همزمان با سفر لئون پانه تا وزير دفاع آمريکا به اسرائيل، روزنامه اسرائيلی هاآرتص نوشته است که ژنرال بنی گانتس رييس ستاد کل ارتش اسرائيل با حمله نظامی کشورش به تأسيسات هسته ای ايران مخالف است و نخست وزير و وزير دفاع اسرائيل زمانی که بخواهند در زمينه حمله به ايران تصميم نهايی را بگيرند، ضروری است که به مخالفت های ارتش توجه کنند.
در حالی که رسانه های اسرائيل در آغاز سفر آقای پانه تا به اسرائيل ارزيابی کرده اند که وزيردفاع آمريکا برای اطمينان يافتن از خودداری اسرائيل از آغاز حمله يکجانبه به اسرائيل به اين کشور رفته است، هاآرتص نوشته است که نخست وزير و وزير دفاع اسرائيل همچنان حامی حمله باقی مانده اند.
عاموس هرئل روزنامه نگار با سابقه در روزنامه ليبرال و مخالف دولت، سه شنبه در مقاله ای نوشته است که ژنرال گانتس که بودن او در مقام رياست ستاد کل ارتش اسرائيل مديون نخست وزير و وزير دفاع نيست، نظرات خود را در مخالفت با حمله به ايران به آگاهی شماری از وزيران ارشد رسانده است و در صورتی که نخست وزير و وزير دفاع نيز بخواهند مسئله حمله را در کابينه هشت نفره پست های حساس امنيتی و سياسی به رای گيری بگذارند، ديدگاههای ژنرال گانتس را در مخالفت با چنين حمله ای خواهند شنيد.
روزنامه نگار اسرائيلی يادآور می شود که بنی گانتس ژنرالی نبود که نتانياهو و باراک برای احراز
پست رياست ستاد از سوی او تمايل داشتند؛ اشتياق جدی هردوی آنها اين بود که ژنرال يوآو گالانت (که به موافقت با حمله به ايران آوازه يافته بود) به اين مقام برسد و او را منصوب کردند اما هنوز جوهر انتصاب خشک نشده بود که ماجرای زمينهايی که او در اطراف خانه اش در کيبوتص «عاميکام» دارد، مسئله ساز شد و مانع از رسيدن او به رياست ستاد گرديد.
در زمانی که ژنرال گالانت با اطمينان، خود را برای بدست گرفتن رياست ستاد کل ارتش آماده می کرد، ژنرال گانتس برای خروج از ارتش و کندن هميشگی اونيفورم نظامی آماده می شد و حتی برای ادامه تحصيل در آمريکا ثبت نام کرده بود اما نتانياهو و باراک چاره ای نداشتند جز آنکه گانتس را در صدر رياست ستاد کل ارتش قرار دهند و لذا گانتس رسيدن به رياست ستاد ارتش را اصلاً وامدار نتانياهو و باراک نمی داند.
نظر به مخالفتی که ژنرال گانتس با رويه اهود باراک در قبال ايران دارد، امير اورن يک روزنامه نگار ديگر هاآرتص هفته گذشته متن يک نامه خيالیِ رييس ستاد کل ارتش اسرائيل را در زمينه کناره گيری از اين مقام در صورت تصميم حمله به ايران، منتشر کرده بود؛ اما عاموس هرئل می نويسد که ژنرال گانتس چنين استعفايی را انجام نخواهد داد و حتی در صورت دريافت دستور به آغاز حمله به ايران، با وجود مخالفت، به پا می ايستد و مانند يک نظامیِ خوب، سلام داده و آن را اجرا خواهد کرد.
عاموس هرئل يادآور می شود که ژنرال گابی اشکنازی رييس پيشين ستاد کل ارتش اسرائيل نيز که نظرات مخالف زيادی در برابر اهود باراک داشت، دستورات او را اجرا می کرد و تنها زمانی که از ارتش خارج شد، عمق مخالفت های خود را با سياست های باراک برملا کرد.
بنوشته آقای هرئل، ژنرال گانتس همانند اکثر وزيران کابينه امنيتی اسرائيل بر اين باور است که حمله به ايران تا پيش از انتخابات رياست جمهوری آمريکا (در ششم نوامبر) «اشتباهی گرانبار» خواهد بود.
هاآرتص يادآور می شود که اهود باراک از پاييز گذشته از عبارتی که خود فکر می کند، ابداع نبوغ گونه خود است هر چه بيشتر استفاده می کند؛ «فضای مصونيت»؛ او معتقد بود که پس از «سه، چهار فاز» صبر کردن، ديگر اسرائيل بايد اقدام کند زيرا پس از آن «بسيار دير» خواهد شد.
