(rm) صدا |
ميرزا آقا عسگري، شاعر بوشهري، به ماني تخلص مي كند و در نزديكي كلن، آلمان، به بچه هاي ايراني و افغاني درس فارسي مي دهد. وي صاحب تاليفات متعدد و يك بيوگرافي تحت عنوان خشت و خاكستر است. وي در شعري تحت عنوان «دنيا هميشه بايد زيبا باشد.» وي مي خواند: «پوست از مرواريد برداشتم، نطفه ماه در آن مي تپيد. به اندرون گوي شبنمي شدم، چكيده آفتاب در آن مي تابيد. آب دريا ها را ورق زدم، ابريشم آوار ماهيان در آن مي گذشت...»
