ماهنامه «فارن پالسی» با اشاره به سفر هفته آینده محمود احمدینژاد به نیویورک برای شرکت در افتتاحیه مجمع عمومی سازمان ملل متحد مینویسد تجربه گذشته نشان داده است که رئیس جمهور ایران تمام تلاش خود را خواهد کرد تا از رسانههای آمریکایی برای منحرف کردن اذهان از وضعیت لرزان خود و حکومتش در ایران بهرهبرداری کند.
تحلیلگر این مجله در مقالهای تحت عنوان «راهنمایی برای مصاحبه مطبوعاتی با احمدینژاد» مینویسد از زمان انتخاب وی به عنوان رئیس جمهور در سال ۱۳۸۴ او فوت و فن گریز از مصاحبههای مطبوعاتی و دور زدن موضوعات مهم و اصلی حتی با خبرنگاران چیرهدست را به خوبی آموخته است. طبق معمول او همواره سوال را با طرح سوالی متقابل پاسخ داده و هرگونه انتقادی را با حمله به آمریکا و اسرائیل منحرف میکند.
محمود احمدینژاد در مصاحبههای قبلی مدعی شده است که در ایران «انتخابات واقعی» برگزار میشود، در حالی که بحران و ناآرامیهای سیاسی سال گذشته خلاف آن را ثابت کرد و گفت که اقتصاد ایران برخلاف آمریکا «با مشکلات جدی روبهرو نیست».
نویسنده فارن پالسی توصیه میکند که خبرنگاران باید از وضعیت سیاسی، اقتصادی و اجتماعی ایران اطلاعات دقیق و عمیق داشته باشند و حتی در آن حالت نیز به سختی میتوان رئیس جمهور ایران را وادار کرد که به حقایق اذعان کند.
در آستانه سفر امسال احمدینژاد به نیویورک، کمپین بینالمللی حقوق بشر در ایران نیز یک جلسه راهنمای مصاحبه مطبوعاتی با مقامات ایرانی ترتیب داده است که قرار است در آن اطلاعات مفید و سوابق حوادث و نمونههای مشخص برای پرهیز از افتادن به دام سفسطهبازیهای احمدی نژاد ارائه شود. این نهاد حامی حقوق بشر در ایران از گزارشگران میخواهد که بر مسائل مربوط به نقض حقوق بشر پس از سرکوب نارضایتیهای سیاسی سال گذشته تمرکز کرده و تعهد رسمی ایران به اجرای موازین بینالمللی در زمینه حقوق بشر را برجسته سازند.
در راهنمای کمپین بینالمللی حقوق بشر در ایران از خبرنگاران خواسته شده است که با طرح سوال و نمونههای مشخص مانع از کلیبافیهای رئیس جمهور ایران شوند. از جمله سوالات پیشنهادی اینها هستند که چرا احمدینژاد قاضی مرتضوی، دادستان کل سابق تهران، را به مقامی بالاتر ارتقا داده است؟ سعید مرتضوی در حالی توسط محمود احمدینژاد ارتقای مقام یافته است که به خاطر پرونده کهریزک که در آن چهار نفر به قتل رسیدند جزء متمهان اصلی به شمار میرود و از مقام خود در قوه قضاییه تعلیق شده است.
مجله فارن پالسی همچنین از قول مهدی خلجی، پژوهشگر مطالعات خاورمیانه در انستیتو واشینگتن، مینویسد که مصاحبهکنندگان باید بسیار رک و حتی در صورت لزوم با لحنی تعرضی با احمدینژاد مواجه شوند تا وی مجبور به توقف و فکر کردن شود. یکی از سوالات خوب این است که چرا بسیاری از روحانیون از وی متنفرند، در حالی که در جمهوری اسلامی ظاهرا نباید چنین باشد.
تحلیلگر این ماهنامه میافزاید که همراه با سرکوب جنبش اعتراضی و گرایشات اصلاحطلبانه در یک سال گذشته در میان جناحهای مختلف اصولگرایان و تندروهای ایران شکافهای جدیدی ایجاد شده است. برخی از روحانیون با برداشتهای خرافاتی احمدینژاد از برخی از اعتقادات مذهب شیعه مخالف هستند. و برخی از روحانیون دیگر دادن اختیارات به اسفندیار رحیم مشایی را شدیدا مورد انتقاد قرار داده و وی را چهرهای غیرقابل اعتماد و خارج از چارچوبهای عقیدتی جمهوری اسلامی میدانند.
