(rm) صدا | [ 4:29 mins ]
علي اشرف درويشيان، نويسنده 68 ساله، که رمان معروف او با نام «سالهاي ابري» از آثار به ياد ماندني ادبيات داستاني است، و 14 جلد از مجموعه 20 جلدي «افسانه هاي مردم ايران» به تحقیق وی منتشر شده است، طی یک سخنرانی در سیدنی، استرالیا، گفت مسائل مختلفي باعث شد مردم علاقه خود را به ادبيات داستاني از دست بدهند که مهمترين آنها سانسور است. وي افزود: مردم علاقه بيشتري به کتاب هاي چاپ قبل از 57 و نيز کتاب هاي زيراکسي دارند، چون سانسور در اين ها تقريبا اعمال نشده است. وی می افزاید کانون نویسنگان ایران نهاد خودجوش و مردمی است و هیچکدام از نهادهای مشابه که دولت به موازات آن به وجود آورده نتوانسته اند موفق شوند. کيوان حسيني (راديوفردا): نويسندگان ايراني در حوزه ادبيات نيز به آن چه سانسور در جريان نشر کتاب مي خوانند معترض هستند. از آن جمله علي اشرف درويشيان، نويسنده تواناي 63 ساله، که رمان معروف او با نام «سالهاي ابري» از آثار به ياد ماندني ادبيات داستاني است و در مقام پژوهشگر نيز پس از بيست سال تلاش موفق شد که مجموعه 20 جلدي «افسانه هاي مردم ايران» را تهيه کند که تاکنون 14 جلد آن منتشر شده است. آقاي درويشيان اين روزها در استراليا به سر مي برد و در سلسله سخنراني هاي خود در سيدني امروز در جمع علاقمندان به تشريح مساله سانسور در نشر کتاب در ايران پرداخت.
جمشيد عديلي، گزارشگر راديوفردا در سيدني از اين سخنراني گزارش مي دهد :
جمشيد عديلي (راديوفردا): درويشيان ضمن تشريح ادبيات داستاني در ايران از دهه 50 تا 70 نويسندگان ايراني را در چهار گروه آرمان گريزان، داستان نويسان تجربه گر، پست مدرنيست ها و نويسندگان رئاليست تقسيم بندي کرد و گفت:
علي اشرف درويشيان: طبق تئوري هايي که در دهه شصت و حتي در دهه پنجاه ارائه شد از طرف بعضي از نويسندگان تقريبا به زبان داستان بيشترين توجه شد بنابر اين داستان نويسي يک مقدار از آن تعهدات اجتماعي که داشت دور شد. البته در ضمن اين آن نويسندگان رئاليستي که به کار خودشان ادامه مي دادند و نسل جديدي هم به دنبال اين ها آمدند همچنان به کارشان ادامه دادند و البته بيشترين استقبال هم از طرف مردم و خواننده ها نسبت به اين نويسندگان انجام شد.
ج.ع.: علي اشرف درويشيان تيراژ کتاب در ايران را در مقايسه با کشورهاي پيشرفته ناچيز دانست و سبب عدم استقبال مردم از کتاب در ايران را وجود سانسور و خود سانسوري عنوان کرد.
علي اشرف درويشيان: من مي خواهم بگويم که وقتي که يک کتابي در ايران با اين شرايطي که هست با هزار و پانصد نسخه يا دو هزار نسخه حداکثر و يا با 3 هزارنسخه منتشر مي شود اين 3 هزار نسخه در مقابل 70 ميليون جمعيت ايران اصلا مي شود گفت صفر است در حالي که ما مي دانيم جوامعي هستند در دنيا الان که با يک جمعيت شش ميليوني تقريبا مي شود گفت 1 ميليون تيراژ کتاب دارند مثلا من جامعه چک را من مي توانم مثال بزنم با 7 ميليون. پس بنابر اين صفر است. اما مسائل مختلفي باعث شد که ادبيات داستاني يواش يواش آن علاقمندي را که مردم نسبت به او داشتند از دست بدهد. مساله مهم که من هميشه بيان کرده ام مساله سانسور است. الان مي بينيم که کتاب فروشي هايي ايجاد شده اند که کتاب هاي چاپ قبل از 57 و يا حتي دور و بر 57-58 را مي فروشند و مورد استقبال قرار مي گيرند. کتاب هاي زيراکسي الان در ايران ايجاد شده چرا؟ چون سانسور در اين ها اعمال نشده تقريبا و مردم اطمينان بيشتري به اين کتاب ها دارند. سانسور خودش باعث شده که نويسنده به يک نوع خود سانسوري دست بزند. يعني فکر کند که من چه چيزهايي را بنويسم و چه چيزهايي را ننويسم که کتابم چاپ بشود و به بازار بيايد. کتاب هايي هست که دو يا سه سال در ارشاد مي مانند براي کسب مجوز و باز مساله مهم تر اين است که وزارت ارشاد وقتي که اجازه مي دهد به اين کتاب و مجوزش را بعد از مدت ها زير و بالا کردن و حذف کردن و اين جا را بردار آن جا را بردار مجوز کتاب را مي دهند کتاب به بازار آمده حتي به چاپ دوم رسيده، يک دفعه يک نفر پيدا مي شود و کتاب را مي خواند و يک مساله اي در آن پيدا مي کند و شکايت مي کند و به دستور قوه قضاييه اين کتاب از بازار جمع آوري مي شود در حالي که چاپ دومش را دارد به فروش مي رساند. من در سفري که به ترکيه کردم ديدم که در ترکيه سانسور قبل از چاپ کتاب وجود ندارد يعني آن چيزي که سال هاست کانون نويسندگان ايران دارد برايش مبارزه مي کند.
ج.ع.: علي اشرف درويشيان در ارتباط با همايش پاسداران اهل قلم و درخواست يحيي رحيم صفوي فرمانده کل سپاه پاسداران از معاونت فرهنگي اين نهاد نظامي براي تشکيل کانون نويسندگان اهل قلم به راديو فردا گفت :
علي اشرف درويشيان: نه اين خيلي وقت است که اين کار را مي کنند در ضمن متوجه باشيد که هيچ نهاد، حزب، انجمن يا گروهي با سرمايه اش از بالا تشکيل نمي شود اين يک مساله خود جوش اصلي است که کانون نويسندگان ايران ابتدا توسط چند نفر از اعضا به طور خودجوش در برابر مساله اي که دولت آن زمان مطرح کرده بود جوشيد و آمد بالا. در ضمن نهادهاي دولتي تا به حال مي توانند 6 کانون و انجمن و جمعيت و نمي دانم از اين چيزها برايت بشمارم که موازي با کانون نويسندگان ايران درست کرده اند اما هيچ کدامشان موفق نبوده.