شصت و هشتمین نشست عمومی سازمان ملل متحد در نیویورک در آغاز پاییز، برای ایران «آغازی» دوباره تلقی میشود؛ از دیدارهایی که سالها بود کسی نظیر آن را ندیده بود، مانند دیدار وزرای خارجه ایران و آمریکا در نشست ۵+۱ تا دست دادنها و سخنان دوستانهای که مدتها بود مقامهای ایرانی از آنها دور شده بودند. در این میان سالنهای سخنرانی، دفترهای نمایندگی، اتاقهای دربسته و گاه نیز خیابانها محل انواع اتفاقاتی بودند که مانند هر سال در نشست عمومی سازمان ملل نظیرشان رخ میدهد.