(rm) صدا | [ 26:03 mins ]
برنامه ميزگرد اين هفته « دموکراسي و حقوق بشر» را به محدوديتهاي اجتماعي و فردي ناشي از فاجعه 11 سپتامبر در آمريکاي شمالي اختصاص داديم. با حضور آقاي حسن زرهي، سردبير نشريه شهروند در تورانتوي کانادا و خانم فرزانه اخوي، رئيس سازمان اينترنشنال هارموني International Harmony يا هماهنگي بين المللي که سازماني است داوطلبانه که بعد از يازدهم سپتامبر به وجود آمده و هدف آن برقراري يک پل ارتباطي ميان شهروندان آمريکا است که از فرهنگ‌هاي مختلف هستند و نيز رفع سوء تفاهم‌هاي ناشي از فاجعه يازده سپتامبر ميان گروههاي مختلف قومي و فرهنگي در آمريکا. روز شنبه يازدهم سپتامبر سومين سالگرد فاجعه‌اي بود که در نيويورک و واشنگتن به مرگ سه هزار تن افراد بي‌گناه انجاميد و سرآغاز عملياتي در جهان شد که به جنگ عليه تروريسم معروف شده است. ابعاد جنگ کنوني عليه تروريسم در مقايسه با آنچه سابقا در سراسر جهان در رويارويي با اين پديده گسترش يابنده انجام مي‌شد، بسيار وسيع شده و آثار اجتماعي، اقتصادي و سياسي فراواني بر جاي نهاده است.
خانم فرزانه اخوي رئيس سازمان اينترنشنال هارموني International Harmony يا هماهنگي بين المللي، درباره اين که بعد از يازده سپتامبر چه تغييراتي در زمينه آزاديهاي فردي، اجتماعي و سياسي در ايالات متحده به وجود آمده است، مي‌گويد:
فرزانه اخوي: واقعه يازده سپتامبر جامعه آمريکا را متوجه کرد که افزايش اقتدار و توانايي گروهها و جوامعي که دشمن آزادي فردي و يا ارزشهاي دموکراسي هستند، مي‌توانند به سهولت نظام دموکراتيک را در آمريکا هم حتي از بين ببرند . و اين هشدار را داد که آمريکا بايد با فرهنگ ديگران که از کشورهاي ديگر هستند، آشنايي بيشتري پيدا کند و همه متوجه شدند که اگر آن نهال آزادي در کشورهاي ديگر ريشه نگيرد، اين سيل حاصل از جهل و نفرت افراد راديکال و مذهبي به اين کشور هم آمده و اساس اجتماعي و اقتصادي را از بين خواهد برد.
آقاي حسن زرهي نيز درباره تغييرات در سطح دولت کانادا بعد از يازده سپتامبر مي‌گويد:
حسن زرهي: در هر دو سطح تغييرات خيلي قابل ملاحظه و مشاهده و انکارناپذيري رخ داد. من خاطرم هست بلافاصله بعد از فاجعه يازده سپتامبر رسانه‌هاي قومي جلسه‌اي داشتند با مسئولين امنيتي تورانتو و خاطرم هست که مي‌گفتند در فاصله کمتر از 20 ساعت به بسياري از محله هاي مسلمانان حمله هايي شده، با آدمها برخورد بد شده، اهانت شده، شعار داده شده که به خانه هايشان برگردند. اينها اولين واکنشهايي بود که بعد از آن فاجعه اتفاق افتاد و بعدها به دليل ابعاد فاجعه در رسانه هاي اصلي و عمومي کانادا اين دامنه آن برخورد به نظر من بدتر و ناسالم تر شد. دولت هم اقداماتي کرد و لوايحي تصويب شد و اتفاقاتي افتاد که در حقيقت آزاديهاي بنيادي رادر کانادا، دموکراسي را که ما فکر مي‌کرديم دست کم شهروندان اين کشور که از حقوق مساوي برخوردارند، ديگر برخوردار نبودند، ديگر امتياز شهروندي به دليل تبار، به دليل مذهب، به دليل رنگ پوست، به دليل پيشينه مورد سئوال و اجهاف و اعتراض قرار گرفت.
