لینک‌های قابلیت دسترسی

خبر فوری
پنجشنبه ۹ فروردین ۱۴۰۳ تهران ۲۲:۱۱

نگاهي به چگونگي برگزاري انتخابات رياست جمهوري و کنگره آمريکا (بخش دوم)


(rm) صدا | [ 4:40 mins ]
55 عضو کنوانسيون تدوين قانون اساسي آمريکا در فکر يافتن نحوه انتخاب رئيس جمهوري بودند. در کنوانسيون قانون اساسي آمريکا، کميته اي که اصطلاحاً «کميته يازده» ناميده مي شد، انتخاب رئيس جمهوري آمريکا را با روش انتخابات غير مستقيم از طريق «کالج الکتورها» يا در حقيقت «شوراي گزينشگران» پيشنهاد کرد. نظريه اوليه «کميته يازده» بر اين بود که آگاه ترين و مطلع ترين افراد از هر يک از ايالتها بتوانند رئيس جمهوري را منحصراً بر پايه شايستگي و بدون توجه به ايالت زادگاه وي، يا اصل و تفکر سياسي اش بر گزينند. هر چند که مي توان رد پاي الکترال کالج آمريکا را در نظام جمهوري روم قديم يافت، اما تفاوت هائي بين اين دو روش انتخاب ديده مي شود. 55 عضو کنوانسيون تدوين قانون اساسي آمريکا در فکر يافتن نحوه انتخاب رئيس جمهوري بودند. يکي از نظر ها اين بود که کنگره رئيس جمهوري را بر گزيند. اما گروهي بر اين گمان بودند که انتخاب رئيس جمهوري توسط کنگره ميتواند تفرقه انگيز باشد و بسياري را در کنگره با احساسات متضادي باقي گزارد، بهمين دليل اين نظريه رد شد. عده اي ديگر مي گفتند انتخابي اين چنين، يعني تنها با نظر کنگره، مي تواند دعوتي نا شايست براي يک بده بستان سياسي و حتي شايد دخالت دولتهاي خارجي شود. گروه ديگري نيز در رابطه با انتخاب رئيس جمهوري توسط کنگره احساس مي کردند انجام چنين توافقي تنها بوسيله اعضاي کنگره، مي تواند توازن قدرت را بين پيکره قانونگذاري و شاخه اجرائي بر هم زند. نظريه دوم اين بود که قانونگذاران ايالتي، رئيس جمهوري آمريکا را انتخاب کنند. اما اين نظر نيز بلافاصله رد شد. نگراني از اين بود که رئيس جمهوري مرهون اين قانونگذاران شود و احتمالاً به آنان اجازه دهد قدرت دولت فدرال را دچار فرسايش کنند و بدين ترتيب نظريه کلي وجود يک دولت فدرال تضعيف شود. سومين نظريه اين بود که رئيس جمهوري مستقيماً با راًي مردم برگزيده شود. با انجام انتخابات مستقيم هم مخالفت شد، اما نه به اين دليل که تدوين کنندگان قانون اساسي به ذکاوت مردم در انتخاب شان اطمينان نداشتند، بلکه بيشتر به اين جهت که آنان نگران بودند مردم بدون داشتن اطلاعات کافي در باره آن نامزدهاي مقيم ايالتهاي ديگر بطور طبيعي به نامزد منطقه اي و يا ايالتي خود راًي بدهند. بدترين وضع هنگامي ميتوانست اتفاق افتد که هيچ فردي در انتخابات راًي اکثريت مردم را براي اداره کردن کشور بدست نيآورده باشد. شايد بهترين انتخاب اين بود که رئيس جمهوري هميشه بتواند با بيشترين تعداد آراء بزرگترين و پر جمعيت ترين ايالتها و با توجه اندکي به ايالتهاي کوچک تر انتخاب شود. سر انجام در کنوانسيون قانون اساسي آمريکا، کميته اي که اصطلاحاً «کميته يازده» ناميده مي شد، انتخاب رئيس جمهوري آمريکا را با روش انتخابات غير مستقيم از طريق «کالج الکتورها» يا در حقيقت «شوراي گزينشگران» پيشنهاد کرد. عملکرد کالج الکترال براي گزينش رئيس جمهوري آمريکا در حقيقت شبيه کالج کاردينال ها در کليساي کاتوليک رم قديم بود که پاپ را انتخاب مي کردند. نظريه اوليه «کميته يازده» بر اين بود که آگاه ترين و مطلع ترين افراد از هر يک از ايالتها بتوانند رئيس جمهوري را منحصراً بر پايه شايستگي و بدون توجه به ايالت زادگاه وي، يا اصل و تفکر سياسي اش بر گزينند. هر چند که مي توان رد پاي الکترال کالج آمريکا را در نظام جمهوري روم قديم يافت، اما تفاوت هائي بين اين دو روش انتخاب ديده مي شود. در نظام روم قديم، شهروندان مرد با توجه به ثروت خود به گروه هاي صد نفري تقسيم مي شدند که اصطلاحاً «سنچروريز» يا همان صد نام داشتند. هر گروه صد نفره داراي يک راًي بود. اين راًي مي توانست در جهت تاًييد يا مخالفت با پيشنهادي باشد که در سناي روم ارائه شده بود. در نظام الکترال کالج در انتخابات رئيس جمهوري آمريکا، ايالت ها در نقش همان گروه هاي صد نفري هستند، با اين تفاوت که اينجا ديگر ثروتمند بودن نقشي را در عضويت گروه بازي نمي کند. در نظام دو مرحله اي انتخابات رياست جمهوري آمريکا، تعداد راًي هاي هر ايالت با توجه به تعداد هيئت اعضاي همان ايالت در کنگره تعيين شده است. بايد اضافه کرد که هر دو نظام انتخاباتي، روم قديم و رياست جمهوري آمريکا، در نحوه تنظيم خود از مزيت ها و نقاط ضعف مشترکي برخوردار هستند. تشابه بين کالج الکترال در روند انتخاباتي آمريکا و بنيادهاي کلاسيک روم قديم تصادفي نيست، زيرا در آن زمان بسياري از بنيانگذاران آمريکا از تاريخ باستان و داده ها و آموزه هاي آن آگاهي کافي داشته اند. در برنامه بعدي به جزئيات بيشتري در باره الکترال کالج يا دومين مرحله انتخابات رياست جمهوري آمريکا خواهيم پرداخت.
XS
SM
MD
LG