دنیای وهم انگیز و سنت گرای ترانه سرای جوان تگزاسی Jolie Holland در آلبوم جدید Escondida

دومين آلبوم خواننده تگزاسي خانم جولي هالند Jolie Holland ، که مورد ستايش منتقدها قرار گرفته، نمونه ديگري است از تجديد حيات يک رشته از موسيقي پاپ که با موفقيت آلبوم‌هاي خانم نورا جونز در آمريکا باب شده است. طي چند هفته‌اي که از انتشار دومين آلبوم مستقل خانم جولي هالند Jolie Holland مي‌گذرد، آلبومي به نام Escondida که در اسپانيولي «پنهان» معني مي‌دهد، شنوندگان موسيقي ومنتقدان، صداقت او را در ترانه نويسي و اصالت ترانه‌هاي او را که به سنت‌هاي موسيقي‌هاي محلي آمريکا، folk و blues وفادار هستند، مي‌ستايند و کار او را با «نورا جونز» مقایسه می کنند. بهنام ناطقي (راديوفردا، نيويورک): طي چند هفته‌اي که از انتشار دومين آلبوم مستقل خانم جولي هالند Jolie Holland مي‌گذرد، آلبومي به نام Escondida که در اسپانيولي «پنهان» معني مي‌دهد، شنوندگان موسيقي ومنتقدان، صداقت او را در ترانه نويسي و اصالت ترانه‌هاي او را که به سنت‌هاي موسيقي‌هاي محلي آمريکا، folk و blues وفادار هستند، مي‌ستايند و مي‌گويند او توانسته است در عين بهره‌گيري از اين سنت‌ها، صدائي باب روز خلق کند، مثل اين ترانه، با همراهي مختصر و امساک‌آميز گيتار و فضائي خيالي و وهم‌انگيز، به نام ستارگان سياه، Black Stars وقتي دو سال پيش خانم Jolie Holland اولين کار مستقل خود را بيرون داد، آلبومي به نام Catalpa طرفداران ناگهاني براي خود يافت که فرقه‌اي را تشکيل مي‌دادند به سرکردگي هنرمندان برجسته‌اي مثل Tom Waits و Nick Cave که اعلام کردند شنوندگان پرو پا قرص مخلوطي از موسيقي محلي قديمي و موسيقي قديمي Jazz هستند که او در کار خود در هم مي‌آميزد، اما هنگام بحث در باره کار او، هيچکس نمي‌تواند از مقايسه او با نوراجونز Norah Jones، يکي از موفق‌ترين چهره‌هاي روز موسيقي خودداري کنند. فروش خيره‌کننده دو آلبومي که نوراجونز در سه سال اخير بيرون داد، نوعي موسيقي آرام و مبتني بر Jazz و Blues را که با صدائي مخملي و دودزده و بي‌شتاب اجرا شود، باب کرد که خيلي‌ها سعي کردند از آن تقليد کنند اما بحث منتقد‌ها اين است که در حاليکه کار نوراجونز و هنرمندان ديگري که به تقليد از او برخاستند، تاحدودي زورکي و فرمولي جلوه مي‌کند، هنرمنداني مثل جولي هالند هم هستند که طبيعت کارشان چنين است و از جمله به قول منتقد مجله Entertainment Weekly جاي دارد که کافه‌هاي استارباکز در سراسر آمريکا براي ساختن mood آرام و وسوسه‌آميز، به جاي نورا جونز آهنگهاي جولي هالند را بنوازند، چرا که اصالت بيشتري دارند. در اين ترانه، به نام مرفين سبک قديم، خانم Jolie Holland بر صداي تخديرآميز موسيقي خود تاکيد مي‌کند و مي‌گويد به من از آن مرفين سبک قديم برسان، که اگر براي پدربزرگ من و براي ويليام باروز خوب بود، براي من هم خوب است. در گوشه‌اي در يادداشتهاي آلبوم جديد خود Econdida خواننده تگزاسي خانم Jolie Holland از شنوندگان اين ترانه مي‌خواهد که آن را نوعي ترويج مرفين تلقي نکنند. و می گوید به هیچکس توصیه نمی‌کند که زندگی‌اش را خراب کند. در واقع تخدیر او از طریق موسیقی است. در ترانه هاي اين آلبوم، که از بلوز متاثر است و سازبندي‌اي مقتصد و واپس‌گرا دارند، هالند آگاهانه صداي خود را طوري مي‌پيچد که ياد آور سبک اجراي خواننده هاي دهه‌هاي 1920 و 1930 آمريکا باشد. ترانه‌هاي او، که برخلاف نورا جونز، اغلب آنها را خودش مي‌نويسد، داستان‌هائي هستند از درد عشق و اعتراف‌هاي شخصي، مثل اين آهنگ به نام Sacha از زبان دختري که عاشق مردي است که عشق واقعي‌اش يک قطار است. ترانه‌هاي فولک، يا موسيقي محلي سنتي آمريکا، اغلب داستانگو هستند، ، خانم جولي هالند در آلبوم جديد خود، اشاره‌هاي متعددي به اين سبک دارد، مانند اين ترانه در باره دخترکي فقيرPoor Girl آلبوم Econdida دومين آلبوم ترانه‌سراي جوان تگزاسي، خانم جولي هالند سبکي روان و يکدست دارد اما خود خواننده در ترانه‌ها شخصيت‌هاي مختلفي به خود مي‌گيرد، در يک ترانه تقليد خوانندگان محلي را در مي‌آورد و در ترانه ديگري، خواننده خسته و دودزده نيمه شب کاباره است و تنها ايرادي که شايد بشود به اين روش post modern آلبوم گرفت اين است که در گستردگي سبک‌هائي که به آنها رجوع مي‌کند، تعهدي نسبت به هيچکدام ندارد.