وبسایت کلمه گزارش کرده است که غلامحسین عرشی، از بازداشت‌شدگان عاشورای سال ۸۸ در تهران، در نامه‌ای به دادستان تهران، با تفصیل نحوه مورد بازپرسی قرار گرفتنش، این شیوه را «بعضا مصداق بارز شکنجه و آزار و اذیت متهم» به جهت اجبار متهم به «اقرار خلاف واقع» دانسته است.
به نوشته وبسایت خبری کلمه، نزدیک به میرحسین موسوی، غلامحسین عرشی، در نامه خود که در اختیار کلمه قرار گرفته است می‌نویسد که پس از آن‌که در ۱۷ بهمن «از طریق عکسی که از درگیری‌های این روز در سایت ناجا و گرداب و روزنامه امین جامعه منتشر شده بود» شناسایی شد، توسط تیمی «هشت نفره» به مقر مأموران پلیس امنیت منتقل شده است.
وی می‌نویسد که در طول بازجویی از وی خواسته شده بود تا علاوه بر اقرار به اینکه وی، صاحب عکس منتشر شده است، «به آتش کشیده شدن چندین خودروی گارد ضد شورش را نیز بر عهده بگیرد» که وی در پاسخ می‌گوید که نه تنها در آتش کشیدن اموال عمومی نقشی نداشته، بلکه «مطابق عکس و فیلم‌هایی که خود مأموران در اختیار داشتند»، مأموران گارد ضد شورش را که تحت محاصره مردم قرار گفته بودند، از خشم مردم نجات داده است.
آقای عرشی می‌‌افزاید: «بازجوهای امنیت اما در جواب حرف‌های من با مشت و لگد به جانم افتادند و با گفتن رکیک‌ترین فحش‌های ناموسی، به من و خانواده‌ام مرا تهدید کردند که در صورت عدم اعتراف به آتش زدن خودروهای پلیس، عاقبت سختی در انتظارم است.»
او در ادامه به دومی روز بازجویی اشاره می‌کند و می‌نویسد: «در این مرحله دستان مرا با دستبند آهنی به صندلی بستند و با کابل و سیم مفتول به جانم افتادند... بازجوها برای اجبار به اعتراف به کار نکرده... به ضرب و شتم با کابل و سیم قناعت نکرده و با باز کردن پاهای من در حالی که دستانم بسته بود، بیضه‌های مرا به شدت فشار می‌داده و به آن‌ها ضربه می‌زدند به گونه‌ای که فریاد من از درد و ضعف به هوا می‌رفت و جواب التماس و استغاثه‌های من تنها فحش‌های ناموسی بود.»
غلامحسین عرشی ۳۱ ساله که به گفته خود از حق انتخاب وکیل محروم بوده است، در دادگاه بدوی به اتهام «اجتماع و تبانی» به ۴ سال حبس و در نهایت در دادگاه تجدید نظر به یک سال حبس محکوم شده و اکنون در بند ۳۵۰ زندان اوین زندانی است.
وی در مدت ۹ ماهی که در زندان اوین به سر برده، به دلیل شرایط بد زندان و برخورد نامناسب مأموران نخستین بار در مرداد ماه سال گذشته به همراه ۱۶ زندانی سیاسی دیگر دست به اعتصاب غذا زد و به دومین اعتصاب غذای خود نیز کمتر از دو هفته پیش پایان داده است.
آقای عرشی در پایان دلیل نوشتن این نامه را اطلاع‌رسانی به مردم ایران عنوان کرده، می‌نویسد: «این امر بر من و دیگر دربندشدگان نظام جمهوری اسلامی ثابت شده است که هیچ‌گونه رسیدگی به وضع حال حاضر ما و بلایایی که بر سر ما آمده است از سوی دستگاه قضایی نخواهد شد... جرم من در روز عاشورا تنها جلوگیری از آسیب رسیدن به مأموران جمهوری اسلامی است که در دست خشم ملت ایران، تاوان رفتار وحشیانه خود را می‌دادند و به وسیله من و امثال من زنده ماندند و مورد عفو مردم مهربان این سرزمین قرار گرفتند.»