برخی معتقدند که محمود احمدینژاد با بیتوجهی به روحانیون منتقد و افزایش اختیارات رحیم مشایی وی را برای ریاست جمهوری دوره بعد آماده میکند. مهدی خلجی، پژوهشگر مسائل ایران در واشینگتن، توصیه میکند که خبرنگاران از محمود احمدینژاد بپرسند: «آیا درست است که اسفندیار رحیم مشایی میخواهد رئیس جمهور شود و شما هم مثل ولادیمیر پوتین در پشت صحنه قدرت اجرایی خود را حفظ کنید؟»
فارن پالسی از قول مهدی جدینیا، روزنامهنگار ایرانی – آمریکایی که قبلا در تهران برای خبرگزاری مهر کار میکرد، مینویسد که باید از احمدینژاد پرسید که اگر شما اسرائیل و آمریکا را نداشتید که همه چیز را به دشمنی آنها نسبت بدهید، چه طور میتوانستید امور ایران را اداره کنید؟ سوال دیگر این است که با توجه به مشکلات اقتصادی عمیق در ایران، چرا وی سیاست تشویق به افزایش جمعیت را دنبال میکند؟
بسیاری از کارشناسان معتقدند که سوالات مربوط به هولوکاست را باید فراموش کرد، چون نکته جدیدی ندارد و فقط زمینه را برای شعارهای احمدینژاد فراهم میکند. مسائل مهم جاری بهتر هستند، مثل فشارهای بینالمللی که در هفتههای اخیر باعث شد ایران سارا شورد را آزاد کرده و از سنگسار سکینه محمدی آشتیانی صرف نظر کند.
در پایان این مطلب، تحلیلگر فارن پالسی از قول هادی قائمی، از مسئولان کمپین بینالمللی حقوق بشر در ایران، مینویسد که خبرنگاران و روزنامهنگاران خارجی که برخلاف همکاران خود در ایران با خطر زندان و شکنجه روبهرو نیستند وظیفه دارند از محمود احمدینژاد سوالات دشواری بپرسند.
هادی قائمی میگوید: «در ایران روزنامهنگاران و فعالان حقوق بشر امکان این را ندارند که احمدینژاد را به خاطر اعمال و سیاستهای دولتش مورد بازخواست قرار دهند. وقتی که این سفرهای خارجی پیش میآید همه ما مسئولیت داریم که از این فرصت به درستی بهرهبرداری کنیم.»
تحلیلگر این مجله در مقالهای تحت عنوان «راهنمایی برای مصاحبه مطبوعاتی با احمدینژاد» مینویسد از زمان انتخاب وی به عنوان رئیس جمهور در سال ۱۳۸۴ او فوت و فن گریز از مصاحبههای مطبوعاتی و دور زدن موضوعات مهم و اصلی حتی با خبرنگاران چیرهدست را به خوبی آموخته است. طبق معمول او همواره سوال را با طرح سوالی متقابل پاسخ داده و هرگونه انتقادی را با حمله به آمریکا و اسرائیل منحرف میکند.
محمود احمدینژاد در مصاحبههای قبلی مدعی شده است که در ایران «انتخابات واقعی» برگزار میشود، در حالی که بحران و ناآرامیهای سیاسی سال گذشته خلاف آن را ثابت کرد و گفت که اقتصاد ایران برخلاف آمریکا «با مشکلات جدی روبهرو نیست».
نویسنده فارن پالسی توصیه میکند که خبرنگاران باید از وضعیت سیاسی، اقتصادی و اجتماعی ایران اطلاعات دقیق و عمیق داشته باشند و حتی در آن حالت نیز به سختی میتوان رئیس جمهور ایران را وادار کرد که به حقایق اذعان کند.
در آستانه سفر امسال احمدینژاد به نیویورک، کمپین بینالمللی حقوق بشر در ایران نیز یک جلسه راهنمای مصاحبه مطبوعاتی با مقامات ایرانی ترتیب داده است که قرار است در آن اطلاعات مفید و سوابق حوادث و نمونههای مشخص برای پرهیز از افتادن به دام سفسطهبازیهای احمدی نژاد ارائه شود. این نهاد حامی حقوق بشر در ایران از گزارشگران میخواهد که بر مسائل مربوط به نقض حقوق بشر پس از سرکوب نارضایتیهای سیاسی سال گذشته تمرکز کرده و تعهد رسمی ایران به اجرای موازین بینالمللی در زمینه حقوق بشر را برجسته سازند.
