تلاش جهانيان براي گرفتن سهمي در تعيين سياست آمريكا و دو ديدگاه در باره آزادسازي عراق

بهنام ناطقي (راديوفردا): آقاي تامس فريدمن، مقاله نويس «نيويورک تايمز» در مقاله‌ امروز خود تحت عنوان علل نفرت ازآمريکا مي نويسد دردهه 1990 در پيامد سقوط اتحادشوروي که آلترناتيوي براي جامعه سرمايه‌داري عرضه مي‌کرد، و همزمان با رشد انفجاري اينترنت و روند جهاني شدن، آمريکا از فني، نظامي و اقتصادي به چنان پيشرفتي نايل شد که آن را به نيرومند کشور دنيا شايد در تمام تاريخ بدل ساخت به طوريکه بنابه گفته يک ديپلمات پاکستاني، دولت آمريکا اينک در زندگي تمام مردم جهان بيش از دولت هاي خودشان تاثير گذار شد و به همين خاطر همه ملت‌هاي جهان در صدائي که در تظاهرات خشونت آميز عليه جهاني شدن در سال 1999 در سياتل بازتاب يافت، مدعي سهمي شدند در تصميم‌گيري‌هاي دولت آمريکا، و بنا به گفته آقاي مايکل مندلبام Michael Mandelbaum در کتاب "The Ideas That Conquered the World," ملت‌هاي جهان آمريکا را قدرت سلطه‌جوئي خوش‌خيم يافتند که با اتحادنظامي نمي‌توانستند عليه آن وارد جنگ شوند و به همين جهت کوشيدند از طريق سازمان‌هاي بين‌المللي مثل سازمان ملل و سازمان تجارت جهاني World Trade Organization در تصميم‌گيري در باره چگونگي استفاده از قدرت آمريکا سهيم شوند. علت ديگر واکنش غيرنظامي به قدرت آمريکا هم اين است که کشورهاي ديگر دنيا، مثل روسيه، چين، فرانسه و آلمان مي‌بينند در اثر جهاني شدن، چنان اقتصادشان با اقتصاد آمريکا در آميخته است که بدون ويران کردن اقتصاد خود نمي‌توانند به آمريکا ضربه بزنند. به اين ترتيب، تنها آنها که سهمي در سيستم جهاني ندارند، مثل دولت‌هاي ياغي يا سازمان‌هاي تروريستي غير دولتي مثل القاعده‌ي اسامه بن لادن هستند که عليه آمريکا توسل به خشونت را ترويج مي کنند. آقاي فريدمن، نويسنده نيويورک تايمز مي‌افزايد بعد از 11 سپتامبر که آمريکا با قدرت نظامي به واکنش پرداخت وحکومت هاي افغانستان و عراق را يکي بعد از ديگري سرنگون کرد، ديگران به صرافت افتادندکه مي‌خواهند سهم بيشتري درتعيين چگونگي استفاده آمريکا از قدرت داشته باشند. ولي آمريکا گفت، ببخشيد، شما که پولش را نمي‌دهيد نمي‌توانيد راي بدهيد. وي مي نويسد حالا پيدا کردن راهي باثبات براي اداره قدرت آمريکا دشوار شده است و پيشنهاد مي‌کند اگرکسي ايده اي دارد آن را براي نيويورک تايمز بفرستد. خانم آنا بدکن خبرنگار روزنامه سانفرانسيسکو کرانيکل در بغداد مي نويسد فيلم‌هائي که از جنايات عناصر حکومت صدام حسين در عراق رو شده است، مردم عراق را از خشونتي که نظام صدام عليه مردم اين کشور روا مي‌داشت به حيرت انداخته است. وي به فيلمي اشاره مي‌کند که سربازان را در حال کتک زدن مردان دست بسته نشان مي‌دهد وبعد نشان مي‌دهد که چگونه آنها با بستن ديناميت به سينه اين مردان، آنها را يکي‌ بعد از ديگري منفجر مي‌کنند و در حاليکه تکه‌پاره‌هاي بدن آنها در فضا پراکنده مي‌شود، مي‌خندند وتفريح مي‌کنند. اين فيلم و مدارک دلخراشي نظير آن از نظر آشنا شدن مردم عراق با تاريخ معاصر خود اهميت دارد. آقاي Peter Bouckaert رئيس سازمان ديده بان حقوق بشر مي‌گويد مردم عراق تصور کاذبي از گذشته خود دارند و اکثريت، تبليغات نظام صدام حسين را باور