آلبوم جدید Mark Lanegan: ترانه هائی سیاه آغشته به افیون و مرگ

خواننده و نوازنده آقای مارک لنه‌گن Lanegan یکی از چهره‌های با استعداد موسیقی راک، که نزدیک بود مانند خیلی از استعدادهای دیگر، زندگی خود را در افیون و اعتیاد تباه کند، دیروز آلبوم جدیدی بیرون داده است به نام Bubblegum یا آدامس بادکنکی، که در آن ماجراهای یک زندگی تلخ و تباه را را در ترانه‌هائی سیاه و دودزده بازگو می‌کند. آلبومی که مورد توجه منتقدها در دو سوی اقتانوس اطلس قرار گرفته است. بهنام ناطقی (رادیوفردا) فضائی تاریک و افیون‌زده، پر از تباهی و استعصال، و چشم‌اندازی دردناک و سیاه، صدائی خسته و نومید که داستانهائی از شکست، اعتیاد و بیهودگی را با لحنی شاعرانه زمزمه می‌کند: اینها مشخصات ششمین آلبوم سولوی خواننده راک آمریکائی آقای مارک لنگن Mark Lanegan است در البوم با نام آدامس بادکنکی، یا Bubblegum که دیروز در آمریکا انتشار یافت. نخستین جملات نخستین ترانه آلبوم Bubblegum از مارک لنگن، به روی ضرباهنگی آرام و مختصر و زخمه‌های اندک گیتار اینطور شروع می شود: «آیا نگهبان شب را صدا زدی؟ آیا بوی خون را که به گرمی می‌ریزد استشمام کردی؟ من نزدیک این مرز یخ‌زده می‌مانم، آنقدر نزدیک که می‌توانم به آن سنگ بیاندازم، و چیزی زیر ستون فقراتم می‌لغزد. چراغ را خاموش کن که زوزه‌های من را نبینی.» تصاویری که یا خودکشی ناموفقی در تنهائی یک اطاق هتل را یادآور می‌شود یا شبه مرگ ناشی از مصرف خارج از اندازه افیون. جوانهای یک کم قدیم، که موسیقی سالهای 1990 را به خاطر می‌آورند، با صدای غم‌الود، خوابزده، ولی روان و گرم «مارک لنگن» آشنا هستند. لنگن، خواننده درشت ‌اندام یکی از گروه‌های مشهور آن زمان بود به نام Screaming Trees که یک نوع موسیقی Grunge شبیه Nirvana اجرا می‌کرد که به آن گرانج روستائی می‌گفتند. لنگن بعد از آن گروه مدتها با گروه دیگری به نام Queens of the Stone Age یا ملکه‌های عصر حجر برنامه اجرا می‌کرد. آلبوم جدید Bubblegum ششمین آلبومی است که او به تنهائی ضبط کرده است با همکاری هنرمند برجسته موسیقی راک بریتانیا، خانم PJ Harvey که در بعضی ترانه‌ها او را همراهی می‌کند، مثل ترانه‌ای که نام آلبوم را از آن گرفته است و در آن می‌خواند: «وقتی خرابم، مثل آدامس بادکنکی کش می‌آیم.» Bombed در ترانه‌های آلبوم Bubblegum آقای مارک لنگن داستان ازدواج پردردسر خود را بازگو می‌کند و ضربه‌ای که از مرگ دودوست نزدیک خود در سالهای 1990 تحمل کرد، هنگامی که ابتدا Kurt Cubain خواننده گروه نیروانا در سال 1994 با گلوله به زندگی خود پایان داد و در سال 1996 شاهد مرگ Jeffrey Lee Pierce خواننده گروه Gun Club بود. در آن روزهای سیاه آغشته به افیون و مرگ، خیلی‌ها منتظر مرگ او هم بودند. Don’t Let Go اما عمر مارک لنگن، به دنیا بود به قول منتقدهائی انگلیسی و آمریکائی که با ستایش به پیشباز آلبوم جدید او Bubblegum رفته‌اند، صدای نخراشیده و خوابزده و غمگین او در کبر سن، قوام یافته است بی آنکه از سرسختی و آشتی‌ناپذیری آن چیزی کاسته شود. صدائی که گذشته‌ای دشوار و دردناک پراز شکست‌های گوناگون را در خود بازمی‌تابد: او که از نوجوانی معتاد بود، پیش از آنکه در سال 1985 کار خود را با گروه نسبتا ناموفق Screaming Trees شروع کند، بارها به زندان افتاد و به مشاغلی تن داد که در برابر آنها زندان و آسایشگاه مثل تعطیلات بود. Wedding Dress در آلبوم Bubblegum سیاهی از روی جلد شروع می‌شود و در همه ترانه‌ها یکی بعد از دیگری ادامه پیدا می‌کند. حتی در ترانه «لباس عروسی» Wedding Dress که ظاهرا باید خوشبینانه ترین باشد، مارگ لنگن از عروس آینده خود می‌پرسد: آیا حاضری با من به زیرزمین بیائی و تمام غم‌‌ها و دل‌به‌هم‌خوردگی‌های مرا فراموش کنی؟ آیا حاضری آنجا که بدن من می‌آساید، مرا ببینی؟» و گیتاری ناله‌کنان این عهد و پیمان عجیب روز عروسی را همراهی می‌کند.