوسه‌انگیزتر می‌کند؛ که از جمله در ترانه بنزین، یا گازولینا Gasolina از ددی ینکی، تجلی می‌کند: ترانه‌ای در باره دختری که عاشق موتور است. ددی ینکی می‌خواند دخترک بنزین می‌خواهد a ella le gusta la gasolina؛ و صدای دخترانه پاسخ می‌دهد، بنزینم بده، بنزینم بده Dame mas gasolina!. به قول آقای ساشا فرر جونز، منتقد موسیقی پاپ مجله هفتگی نیویورکر، موسیقی رگاتون حالا در جائی قرار دارد که هیپ‌هاپ 25 سال پیش قرار داشت، هنرمندان، از فروش تک ترانه، به فروش آلبوم و به مقام ستاره شدن می‌رسند و مثل هیپ‌هاپ 25 سال پیش، کارها خوب و بد دارند و بهترین راه شنیدن آن آلبوم مجموعه برگزیده کارهای هنرمندان مختلف و گوش دادن به آنها در اجرای زنده در کنسرت‌ها و کلوپ‌ها، زیرا در هر حال، موسیقی رگاتون موسیقی جنباندن کمر است و انگار در همهمه یک میهمانی شلوغ و بزرگ به دنیا می‌آید.