مي‌کردند. حالا، حيرت و احساس فريب خوردگي جانشين آن باور شده است. در خيابان‌هاي بغداد ديسک هاي کامپيوتري از فيلم اعدام خشونت آميز مخالفان صدام به مبلغ سه دلار به فروش مي رسد و روزنامه هاي جديدي که درپي اقدام نظامي آمريکا براي آزادسازي عراق انتشار آزادانه خود را آغاز کرده اند، پرهستند از مقالاتي درباره گوشه وکنار سياه تاريخ معاصرعراق. نويسنده سانفرانسيسکو کرانيکل در گزارش مفصل خود به کوهي از پرونده در باره بدرفتاري با زندانيان اشاره مي‌کند که ظرف شش هفته گذشته در کميته زندانيان آزاد شده گردآمده است و در مصاحبه با روشنفکران و تحصيلکردگان، مي‌نويسد بسياري از عراقي‌ها به تدريج دارند با حقايقي آشنا مي‌شوند که سالها از ديدآنها پنهان بود. خانم ترودي روبين، Trudy Rubin سرمقاله نويس روزنامه فيلادلفيا اينکوايرر مي نويسد ايالت پنجاه ويکمي به پنجاه ايالت آمريکا اضافه شده است به نام عراق که يکهزار غيرنظامي آمريکائي به کمک 150 هزار نظامي اين ايالت را که 24 ميليون عرب در آن سکني دارند، اداره مي‌کنند و مسئوليت همه چيز آن را برعهده دارند، از پرداخت حقوق کارمندان دولت گرفته تا تعيين تاريخ امتحانات ثلث سوم مدارس. دولت جديد عراق، دستگاهي است به نام اداره موقت ائتلاف يا Office of the Coalition Provisional Authority که تحت نظارت ديپلمات سابق آقاي پال برمر کار مي‌کند و برخلاف برنامه ريزي براي اشغال ژاپن در زمان جنگ جهاني، برنامه ريزي براي اداره آمريکائي عراق چند هفته قبل از آغاز جنگ شروع شد. فيلادلفيا اينکوايرر بعد از برشمردن مشکلات و هرج و مرج پيامد براندازي حکومت صدام حسين در عراق مي‌نويسد آمريکا به ايالت پنجاه ويکم احتياج ندارد و اداره کشوري مثل عراق کاري نيست که از هزار نفر آمريکائي برآيد، حتي اگر آنها از قصرهاي صدام بيرون بيايند. و آقاي برمر که قرار است در قطر با جرج بوش، رئيس جمهوري آمريکا ديدار کند بهتر است به او بگويد که در باره نقش تازه استعماري آمريکا فکر ديگري بکند. تامس فريدمن، مقاله نويس «نيويورک تايمز» مي نويسد آمريکا اينک در زندگي تمام مردم جهان بيش از دولت هاي خودشان تاثير گذار شد و به همين خاطر همه ملت‌هاي جهان مدعي سهمي شدند در تصميم‌گيري‌هاي دولت آمريکا. ولي کشورهاي ديگر دنيا، مثل روسيه، چين، فرانسه و آلمان مي‌بينند بدون ويران کردن اقتصاد خود نمي‌توانند به آمريکا ضربه بزنند. به اين ترتيب، تنها آنها که سهمي در سيستم جهاني ندارند، مثل دولت‌هاي ياغي يا سازمان‌هاي تروريستي غير دولتي مثل القاعده‌ي اسامه بن لادن، عليه آمريکا توسل به خشونت را ترويج مي کنند. خانم آنا بدکن خبرنگار روزنامه سانفرانسيسکو کرانيکل در بغداد مي نويسد فيلم‌هائي که از جنايات عناصر حکومت صدام حسين در عراق رو شده است، مردم عراق را از خشونتي که نظام صدام عليه مردم اين کشور روا مي‌داشت به حيرت انداخته است. خانم ترودي روبين، Trudy Rubin سرمقاله نويس روزنامه فيلادلفيا اينکوايرر بعد از برشمردن مشکلات و هرج و مرج پيامد براندازي حکومت صدام حسين در عراق مي‌نويسد آمريکا به ايالت پنجاه ويکم احتياج ندارد و اداره کشوري مثل عراق کاري نيست که از هزار نفر آمريکائي و بهتر است آقاي برمر به جرج بوش بگويد که در باره نقش تازه استعماري آمريکا فکر ديگري بکند.