جشنواره رقص در برابر دوربين در مجمتع هنري مركز لينكلن نيويورك

امسال در جشنواره ساليانه رقص جلوي ‌دوربين Dance on Camera که هرساله در مجتمع هنري ‌مرکز لينکلن برپا مي‌شود، مجموعه‌اي‌غني ‌به نمايش در مي‌آيد از فيلم و ويدئو از رقص، در باره رقص و با رقص. از کار طراحان تجربي ‌و مدرن رقص گرفته تا فيلمي ‌در باره کارمن آمايا Carmen Amaya رقصنده برجسته فلامنکو، و اثري‌ از يک گروه رقص مجلسي‌از ايالت اوهايو. جشنواره رقص جلوي ‌دوربين را انجمن فيلم رقص Dance Film که مجموعه بزرگي ‌از فيلم و ويدئو در باره رقص و از رقص را در نيويورک نگهداري ‌مي‌کند ترتيب مي‌دهد با همکاري ‌انجمن سينمائي ‌مرکز لينکلن، برگزار کننده جشنواره هاي ‌معتبر بين المللي ‌فيلم نيويورک و جشنواره جهت هاي ‌جديد، کارگردان‌هاي ‌جديد. از ويژگي‌هاي‌جشنواره امسال فيلم‌هائي ‌است از دو گروه رقص از ساحل عاج آفريقا، و فيلمي ‌در باره هنر رقص مدرن در آفريقا تحت عنوان: رقص آفريقا، کوير، طبل و شوستاکوويچ، که دست‌چيني ‌است از رقص هاي ‌آفريقائي ‌که سه سال پيش به طور زنده در جشنواره هنري ‌مونترال به نمايش درآمدند. در کنار اين‌ها، ده‌ها فيلم کوتاه و بلند جديد از کشورهاي ‌اروپائي ‌و ايالات مختلف آمريکا در جشنواره است از تجربه هاي‌مشترک فيلمسازان، طراحان رقص و رقصندگان. خانم شهلا کيود، يک گرافيست هنرمند ايراني‌که بيش از 25 سال است در نيويورک زندگي‌مي‌کند، عضو هيات مديره موسسه Dance on Film از جمله دست اندرکاران جشنواره سالانه فيلم و ويدئو از رقص و در باره رقص در نيويورک است. خانم کيود مي‌گويد اکثر فيلمهاي ‌اين جشنواره براي ‌نخستين بار است که به نمايش عمومي‌گذاشته مي‌شوند. بهنام ناطقي: اين فيلم‌ها همه جديده؟ شهلا کيود: اين فيلم‌ها هيچوقت هيچکدام نشان داده نشده ولي‌هميشه چند فيلم قديمي ‌داريم قاطي ‌فيلم‌هاي ‌جديد مال رقاص هاي ‌خيلي ‌معروف و کساني ‌که مردم خيلي‌ علاقه دارند ببينند. فيلم‌ها از همه جاي ‌دنيا مي‌آيد و آنهائي ‌که خيلي ‌بيشتر فعال هستند، از اروپا خيلي ‌مي‌آيد، از دانمارک، فرانسه، آلمان، فيلم در باره رقص تهيه مي‌کنند. تمام فيلم ها در باره رقص نيست ولي ‌بعضي‌هاش راجع به رقص است. بعضي‌ها داستان دارند و براي بيان آن فکري ‌که دارند و آن حرفي ‌که مي‌خواهند بزنند، از رقص به عنوان يک وسيله، مثل يک زبان استفاده مي‌کنند. البته بعضي ‌از فيلم ها هم راجع به رقص است وراجع به رقصندگان. بهنام ناطقي: منظورتان مستند است؟ شهلا کيود: بله مستند است. بهنام ناطقي: خانم کيود، عضو هيات مديره موسسه Dance Film درمصاحبه با راديو فردا در باره پيدائي‌موسسه يگانه توضيح مي‌دهد. شهلا کيود: اين موسسه تاسيس شده است در سال 1956 به وسيله خانمي‌به نام سوزان براون، اين خانم رقصنده نبود، فيلسماز هم نبود، دختر يک دکتر بود. دنبال فيلمي‌مي‌گشته در باره ايزادورا دانکن Isadora Duncan که مادر رقص جديد است. پيدا نمي‌کند. تصميم مي‌گيرد خوش اين فيلم را جمع کند، يا بدهد مردم بسازندو تصميم مي‌گيرد که شروع کند يک همچه موسسه اي‌را که در سال 1971 رسما به نام Dance Film Association