(rm) صدا | [ 3:38 mins ]
صحبت خبر خوب از افغانستان ممکن است بعضي را متحير کند. هنوز خطر طالبان در اين کشور به خصوص در مناطق جنوب شرقي ريشه کن نشده است. حامد کرزاي که مردم به طعنه شهردار کابل مي خوانندش، تا حال از يک سوء قصد جان سالم به در برده و بدون محافظان آمريکايي به جايي نمي رود و مردم افغانستان از ابتدايي ترين تسهيلات بي بهره اند. اکنون خطر قحطي نيز اين کشور را تهديد مي کند. اما همه چيز نسبي است و کافي است به سال هاي پيش از 2001 برگرديم. حکومت طالبان، وضعيت زنان، کودکان و جنگ هاي داخلي پي در پي و به طور کلي زندگي در اين کشور طوري بود که عرصه بر يک يک افراد عادي تنگ شده بود. فرار جمعيت از افغانستان به اردوگاه هاي پاکستان و ايران بي سابقه بود. در مقابل اين پيش زمينه سياه است که وقتي به افغانستان امروز نگاه مي شود، صحبت از معجزه اي کوچک مي توان کرد. عليرغم تهديد طالبان ميليونها نفر در انتخابات راي دادند، در کشوري که هيچ سابقه دموکراسي ندارد، چنين گرايشي به سوي دموکراسي معجزه است.
