(rm) صدا |
فاطمه امان (راديوفردا): ترانه سرا و خواننده جوان ايرلندي، ديميين رايس Damien Rice، که شب گذشته در نيويورک روي صحنه ظاهر شد، دو سال بعد از انتشار آلبوم پرفروش خود در بريتانيا، قلب هاي شنوندگان را در شهرهاي آمريکا نيز تسخير ميکند. گزارشي داريم از همکار راديوفردا در نيويورک، بهنام ناطقي.
بهنام ناطقي (راديوفردا، نيويورک): کنسرتهاي ديميين رايس Damien Rice در تالار عظيم بيکن نيويورک Beacon Theater، هزاران تماشاگر علاقمند صداي او را براي نخستين بار در برابر چهره متقاوت و برجسته موسيقي پاپ ايرلند قرار داد، تماشاگراني که دو سال بعد از همتايان اروپائي خود، در سطح گسترده با موسيقي ظريف و ترانههاي پراز درد و تمنا و اجراي سرشار از عاطفه او آشنا ميشوند.
البوم ديمين رايس «او» تا کنون 300 هزار نسخه در آمريکا فروخته است، اما اين فروش طي نزديک به شش ماه گذشته، به تدريج حاصل شد. اين موسيقي براي شناخته شدن و نفوذ کردن در قلب و روح شنوندگان وقت مي خواهد. سفر آقاي ديمين رايس، هنرمند 30 ساله ايرلندي، براي اجراي کنسرت اين روزها به دور آمريکا، فروش آن را بيشتر خواهد کرد.
آثار ديميين، در عين طراوت در تنظيم و شخصيت خاصي که صدا وا جراي او در آنها ميتند، دنباله سنت ترانهسرائي راک ايرلند هستند و ياد آور ترانهسرايان و خوانندگان برجستهاي چون John Martyn و Jeff Buckley، خواننده ايرلندي تبار.
ديمين رايس در اين مجموعه ترانه، صداي دردمند، پرتمنا و گاه ناشکيباي خود را با صداي خواننده ايرلندي خانم Lisa Hannigan در هم ميآميزد، و به خصوص در ترانه Volcano يا آتش فشان از اين آلبوم، همراهي ويلن سل Vivienne Long به اين مجموعه غناي شاعرانه اي مي بخشد.
ديميين رايس مدت هشت سال ترانه سرا و خواننده اصلي گروه راک Juniper بود، گروهي که از محبوبيت فراوان، قرارداد دائمي صفحه پرکني با يک کمپاني معظم ايرلندي و حمايت علاقمندان برخوردار بود، اما چنانکه رايس در مصاحبهاي گفت، فشار نوشتن ترانههاي راک که بايد حتما در جدول ترانههاي پرفروش قرار ميگرفتند، او راخسته کرد. رايس از آن گروه جدا شد و با يک اتوبوس و جعبه گيتار خود، به سنت قديمي خوانندگان و ترانهسرايان، به دوره گردي در اروپا پرداخت و اجراي ترانه هاي خود با گيتار در کلوپ ها و کافه ها. در آمدي که از کار با باند Juniper در جيب داشت، البته کمک ميکرد که برخلاف ترانه سرايان دوره گرد قبل از خود، هنرمندي دوره گرد بود با کارت اعتباري درجيب.
رايس موفقيت خود را وقتي ميداند که بتواند تماشاگران خود را با ترانه هاي ساکت و ظريف و پراحساس خود به سکوت وادار کند و ميگويد شهرتي که صفحه آخر او «او» در اروپا و حالا در آمريکا براي او همراه داشته است، اين کار را سخت تر کرده است زيرا به جاي تالارهاي چندصدنفري، حالا بايد براي تالارهاي چندهزار نفري برنامه اجرا کند که انرژي عاطفي زيادي از خواننده ميطلبند. به خصوص وقتي خواننده اي بخواهد مثل ديميين رايس، دلشکستگي و نوميدي عاشقانه را با التماس و فرياد ابراز کند.
رايس در اين آلبوم ترکيبي عرضه ميکند از صداهائي که به گوشش خوشايند آمده اند، از همسرايان کليساي ارتودوکس گريگوري گرفته تا کلارينت جاز و خوانندگان اپرا، اما البته به نظر همه منتقداني که آلبوم «او» را شنيده اند، اسلحه مخفي رايس در شکار قلب و روح شنوندگان صداي ليزا هنيگن است که خيلي از ترانه ها را به طور مشترک با ديميين رايس اجرا مي کند. براي همين است که اين آلبوم، ترکيبي است ازموسيقي فولک ايرلند، موسيقي راک، يا progressive rock موسيقي مجلسي کلاسيک، موسيقي راک رويائي يا dream rock که صداي او به طرز معجزه آسائي همه اينها را به هم پيوند ميدهد. ترانه سرا و خواننده جوان ايرلندي، ديميين رايس Damien Rice، که شب گذشته در نيويورک روي صحنه ظاهر شد، دو سال بعد از انتشار آلبوم پرفروش خود در بريتانيا، قلب هاي شنوندگان را در شهرهاي آمريکا نيز تسخير ميکند. کنسرتهاي ديميين رايس Damien Rice در تالار عظيم بيکن نيويورک Beacon Theater، هزاران تماشاگر علاقمند صداي او را براي نخستين بار در برابر چهره متقاوت و برجسته موسيقي پاپ ايرلند قرار داد، تماشاگراني که دو سال بعد از همتايان اروپائي خود، در سطح گسترده با موسيقي ظريف و ترانههاي پراز درد و تمنا و اجراي سرشار از عاطفه او آشنا ميشوند.