عدم برخورداري بسياري از روزنامه نگاران ايران از خدمات بيمه

مديرکل تامين اجتماعي تهران بزرگ اعلام کرد تمامي خبرنگاران بر اساس قانون حتي اگر يک روز هم در مطبوعات يا رسانه ها کار کنند بايد توسط مديران مسئول يا کارکنان خود بيمه شوند. اين در حالي است که بسياري ازخبرنگاران و روزنامه نگاران ايراني با اينکه سابقه زيادي در مطبوعات دارند تحت پوشش خدمات بيمه قرار ندارند. فريبا داوودي مهاجر، روزنامه نگار و عضو هيئت مديره انجمن روزنامه نگاران زن، در مصاحبه با راديوفردا مي گويد دولت بايد در اين زمينه پاسخگوي روزنامه نگاران باشد. وي مي افزايد متاسفانه روزنامه نگاران در ايران به دليل نداشتن يک نظام نامه صنفي منظم، فاقد حمايت هاي بيمه اي هستند و معمولا مديران مسئول و اربابان جرايد از از بيمه کردن روزنامه نگاران امتناع مي کنند و هيچ ساز و کار قانوني براي اينکه آن ها مکلف بشوند که روزنامه نگاران را تحت پوشش قرار بدهند وجود ندارد. گلناز اسفندياري (راديوفردا): مديرکل تامين اجتماعي تهران بزرگ اعلام کرد تمامي خبرنگاران بر اساس قانون حتي اگر يک روز هم در مطبوعات يا رسانه ها کار کنند بايد توسط مديران مسئول يا کارکنان خود بيمه شوند. اين در حالي است که بسياري ازخبرنگاران و روزنامه نگاران ايراني با اينکه سابقه زيادي در مطبوعات دارند تحت پوشش خدمات بيمه قرار ندارند. آن چنان که فريبا داوودي مهاجر، روزنامه نگار و عضو هيئت مديره انجمن روزنامه نگاران زن، در گفتگو با فرين عاصمي مي گويد دولت بايد در اين زمينه پاسخگوي روزنامه نگاران باشد. فريبا داوودي مهاجر (روزنامه نگار): متاسفانه روزنامه نگاران در ايران به دليل نداشتن يک نظام نامه صنفي منظم، فاقد حمايت هاي بيمه اي هستند و معمولا مديران مسئول و اربابان جرايد از از بيمه کردن روزنامه نگاران امتناع مي کنند و هيچ ساز و کار قانوني براي اينکه آن ها مکلف بشوند که روزنامه نگاران را تحت پوشش قرار بدهند وجود ندارد. حتي قراردادي با روزنامه نگاران بسته نمي شود. هر موقع روزنامه نگاران را بخواهند استخدام مي کنند و هر موقع که آنها را نپسندند اخراج مي کنند و با آنها کار نمي کنند. به همين دليل من فکر مي کنم که اولين نياز ما داشتن يک نظامنامه صنفي است و دومين مسئله که وجود دارد اين که انجمن هاي صنفي در معاونت مطبوعات داخلي خودشان را موظف بدانند که به هر حال حمايت هاي حقوقي لازم را از روزنامه نگاران داشته باشند. در قانون فعلي کار روزنامه نگاران کارگر و مديران مسئول صاحب کار محسوب مي شوند و شايد هيچ چيزي بدتر از اين نباشد که روزنامه نگاراني که گروه مرجع در ايران هستند و صاحب انديشه هستند و داده ها را مي گيرند، پيام ها را مي گيرند و آن ها را به حاکميت انتقال مي دهند و بين جامعه و حاکميت ارتباط برقرار مي کنند را در واقع در يک رابطه کارگر و کارفرمايي قرار بدهيم. بله به نظر مي رسد که روزنامه نگاران بايد ديگر خودشان به فکر خودشان باشند و خيلي از دوستاني که پس از ... روزنامه نگاران به پست و مناصب مختلفي دست پيدا مي کنند متاسفانه بعد از آن اين قشر تاثيرگذار جامعه را فراموش مي کنند. فرين عاصمي(راديو فردا) : فکر مي کنيد که انجمن صنفي چه کمکي در اين رابطه مي تواند به خبرنگاران بکند؟ فريبا داوودي مهاجر : ببينيد انجمن صنفي الان تنها انجمني است که از طرف وزارت کار همان کلمه صنفي را يدک مي کشد و مي تواند در اين زمينه کارهاي مثبتي را انجام بدهد. به خصوص که بودجه لازم و امکانات لازم را هم دارد نسبت به انجمن هاي ديگري که فعاليت مي کنند. و معاونت مطبوعات داخلي هم همکاري لازم را معمولا با انجمن صنفي دارد. من فکر مي کنم که چنانچه کميته اي را تحت اين عنوان فعال بکنند و مشارکت روزنامه نگاران را در اين کميته طلب بکنند و اين کميته خودش با مشارکت فعال روزنامه نگارها به هر حال به ساز و کاري دست پيدا کنند که به فرض مدير مسئولي که مجوز خودش را دريافت مي کند همان طوري که متعهد مي شود که خيلي مسائل ديگر را رعايت بکند بايد مکلف بشود که حقوق صنفي روزنامه نگاران را پرداخت بکند. شما وقتي که مي رويد درخواست مجوز مي کنيد انواع و اقسام مسائل و دستورالعمل ها را براي شما يک دو سه چهار پنج مي کنند ولي در هيچ کدام از اينها رعايت حقوق صنفي روزنامه نگاران لحاظ نشده. واقعا در اين شرايط روزنامه نگاران ما بايد به کي مراجعه بکنند؟ اين که هر انجمني يک اطلاعيه مي دهد به درد روزنامه نگار بيکار نمي خورد. اين که وزير ارشاد هم حالا يک اطلاعيه مي دهد اين هم به درد روزنامه نگارهاي ما نمي خورد. واقعيت اين است که روزنامه نگارهاي ما بعد از يک دوره بسيار پر فراز و نشيب، بعد از يک دوره اي که توسعه سياسي من اعتقادم اين است که آنها بار سنگينش را چشيده اند و برخي زندان رفته اند و برخي کشته شده اند و همان نويسندگان در حوزه ديگري بخشي شان بيکار شده اند الان به هر حال دولت اصلاحات موظف است که پاسخگوي روزنامه نگاران باشد و اگر قرار باشد که روزنامه ها هم به سرنوشت بقيه نهادهاي مدني دچار شوند که آن موقع ما ديگر نمي دانيم که بايد چه برآورد و چه کارنامه اي را براي دولت اصلاحات ارائه بدهيم.