به نوشته وبسایت خبری کلمه، نزدیک به میرحسین موسوی، غلامحسین عرشی، در نامه خود که در اختیار کلمه قرار گرفته است می‌نویسد که پس از آن‌که در ۱۷ بهمن «از طریق عکسی که از درگیری‌های این روز در سایت ناجا و گرداب و روزنامه امین جامعه منتشر شده بود» شناسایی شد، توسط تیمی «هشت نفره» به مقر مأموران پلیس امنیت منتقل شده است.
وی می‌نویسد که در طول بازجویی از وی خواسته شده بود تا علاوه بر اقرار به اینکه وی، صاحب عکس منتشر شده است، «به آتش کشیده شدن چندین خودروی گارد ضد شورش را نیز بر عهده بگیرد» که وی در پاسخ می‌گوید که نه تنها در آتش کشیدن اموال عمومی نقشی نداشته، بلکه «مطابق عکس و فیلم‌هایی که خود مأموران در اختیار داشتند»، مأموران گارد ضد شورش را که تحت محاصره مردم قرار گفته بودند، از خشم مردم نجات داده است.
آقای عرشی می‌‌افزاید: «بازجوهای امنیت اما در جواب حرف‌های من با مشت و لگد به جانم افتادند و با گفتن رکیک‌ترین فحش‌های ناموسی، به من و خانواده‌ام مرا تهدید کردند که در صورت عدم اعتراف به آتش زدن خودروهای پلیس، عاقبت سختی در انتظارم است.»
او در ادامه به دومی روز بازجویی اشاره می‌کند و می‌نویسد: «در این مرحله دستان مرا با دستبند آهنی به صندلی بستند و با کابل و سیم مفتول به جانم افتادند... بازجوها برای اجبار به اعتراف به کار نکرده... به ضرب و شتم با کابل و سیم قناعت نکرده و با باز کردن پاهای من در حالی که دستانم بسته بود، بیضه‌های مرا به شدت فشار می‌داده و به آن‌ها ضربه می‌زدند به گونه‌ای که فریاد من از درد و ضعف به هوا می‌رفت و جواب التماس و استغاثه‌های من تنها فحش‌های ناموسی بود.»
غلامحسین عرشی ۳۱ ساله که به گفته خود از حق انتخاب وکیل محروم بوده است، در دادگاه بدوی به اتهام «اجتماع و تبانی» به ۴ سال حبس و در نهایت در دادگاه تجدید نظر به یک سال حبس محکوم شده و اکنون در بند ۳۵۰ زندان اوین زندانی است.
وی در مدت ۹ ماهی که در زندان اوین به سر برده، به دلیل شرایط بد زندان و برخورد نامناسب مأموران نخستین بار در مرداد ماه سال گذشته به همراه ۱۶ زندانی سیاسی دیگر دست به اعتصاب غذا زد و به دومین اعتصاب غذای خود نیز کمتر از دو هفته پیش پایان داده است.
آقای عرشی در پایان دلیل نوشتن این نامه را اطلاع‌رسانی به مردم ایران عنوان کرده، می‌نویسد: «این امر بر من و دیگر دربندشدگان نظام جمهوری اسلامی ثابت شده است که هیچ‌گونه رسیدگی به وضع حال حاضر ما و بلایایی که بر سر ما آمده است از سوی دستگاه قضایی نخواهد شد... جرم من در روز عاشورا تنها جلوگیری از آسیب رسیدن به مأموران جمهوری اسلامی است که در دست خشم ملت ایران، تاوان رفتار وحشیانه خود را می‌دادند و به وسیله من و امثال من زنده ماندند و مورد عفو مردم مهربان این سرزمین قرار گرفتند.»
