شيکاگو تريبيون مي نويسد در حالي که جهان در انتظار 30 ژوئن و انتقال حاکميت به عراقيها است، توجه خود را از يک کشور ديگر که فرصت خود را براي استقرار دموکراسي يافته است، دور کرده است. اين کشور فراموش شده افغانستان است. شيکاگو تريبيون مي نويسد: شانس پيروزي حامد کرزاي در اين انتخابات زياد است، اما مساله مهم اين است که آيا امنيت به اندازه کافي هست. واشنگتن پست مي نويسد: اياد علاوي نخست وزير عراق مي تواند بخشي از ساختار قدرت دوران صدام حسين را به منظور بازگرداندن نظم و امنيت در آن کشور به کار گيرد. اين بخش از ساختار قدرت طي سال گذشته به حاشيه رانده شده بود. فيلادلفيا اينکوايرر نيز در همين باره مي نويسد آيا بذرهاي دموکراسي در عراق خواهد روييد؟ در مقاله مي خوانيم طي سال گذشته آمريکا ميليونها دلار هزينه کرد تا نظام ليبرال دموکرات را در يک کشور اسلامي که جز ديکتاتوري و حکومت خودکامه به خود نديده است مستقر سازد. شیکاگو تریبیون می نویسد در حالی که جهان در انتظار 30 ژوئن و انتقال حاکمیت به عراقی هاست توجه خودرا از یک کشور دیگر که فرصتی برای استقرار دموکراسی یافته است دور کرده است. این کشور فراموش شده افغانستان است. افغانها پس از گذشت ربع قرن جنگ داخلی ، اشغال از سوی شوروی، سلطه طالبان، و نفوذ القاعده فرصتی یافته اند تا درماه سپتامبر پارلمان و رئیس جمهوری خودرا انتخاب کنند، اما در آستانه این رای گیری سرنوشت ساز،جامعه بین المللی وعده های خود در کمک به این کشور را فراموش کرده و کمتر از آن حد که این مردم سزاوارند بدانها توجه می شود. شیگاگو تریبیون می نویسد شانس پیروزی حامدکرزی در این انتخابات زیاد است اما مساله مهم این است که آیا امنیت به اندازه کافی هست که افغانها اقدام به ثبت نام و رای دادن بکنند بی آنکه زندگی شان به خطر بیفتد؟
واشنگتن پست می نویسد ایاد علاوی نخست وزیر عراق می تواند بخشی از ساختار قدرت دوران صدام حسین را به منظور بازگرداندن نظم و امنیت در آن کشور به کار بگیرد این بخش از ساختار قدرت طی سال گذشته به حاشیه رانده شده بود. واشنگتن پست می افزاید ایاد علاوی که تحصیلات پزشکی دارد به خونسردی مشهور است او چندین بار از سوء قصد جان به در برده و آخرین آن در سال 1987 بوده که تا مرگ فاصله چندانی نداشت. واشنگتن پست می نویسد ایاذ علاوی از زمان تصدی پست نخست وزیری به نحو حیرت انگیزی پر جنب و جوش کار می کند. هرروزه پیشنهادهای تازه ای می دهد و در عین حال تلاش دارد خودرا از مورد حمایتهای واشنگتن دور نگاه دارد. درخواست و توان ایاد علاوی به نوشته واشنگتن پست، آنست که می خواهد به عنوان یک شخص قدرتمند و قوی بر عراق حکومت کند، اما بزرگترین معضل وی در سه چهار ماه آینده آنست که بتواند زنده بماند. پشتیبانی عراقی ها تنها عامل حفاظت وی در برابرتهدیدهای تروریستی خواهد بود. و از این گوشه اگر بنگریم سرنوشت همه عراقی ها بار دیگر در دست عراقی ها خواهد بود هرچند نیروهای بیگانه نیز در آن کشور حضور دارند.
فیلادلفیا اینکوایرر نیز در همین باره مقاله ای دارد به قلم ترادی رابین که می پرسد آیا بذرهای دموکراسی خواهد روئید؟ در مقاله می خوانیم: طی سال گذشته آمریکا میلیونها دلار هزینه کرد تا نظام لیبرال دموکراسی را در یک کشور اسلامی که جز دیکتاتوری و حکومت خودکامه به خود ندیده است مستقر سازد. می خواهید این را بادسری وتفاخر بنامید یا امپریالیسم نو و یا گستاخی و پرروئی. اما یادتان باشد که آمریکائیها در گوشه و کنار کشور شوراهای شهر و روستا برپا داشته اند که اعضای همه آنها انتخابی اند. اشغالگران، گردهمائیهائی در باره دموکراسی برپا کرده اند، به سازمانهای غیر دولتی کمک مالی می کنند. حقوقدانان آمریکائی قانون اساسی عراق را تدوین کرده اند و بناست سال آینده با همین قانون اساسی انتخابات برگزار شود. نویسنده می پرسد اما تا چه اندازه این همه تلاش در پی انتقال حاکمیت به عراقی ها باقی خواهد ماند؟
در پایان مقاله فیلادلفیا اینکوایرر آمده است درسی که در اینجا می توان آموخت این است که اگر مقامهای آمریکائی خواهان شکوفا شدن دموکراسی ای هستند که بذر آن را پاشیده اند، باید هرنوع گلی را که از این بذر ها حاصل می شود بپذیرند.
انتخاب سردبیر
پرخواننده‌ترین‌ها
۱
