(rm) صدا | [ 3:36 mins ]
هفته گذشته کميسيون اطلاعاتي مجلس سناي آمريکا گزارشي را به اتفاق آرا منتشر کرد که در آن جامعه اطلاعاتي آمريکا را مورد انتقادي شديد قرار داد و ضمن ضعيف خواندن نظام اطلاعاتي کشور، تقصير جنگ عراق را عمدتا متوجه برآوردهاي اغراق آميز جامعه اطلاعاتي و به خصوص سازمان اطلاعات مرکزي آمريکا CIA کرد. مايکل اوهانلون کارمند ارشد انستيتوي بروکينگز در مقاله اي که در نيويورک تايمز چاپ کرده ضمن بررسي گزارش منتشر مي پرسد: آيا واقعا سي آي اي سازمان اطلاعات مرکزي آمريکا مي تواند اين قدر بد باشد که گزارش سنا مي گويد؟ علي سجادي (راديوفردا): مايکل اوهانلون مي نويسد: بيشترين ملامت ناشي از تقصيرات جنگ عراق نصيب سي آي اي شده است، ولي در مجموع آنچه در گزارش سنا درباره جامعه اطلاعاتي آمريکا آمده جدا غير منصفانه است. بگذريم از مسائل سياسي، که آيا اين گزارش اصلا بعنوان بخشي از سپر بلا قرار دادن جامعه اطلاعاتي بخاطر شکستهاي سياسي رهبري بوده است يا نه، ولي دستاورد جامعه اطلاعاتي ما به اين بدي هم که در گزارش نموده شده نيست، اگرچه تا رسيدن به يک نظام ايده آل فاصله زيادي دارد.
مايکل اوهانلون در مقاله خود به موضوع خاص عراق در اين گزارش پرداخته و مي نويسد: سه موضوع اصلي قابل توجه است: اول اين که آيا عراق سلاح شيميايي و بيولوژيکي در زمان آغاز جنگ و ورود نيروهاي به رهبري آمريکا دراختيار داشت يا نه، دوم اين که آيا عراق برنامه هسته اي خود را از سر گرفته بود يا نه و سوم اين که آيا عراق ارتباط معني دار و عملياتي با القاعده داشت يا نه؟
وي پاسخ مي دهد: بر اساس آنچه ما در 15 ماه گذشته فهميديم، و آن طور که گزارش سنا تاکيد کرده، جامعه اطلاعاتي ما به دو سوال نخست پاسخ نادرست داده بود، اما پاسخ آنها به سوال سوم به روشني درست بوده است. جامعه اطلاعاتي ما به اين نتيجه رسيده بود که ارتباط ميان دولت وقت عراق و القاعده اساس و بنياني ندارد و اين موضوع را هنگام بحث درباره عراق پيش از جنگ اعلام کرده بود، به رغم اظهارات دولت بوش که سعي مي کرد بر همکاري ميان آنها تاکيد کند و حتي احتمال کمک عراق به هواپيمارباياني را مطرح کرد که عمليات تروريستي يازدهم سپتامبر را انجام دادند.
از اين گذشته، در مورد مساله حياتي سلاح شيميايي و بيولوژيکي، ارزيابي آنها در مجموع قابل قبول بوده زيرا ما در اواخر سال 2002 و اوائل سال 2003 هيچ گونه دسترسي به اطلاعاتي بهتر نداشتيم. البته اکنون که دسترسي کامل به داخل عراق داريم مي دانيم که ارزيابي آنها عمدتا غلط بوده است. و البته بايد توجه داشته باشيم که سازمانهاي اطلاعاتي بيشتر کشورهاي اروپايي و خاورميانه نيز چون سازمانهاي اطلاعاتي ما همين اعتقاد را داشتند که عراق داراي سلاحهاي کشتار جمعي زيادي است، باز هم به دلايل مشابهي که همان کمبود اطلاعات بود از آنچه واقعا در عراق وجود داشت.
نويسنده سپس به جزئيات مساله پرداخته و با اشاره به کوششهاي دولت که نشان دهد اطلاعاتي که به مردم ارائه داده بر اساس يافته هاي جامعه اطلاعاتي بوده، در پايان نتيجه گرفته که مقصر جلوه دادن جامعه اطلاعاتي و سپر بلا کردن آن، خاصه در زماني که آمريکا به يک جامعه اطلاعاتي موثر نيازمنديم و سازمانهاي اطلاعاتي آن در معرض خطر قرار دارند، کاري غير قابل قبول و بي ارزش است.