ثبت مي‌شود. اين خانم زنده بود تا سال 1995 که فوت مي‌کند. يک مقدار پول وقف مي‌کند براي‌اين موسسه و اين پولي‌است که اين موسسه را مي‌چرخاند، و البته خيلي‌هم عضو دارد – خيلي‌نه، ولي‌دارد – کمک مي‌کنند مردم بهش. بهنام ناطقي: صداي‌خانم شهلا کيود را مي‌شنويم، گرافيست مقيم نيويورک و عضو هيات مديره موسسه Dance Film برگزار کننده جشنواره سالانه Dance on Camera که علاوه بر نيويورک، در چندين شهر و دانشگاه آمريکا و جهان نيز مجموعه فيلم هاي‌آن نمايش داده مي‌شود. علاقه به رقص، خانم شهلا کيود را به سوي‌همکاري‌با اين موسسه کشانيد. شهلا کيود: چهار سال پيش تصميم گرفتم رقص ياد بگيرم و شروع کردم کلاس گرفتن و بيرون رفتن و رقصيدن و يواش يواش وارد رقص تانگو شدم. ولي‌رقصيدن تنها بس نبود. علاقه پيدا کردم که يک فيلمي‌بسازم راجع به رقص و شروع کردم تحقيق کردن که ببينم چه جوري‌مي‌تونم آدم پيدا کنم، کسي‌را پيدا کنم که دوربين را باهاش کار کند و يکي‌را پيدا کنم که طراحي‌رقص کند و از اين تحقيقام آشنا شدم با اين موسسه Dance Film که يواش يواش مرا جزو هيات مديره اين موسسه انتخاب کردند. الان من يکي‌از هشت نفري‌هستم که در هيات مديره عضويت دارم. بهنام ناطقي: خانم کيود شما اشاره کرديد که خيلي‌علاقه داريد اين فستيوال را به ايران ببريد. شهلا کيود: وقتي‌که قاطي‌شدم توي‌اين فستيوال و فيلم هاي‌زيبا و جالبي‌که از همه جاي‌دنيا مي‌آيد، ديدم، يواش يواش شروع کردم به فکر کردن که چقدر خوب مي‌شود اگر من بتوانم اين فستيوال را ببرم ايران. چون رقص از آن هنرهائي‌است که در ايران زياد شناخته نشده و من خودم وقتي‌در ايران زندگي‌مي‌کردم، خيلي‌کم فرصت برام پيش مي‌آمد که بروم يک برنامه رقص خوب ببينم و فکر مي‌کنم از هنرهائي‌است که مردم ايران دوست دارند خيلي‌بيشتر باآن آشنا بشوند و اميدوارم که يک روزي‌بتوانم اين کار را بکنم. امسال در سي و يكمين جشنواره ساليانه رقص جلوي ‌دوربين Dance on Camera که هرساله در مجتمع هنري ‌مرکز لينکلن برپا مي‌شود، مجموعه‌اي‌غني ‌به نمايش در مي‌آيد از فيلم و ويدئو از رقص، در باره رقص و با رقص. از کار طراحان تجربي ‌و مدرن رقص گرفته تا فيلمي ‌در باره کارمن آمايا Carmen Amaya رقصنده برجسته فلامنکو، و اثري‌ از يک گروه رقص مجلسي‌از ايالت اوهايو. از ويژگي‌هاي‌جشنواره امسال فيلم‌هائي ‌است از دو گروه رقص از ساحل عاج آفريقا، و فيلمي ‌در باره هنر رقص مدرن در آفريقا تحت عنوان: رقص آفريقا، کوير، طبل و شوستاکوويچ، که دست‌چيني ‌است از رقص هاي ‌آفريقائي ‌که سه سال پيش به طور زنده در جشنواره هنري ‌مونترال به نمايش درآمدند. شهلا کيود، يک گرافيست هنرمند ايراني‌که بيش از 25 سال است در نيويورک زندگي ‌مي‌کند، عضو هيات مديره موسسه Dance on Film از جمله دست اندرکاران جشنواره سالانه فيلم و ويدئو از رقص و در باره رقص در نيويورک است. خانم کيود در مصاحبه با راديوفردا مي‌گويد فيلمهاي اين جشنواره از دهها كشور دنيا، ولي بيشتر از كشورهاي اروپائي تامين مي شود كه اغلب آنها براي نخستين بار در آمريكا در اين جشنواره به نمايش در مي آيند.