به باور اهود باراک، پيش از آنکه ايران بتواند شمار بيشتری دستگاههای سانتريفيوژ برای غنی کردن اورانيوم به دل کوههای استان قم در «فردو» وارد کند و بخش بزرگی از طرح غنی سازی اورانيوم خود را از حمله مصون کند، اسرائيل بايد که اقدام لازم را انجام داده باشد.
اما بنوشته هاآرتص، بنظر می رسد که ايران ديگر خاطر جمع شده است که به اين «فضای مصونيت» رسيده است؛ و اثبات اين مدعا اين که ديگر هيچيک از افسران ارشد اسرائيل در سخنان علنی خود، از اين عبارت ابداع شده در ارتش در مورد ايران استفاده نمی کنند.
در همين حال، بنوشته هاآرتص، بنظر می رسد که نتانياهو و باراک توانسته اند که باراک اوباما را نسبت به جديت قصد خود در حمله به ايران متقاعد کنند و جامعه جهانی را نيز تشويق به تشديد تحريم ها عليه ايرانی کرده اند که مردم آن اين روزها در صف های طولانی برای گرفتن مرغ با بهای اندکی کمتر می ايستند و مأيوس و خشمگين با يکديگر در صف ها کلنجار می روند و پول کشورشان نيمی از ارزش خود را از دست داده است.
عاموس هرئل می نويسد که در زمينه وجود «تعهد عميق» در نتانياهو و باراک نسبت به امنيت کشورش ترديدی ندارد اما اگر زمانی مسئله حمله به ايران، به نشست موعود کابينه هشت نفره پست های حساس امنيتی و سياسی برسد، اين وزيران بايد سيلی از پرسش ها را از نخست وزير، وزير دفاع، رييس ستاد کل ارتش و رييس موساد مطرح کنند.
از جمله پرسش هايی که بنوشته اين روزنامه نگار چپگرای اسرائيلی، وزيران پست های حساس بايد از مسئولان ارشد کشور خود بپرسند اين است که بمباران از سوی اسرائيل چه تفاوتی با حمله آمريکايی به تأسيسات هسته ای ايران خواهد داشت؟؛ آيا اسرائيل خود به تنهايی قادر است که عواقب بعدی و دامنه دار را در طول زمان برای حفظ نتايج دستآوردِ پس از حمله نخست، انجام دهد؟؛ و سرنوشت مناسبات اسرائيل و آمريکا در صورت بی اعتنايی اسرائيل به هشدارهای باراک اوباما، چه خواهد شد؟.
نويسنده اين مقاله در همين حال می افزايد که نتانياهو در حالی که يک ايدئولوگ است اما سياستمداری است که مانند اوباما، نگران انتخاب دوباره خويش به رهبری کشور است و بايد مسئوليت عواقب احتمالی حمله اسرائيل به ايران را، در صورتی که منجر به نتايج مورد نظر او نباشد، متحمل شود و بايد بداند که با کميسيون تحقيقی که در صورت شکست طرح حمله نظامی برپا خواهد شد، روبرو می گردد و در آنجا بايد پاسخگو باشد که چرا عليرغم همه مخالفت هايی که از ساير مقامات کشور در نشست های محرمانه شنيده است، تصميم به حمله را گرفته است؟.
عاموس هرئل در پايان مقاله خود می نويسد که زمان کنونی، «سرنوشت ساز» است و ضرورت دارد که رسانه های اسرائيلی «از خواب آرام» دوری کنند.
آقای هرئل در آغاز مقاله خود نيز نوشته بود که در ميانه ی صف آرايی ديدگاههای موافق و مخالف حمله به ايران در ميان سران اسرائيل، او اگر يک فرد مذهبی بود، هر بامداد برای سلامت ژنرال گانتس که مخالف حمله است، دعا می کرد.
در حالی که رسانه های اسرائيل در آغاز سفر آقای پانه تا به اسرائيل ارزيابی کرده اند که وزيردفاع آمريکا برای اطمينان يافتن از خودداری اسرائيل از آغاز حمله يکجانبه به اسرائيل به اين کشور رفته است، هاآرتص نوشته است که نخست وزير و وزير دفاع اسرائيل همچنان حامی حمله باقی مانده اند.
عاموس هرئل روزنامه نگار با سابقه در روزنامه ليبرال و مخالف دولت، سه شنبه در مقاله ای نوشته است که ژنرال گانتس که بودن او در مقام رياست ستاد کل ارتش اسرائيل مديون نخست وزير و وزير دفاع نيست، نظرات خود را در مخالفت با حمله به ايران به آگاهی شماری از وزيران ارشد رسانده است و در صورتی که نخست وزير و وزير دفاع نيز بخواهند مسئله حمله را در کابينه هشت نفره پست های حساس امنيتی و سياسی به رای گيری بگذارند، ديدگاههای ژنرال گانتس را در مخالفت با چنين حمله ای خواهند شنيد.
