(rm) صدا |
بهنام ناطقي (راديوفردا): نمايشگاه عظيمي که از مرور بر آثار هنرمند جوان آمريکائي آقاي ماتيوبارني از هفته پيش درموزه گوگنهايم نيويورک افتتاح شد، براي اولين بار در دهههاي اخير، يک استعداد غولآساي هنري آمريکائي را با شکوه و غرور تمام در برابر ديد تماشاگران کنجکاو مي گستراند، هنرمند 36 سالهاي که بيش از 12 سال نيست در صحنه هنري شکفته است. 10 سال پيش آقاي مايکل کيملمن Kimmelman منتقد هنري نيويورکتايمز او را سرآمد نسل خود ناميد و اينک، در نقدي که هفته پيش در باره نمايشگاه ماتيوبارني در موزه گوگنهايم نوشته ، او را نزديکترين هنرمند آمريکائي به موقعيت يک ستاره جهاني مي داند که شهرت او از محدوده جهان هنر فراتر رفته است. ماتيو بارني، 5 فيلم داستاني و بلند ساخته است که آخرين اش سه ساعت به طول مي انجامد، با مجسمه سازي و عکاسي شروع کرد و اين نمايشگاه، بيش از 120 قطعه عکس و مجسمه از او را در بر مي گيرد، آثار بصري که اودر ساختن فيلمها از آن استفاده ميکند و هر قطعه آن اينک هزاران دلار معامله ميشود. خانم شيريننشاط، هنرمند نيويورکي، که مانند ماتيوبارني با نمايش عکس و بعد با ساختن فيلم و عرضه آن به عنوان اثر هنري، اينک معروف ترين هنرمند خاورميانهتبار جهان شناخته ميشود، وجه مشترک ديگري هم با ماتيوبارني دارد و آن اين است که کار هردوآنها را در جهان گالريدارمعتبر نيويورکي، خانم باربارا گلادستون نمايندگي ميکند. خانم شيرين نشاط، در مصاحبه با راديوفردا در باره کار ماتيوبارني ميگويد:
شيرين نشاط: فکر مي کنم در سال 1989 بود که من براي اولين بار کار ماتيو بارنيMatthew Barney را در گالري باربارا گلادستونBarbara Gladstone ديدم. آن زمان اين آقا فکر مي کنم بيست و خورده اي سالش بود و فکر ميکنم بلافاصله کارش موفق شد و من علاقه زيادي به مجسمههاش داشتم، به عکس هاش داشتم. بعد کمکم شروع کرد به فيلم ساختن و تمام ايدههاي ايشان، به نحو عجيب و جديدي، وارد فيلم شد.
ب.ن.: صداي خانم شيرين نشاط، هنرمند برجسته را مي شنويم که در باره کار هنرمند هم کار و هم گالري خود، آقاي ماتيوبارني توضيح مي دهد که هفته گذشته، نمايشگاه عظيمي از مرور بر آثار او در موزه گوگنهايم نيويورک افتتاح شد. خانم نشاط اين نمايشگاه را فرصتي استثنائي براي مرور بر کار يک نابغه جوان جهان هنر توصيف مي کند.
شيرين نشاط: واقعا يک موقعيت استثنائي است اين نمايشگاهي که ايشان در موزه گوگنهايم دارد، که همه کارها را با هم نشان ميدهد، ثابت ميکند که ايشان يک پديده عجيب و نسبتا ميشود گفت يک نابغهاي است در دنياي هنر امروزي، به خصوص در آمريکا، که من فکر ميکنم که تيپ کار آقاي ماتيوبارني استثنائي است و ما در آمريکا همچنين کاري را نديديم. در اروپا کساني هستند که مدتي است اين راه را طي کردند براي اينکه من فکر ميکنم سوژه کارش و ايدههاش، خيلي آمريکائي است، ولي در ضمن براي آمريکا خيلي جديد است.