خانم اخوي درباره گذشتن از آزادي براي رسيدن به امنيت مي‌گويد:
فرزانه اخوي: همانطوري که در مرحله اي که با هر نوع بيماري وقتي که روبرو مي‌شوند، يک دوراني را به تحليل و آزمايش مي‌پردازند که بدانند براي درمان آن بيماري چه کاري را بايد انجام دهند و چه چيزي را لازم دارند، اين حمله و اين فعاليتهاي تروريست را من يک نوع بيماري مي‌بينم که کشورهاي مختلف درصدد پيدا کردن درمان هستند. هيچ دليل ندارد که ما بخواهيم فکر کنيم بايد آزاديمان را از دست بدهيم که بتوانيم مبارزه کنيم با اين شرايط، بلکه مانند قوانين و مقررات جديدي بايد به وجود بيايد که محدوديتهاي ضد آزادي را از بين ببرد.
حسن زرهي: در کانادا آنچه اتفاق افتاد به نظر من محدود کردن و صدمه زدن به آزاديهاي اساسي اين کشور بود. سه لايحه اي که در اينجا تصويب شده پس از يازده سپتامبر هر سه حقوق شهروندي و آزادي هاي فردي را زير سئوال مي‌برند يا به مبارزه مي‌گيرند، از جمله لايحه C36 که ماموران پليس را مجاز مي‌کند که هر کسي را که فکر مي‌کنند مشکوک است، تا 72 ساعت بدون هيچگونه حکم و اتهامي بازداشت کنند؛ يا C18 که طبق آن دولت کانادا قادر است تابعيت شهرونداني را که از تبارهاي ديگر هستند به دليل متهم يا مشکوک بودن به رابطه با گروههاي تروريستي لغو کند. به نظر من آنچه انجام شد خلاف مسيري بود که مي‌توانست کمک کند هم به ريشه کن کردن تروريسم و هم همياري و امنيتي را که لازم بود براي خاورميانه تباران و مسلمان آمريکاي شمالي به وجود بياورد.
فرزانه اخوي: نمي‌توان از کشوري که مورد يک چنین حملاتي قرار گرفته، انتظار داشت که هيچ عکس‌العملي نشان ندهد و مردم آمريکا خيلي بهاي بيشتري را پرداختند تا ما ايراني‌ها. کساني که فکر ايجاد وحشت و ترور دارند، مي‌دانند که تحت نظر هستند و جايي در اينجا ندارند و اميدوارم در هيچ جاي دنيا جايي نداشته باشند. من به آن شدتي که آقاي زرهي گفتند فکر نمي‌کنم در آمريکا همچين شرايطي باشد، خيلي سريع و قاطع با آن برخورد شد و هر روز هم شرايط دارد خيلي حالت طبيعي تري برمي گردد.
آقاي زرهي درباره برخورد با مظنونان به همکاري با تروريست‌ها، از جمله زندانيان گوانتانامو بعد از يازده سپتامبر مي‌گويد:
حسن زرهي: اصل واقعي حقوق شهروندي اين است که همه آدمها بي‌گناهند مگر اين که خلافش ثابت شود، اينجا جمهوري اسلامي نيست. در جمهوري اسلامي يا در حکومتهاي استبدادي و ارتجاعي است که آدمها گناهکارند، مگر اين که خلافش را ثابت کنند. ضمن اين که آمريکا در گوانتانامو بسياري از حقوق مصوبه جهاني را که مورد تاييد و تصويب خودش هم بوده مانند کنوانسيون ژنو هم زير پا گذاشته. ما نبايد حقوق شهروندي و اساسي آدمها را ناديده بگيريم و شهروندان را به درجه يک و دو تقسيم کنيم.
