بررسي مطبوعات روز يكشنبه آمريكا: پيروزي در جنگي گزينشي، از سه ديدگاه

بهنام ناطقي (راديوفردا، نيويورک): روزنامه نيويورک تايمزمي‌نويسد سه دولت مخالف جنگ عراق، آلمان، روسيه و فرانسه، جمعه گذشته در شوراي امنيت سازمان ملل خواستار تشکيل کنفرانسي در باره عراق شدند، به سبک کنفرانسي که سازمان ملل براي تعيين سرنوشت سياسي افغانستان در بن تشکيل داد. اين سه کشور از تصميم اخير آمريکا نسبت به تسريع انتقال حاکميت عراق به عراقي‌ها جسارت بيشتري يافته اند زيرا اين استراتژي مدتهاست که مورد نظر آنها بود ه است. آنها قصد دارند مانند کنفرانس بن براي افغانستان، در کنفرانس پيشنهادي خود در باره عراق، تمام گروه‌هاي سياسي و قومي و مذهبي عراق را شرکت دهند تا بر سر تشکيل يک دولت موقت زير نظر سازمان ملل به توافق برسند. آقاي کليفورد مي Clifford May خبرنگار سابق نيويورک تايمز و رئيس بنياد دفاع از دمکراسي‌ها the Foundation for the Defense of Democracies که در باره تروريسم مطالعه مي‌کند، در مقاله‌اي در روزنامه واشنگتن‌تايمز مي‌نويسد دو راه بيشتر وجود ندارد، يا در جنگ عراق پيروز شويم يا شکست را بپذيريم. وي مي افزايد: البته تسليم در عراق ممکن است جان چند سرباز را امروز نجات دهد اما هيچکس نمي‌تواند پيش بيني کند که در آينده به قيمت جان چند نفر تمام خواهد شد. وي مي‌افزايد ما تنوانسته ايم در عراق شبکه اطلاعاتي قوي اي درست کنيم، يعني تروريست‌ها راحت مي‌توانند سربازان ما را پيدا کنند ولي ما نمي‌توانيم آنها را راحت بيابيم. وي مي‌نويسد ناتواني اطلاعاتي آمريکا در عراق و در جنگ با تروريسم ناشي از تصميم‌هاي غلطي است که در دهه 1970 گرفته شد و حالا لازم است بحثي شروع شود در باره اينکه چگونه مي‌توانيم قابليت هاي اطلاعاتي خود را تقويت کنيم، زيرا بدون ايجاد بهترين شبکه اطلاعاتي دنيا نمي‌توانيم در اين جنگ پيروز شويم. وي مشکل اطلاعاتي آمريکا را دسترسي به خبرچين‌هاي محلي مي‌داند، زيرا از نظر تکنولوژي پيشرفته در اين زمينه آمريکا چيزي کم ندارد. آقاي ريچارد هاس Richard Haas رئيس موسسه مطالعاتي شوراي روابط خارجي the Council on Foreign Relations در مقاله‌اي در روزنامه واشنگتن پست مي‌نويسد جنگ ها دو دسته هستند، جنگ هاي ضروري و جنگ‌هاي گزينشي، وجنگ عراق، مثل جنگ ويتنام يا جنگ آمريكا عليه صربستان در کوسووو، يک جنگ گزينشي است، زيرا تصميم به شروع جنگ، تنها گزينه نبود، بلکه يکي از گزينه‌ها بود. از نظر اين ديپلمات باسابقه آمريکائي، برخلاف جنگ‌هاي ضروري، برسر جنگ‌هاي گزينشي در داخل آمريکا اتفاق آرا وجود ندارد و آمريکا، به خاطر ساختار دمکراتيک آن، کشوري نيست که بتواند براي مدتي طولاني يک جنگ گزينشي را ادامه دهد. آقاي هاس مي‌نويسد براي همين است که دولت بوش عاقلانه دست به کار شده است تا معيار پيروزي را کاهش دهد، با اين حال، تبديل عراق به جامعه‌اي نسبتا آزاد با اقتصادي آزاد، حتي اگر نمونه کامل دمکراسي هم نباشد، همچنان هدف بلندپروازانه‌اي است. آقاي هاس، مدير سابق برنامه ريزي سياسي وزارت امورخارجه آمريكا در واشنگتن پست مي‌نويسد: جنگ هاي گزينشي لزوما گزينه‌هاي بدي نيستند به شرط آنکه حمايت کافي در داخل و در سطح بين‌المللي نسبت به آنها جلب شود. آمريکا قوي‌ترين ارتش و قوي ترين اقتصاد جهان را در اختيار دارد اما اينها به اين مفهوم نيست که از پيامد مسئوليت‌هاي زياد يا قرض زياد مصون است. ريچارد هاس، رئيس سابق اداره برنامه ريزي سياسي وزارت امورخارجه آمريکا، در مقاله‌خود در واشنگتن پست يادآور مي‌شود که هرگز نبايد هزينه‌هاي بالقوه اقدام نظامي را دست کم گرفت و چنانکه نظريه پرداز نظامي پروسي کارل فن کلاوس‌ويتز گفته است، هيچ کار انسان به اندازه جنگ به شانس و اقبال وابسته نيست. مخالفان جنگ عراق، آلمان، روسيه و فرانسه، جمعه گذشته در شوراي امنيت سازمان ملل خواستار تشکيل کنفرانسي در باره عراق شدند، به سبک کنفرانس بن براي افغانستان. کليفورد مي، رئيس بنياد دفاع از دمکراسي‌ها، در واشنگتن‌تايمز مي‌نويسد دو راه بيشتر وجود ندارد، يا در جنگ عراق پيروز شويم يا شکست را بپذيريم. وي مي افزايد: بدون ايجاد بهترين شبکه اطلاعاتي دنيا نمي‌توانيم در اين جنگ پيروز شويم. آقاي ريچارد هاس، رئيس موسسه مطالعاتي شوراي روابط خارجي درواشنگتن پست مي‌نويسد: آمريکا، به خاطر ساختار دمکراتيک آن، کشوري نيست که بتواند براي مدتي طولاني يک جنگ گزينشي، مثل جنگ عراق را ادامه دهد... جنگ هاي گزينشي لزوما گزينه‌هاي بدي نيستند به شرط آنکه حمايت کافي در داخل و در سطح بين‌المللي نسبت به آنها جلب شود.