در راهنمای کمپین بینالمللی حقوق بشر در ایران از خبرنگاران خواسته شده است که با طرح سوال و نمونههای مشخص مانع از کلیبافیهای رئیس جمهور ایران شوند. از جمله سوالات پیشنهادی اینها هستند که چرا احمدینژاد قاضی مرتضوی، دادستان کل سابق تهران، را به مقامی بالاتر ارتقا داده است؟ سعید مرتضوی در حالی توسط محمود احمدینژاد ارتقای مقام یافته است که به خاطر پرونده کهریزک که در آن چهار نفر به قتل رسیدند جزء متمهان اصلی به شمار میرود و از مقام خود در قوه قضاییه تعلیق شده است.
مجله فارن پالسی همچنین از قول مهدی خلجی، پژوهشگر مطالعات خاورمیانه در انستیتو واشینگتن، مینویسد که مصاحبهکنندگان باید بسیار رک و حتی در صورت لزوم با لحنی تعرضی با احمدینژاد مواجه شوند تا وی مجبور به توقف و فکر کردن شود. یکی از سوالات خوب این است که چرا بسیاری از روحانیون از وی متنفرند، در حالی که در جمهوری اسلامی ظاهرا نباید چنین باشد.
تحلیلگر این ماهنامه میافزاید که همراه با سرکوب جنبش اعتراضی و گرایشات اصلاحطلبانه در یک سال گذشته در میان جناحهای مختلف اصولگرایان و تندروهای ایران شکافهای جدیدی ایجاد شده است. برخی از روحانیون با برداشتهای خرافاتی احمدینژاد از برخی از اعتقادات مذهب شیعه مخالف هستند. و برخی از روحانیون دیگر دادن اختیارات به اسفندیار رحیم مشایی را شدیدا مورد انتقاد قرار داده و وی را چهرهای غیرقابل اعتماد و خارج از چارچوبهای عقیدتی جمهوری اسلامی میدانند.
برخی معتقدند که محمود احمدینژاد با بیتوجهی به روحانیون منتقد و افزایش اختیارات رحیم مشایی وی را برای ریاست جمهوری دوره بعد آماده میکند. مهدی خلجی، پژوهشگر مسائل ایران در واشینگتن، توصیه میکند که خبرنگاران از محمود احمدینژاد بپرسند: «آیا درست است که اسفندیار رحیم مشایی میخواهد رئیس جمهور شود و شما هم مثل ولادیمیر پوتین در پشت صحنه قدرت اجرایی خود را حفظ کنید؟»
فارن پالسی از قول مهدی جدینیا، روزنامهنگار ایرانی – آمریکایی که قبلا در تهران برای خبرگزاری مهر کار میکرد، مینویسد که باید از احمدینژاد پرسید که اگر شما اسرائیل و آمریکا را نداشتید که همه چیز را به دشمنی آنها نسبت بدهید، چه طور میتوانستید امور ایران را اداره کنید؟ سوال دیگر این است که با توجه به مشکلات اقتصادی عمیق در ایران، چرا وی سیاست تشویق به افزایش جمعیت را دنبال میکند؟
بسیاری از کارشناسان معتقدند که سوالات مربوط به هولوکاست را باید فراموش کرد، چون نکته جدیدی ندارد و فقط زمینه را برای شعارهای احمدینژاد فراهم میکند. مسائل مهم جاری بهتر هستند، مثل فشارهای بینالمللی که در هفتههای اخیر باعث شد ایران سارا شورد را آزاد کرده و از سنگسار سکینه محمدی آشتیانی صرف نظر کند.
در پایان این مطلب، تحلیلگر فارن پالسی از قول هادی قائمی، از مسئولان کمپین بینالمللی حقوق بشر در ایران، مینویسد که خبرنگاران و روزنامهنگاران خارجی که برخلاف همکاران خود در ایران با خطر زندان و شکنجه روبهرو نیستند وظیفه دارند از محمود احمدینژاد سوالات دشواری بپرسند.
هادی قائمی میگوید: «در ایران روزنامهنگاران و فعالان حقوق بشر امکان این را ندارند که احمدینژاد را به خاطر اعمال و سیاستهای دولتش مورد بازخواست قرار دهند. وقتی که این سفرهای خارجی پیش میآید همه ما مسئولیت داریم که از این فرصت به درستی بهرهبرداری کنیم.»