ب.ن.: چه ويژگيهائي داشت که اين را متفاوت ميکند؟
شيرين نشاط: من سبموليسم اين مرد را از نظر انتخاب سوژه و پياده کردن سوژه به سبک خودش... بيشتر مسئله سمبوليسماش بود که جديد بود و نحو استفادهاش. يک مقدار مسائل سکسواليته، جنسيت، بود و يک مقدار مسائل اجتماعي بود، يک مقدار مسائل سياسي بود و يک مقدار مسائل رواني بود و بعد همه اينها در يک کادر ديد يک مرد جوان آمريکائي. وقتي مجسمه هاي او را براي اولين بار نگاه ميکردي، واقعا نمي فهميدي موضوع چيه دقيقا، ولي يک اشارههائي به مسائل مختلف ميکرد که هرکس براي خودش به يک نحوي آن را درک بکند و اين کنجکاوي عجيبي در آدم ايجاد مي کرد و همين کار را مثلا حالا درسينما ميکند.
ب.ن.: خانم نشاط که فيلمهاي بصري او از مسائل زنان در جهان اسلام، در موزه هاي عمده جهان به نمايش گذاشته شده، مي گويد او و ماتيوبارني هردو از زبان تصويري هنر در سينما استفاده ميکنند.
شيرين نشاط: يکي از مسائل مشترک بين من و ماتيو، و شايد به خاطر همين است که خانم باربارا گلادستون با هردوي ما کار ميکند، اين است که هردو علاقه خيلي زيادي به نزديک کردن هنرهاي تصويري داريم به سينما و اينکه ما هردو فکر ميکنيم که ميشود به زبان تصويري داستان گفت. ميدانيد که ايشان فيلم آخرش سه ساعت است و يک کلمه استفاده نشده. و خوب من هم البته فيلمهام ده دقيقه است يا 15 دقيقه است ولي هيچوقت از کلمه تا حالا استفاده نکردهام و داستان من از طريق تصوير گفته ميشود، بنابراين يک کاري به وجود ميآد که هم کاملا هنر کلاسيکي است، به قول اروپائيها، و هم کار سينما، از نظر قانون سينما، و يک مقدار هم مقاومت به اين نوع کار ميشود، هم از طريق دنياي هنري و هم دنياي سينمائي ولي فکر ميکنم يک پديده جديد است هم در دنياي سينما و هم دردنياي آرت. و ايشان مثلا فيلمهاش را در تئاتر و سينما نشان ميدهد و در محوطه گالري نشان نميدهد و خوب اين خيلي جالب است. البته سوژه ايشان و دنيائي که بيان ميکند، خيلي غربي است و اين چيزي است که من ازش خيلي دور هستم، ولي من فکر ميکنم از نظر فرم و ازنظر method خيلي به هم شبيه هستيم.
هرچند نيويورک اين روزها ميتواند به خاطر چند نمايشگاه عمده هنر، از جمله آثار طراحي لئوناردو داوينچي و نقاشيهاي پيکاسو و ماتيس به خود ببالد، اما بحثانگيزترين نمايشگاه عمده در موزههاي شهر نيويورک، نمايشگاه مرور بر آثار هنرمند جوان آمريکائي آقاي ماتيوبارني Matthew Barney است، هنرمند 36 سالهاي که بيش از 12 سال نيست در صحنه هنري شکفته است. ماتيو بارني، 5 فيلم داستاني و بلند ساخته است که آخرين اش سه ساعت به طول مي انجامد. وی با مجسمه سازي و عکاسي شروع کرد و اين نمايشگاه، بيش از 120 قطعه عکس و مجسمه از او را در بر مي گيرد، آثار بصري که اودر ساختن فيلمها از آن استفاده ميکند و هر قطعه آن اينک هزاران دلار معامله ميشود. خانم شيريننشاط، هنرمند نيويورکي، مانند ماتيوبارني با نمايش عکس شروع کرد و بعد با ساختن فيلم به عنوان اثر هنري، به کار خود ادامه داد، و کار هردوآنها را در جهان گالريدارمعتبر نيويورکي، خانم باربارا گلادستون نمايندگي ميکند. خانم شيرين نشاط، در مصاحبه با راديوفردا در باره کار ماتيوبارني ميگويد: واقعا يک موقعيت استثنائي است اين نمايشگاه که نشان می دهد بارنی يک نابغه است در دنياي هنر امروزي، به خصوص در آمريکا، که کار ماتيوبارني استثنائي است. وی می گوید بارنی از دید یک مرد جوان آمریکائی به جنسیت، سیاست و هنر می نگرد.