روزنامه نگار اسرائيلی يادآور می شود که بنی گانتس ژنرالی نبود که نتانياهو و باراک برای احراز
پست رياست ستاد از سوی او تمايل داشتند؛ اشتياق جدی هردوی آنها اين بود که ژنرال يوآو گالانت (که به موافقت با حمله به ايران آوازه يافته بود) به اين مقام برسد و او را منصوب کردند اما هنوز جوهر انتصاب خشک نشده بود که ماجرای زمينهايی که او در اطراف خانه اش در کيبوتص «عاميکام» دارد، مسئله ساز شد و مانع از رسيدن او به رياست ستاد گرديد.
در زمانی که ژنرال گالانت با اطمينان، خود را برای بدست گرفتن رياست ستاد کل ارتش آماده می کرد، ژنرال گانتس برای خروج از ارتش و کندن هميشگی اونيفورم نظامی آماده می شد و حتی برای ادامه تحصيل در آمريکا ثبت نام کرده بود اما نتانياهو و باراک چاره ای نداشتند جز آنکه گانتس را در صدر رياست ستاد کل ارتش قرار دهند و لذا گانتس رسيدن به رياست ستاد ارتش را اصلاً وامدار نتانياهو و باراک نمی داند.
نظر به مخالفتی که ژنرال گانتس با رويه اهود باراک در قبال ايران دارد، امير اورن يک روزنامه نگار ديگر هاآرتص هفته گذشته متن يک نامه خيالیِ رييس ستاد کل ارتش اسرائيل را در زمينه کناره گيری از اين مقام در صورت تصميم حمله به ايران، منتشر کرده بود؛ اما عاموس هرئل می نويسد که ژنرال گانتس چنين استعفايی را انجام نخواهد داد و حتی در صورت دريافت دستور به آغاز حمله به ايران، با وجود مخالفت، به پا می ايستد و مانند يک نظامیِ خوب، سلام داده و آن را اجرا خواهد کرد.
عاموس هرئل يادآور می شود که ژنرال گابی اشکنازی رييس پيشين ستاد کل ارتش اسرائيل نيز که نظرات مخالف زيادی در برابر اهود باراک داشت، دستورات او را اجرا می کرد و تنها زمانی که از ارتش خارج شد، عمق مخالفت های خود را با سياست های باراک برملا کرد.
بنوشته آقای هرئل، ژنرال گانتس همانند اکثر وزيران کابينه امنيتی اسرائيل بر اين باور است که حمله به ايران تا پيش از انتخابات رياست جمهوری آمريکا (در ششم نوامبر) «اشتباهی گرانبار» خواهد بود.
هاآرتص يادآور می شود که اهود باراک از پاييز گذشته از عبارتی که خود فکر می کند، ابداع نبوغ گونه خود است هر چه بيشتر استفاده می کند؛ «فضای مصونيت»؛ او معتقد بود که پس از «سه، چهار فاز» صبر کردن، ديگر اسرائيل بايد اقدام کند زيرا پس از آن «بسيار دير» خواهد شد.
به باور اهود باراک، پيش از آنکه ايران بتواند شمار بيشتری دستگاههای سانتريفيوژ برای غنی کردن اورانيوم به دل کوههای استان قم در «فردو» وارد کند و بخش بزرگی از طرح غنی سازی اورانيوم خود را از حمله مصون کند، اسرائيل بايد که اقدام لازم را انجام داده باشد.
اما بنوشته هاآرتص، بنظر می رسد که ايران ديگر خاطر جمع شده است که به اين «فضای مصونيت» رسيده است؛ و اثبات اين مدعا اين که ديگر هيچيک از افسران ارشد اسرائيل در سخنان علنی خود، از اين عبارت ابداع شده در ارتش در مورد ايران استفاده نمی کنند.
در همين حال، بنوشته هاآرتص، بنظر می رسد که نتانياهو و باراک توانسته اند که باراک اوباما را نسبت به جديت قصد خود در حمله به ايران متقاعد کنند و جامعه جهانی را نيز تشويق به تشديد تحريم ها عليه ايرانی کرده اند که مردم آن اين روزها در صف های طولانی برای گرفتن مرغ با بهای اندکی کمتر می ايستند و مأيوس و خشمگين با يکديگر در صف ها کلنجار می روند و پول کشورشان نيمی از ارزش خود را از دست داده است.
عاموس هرئل می نويسد که در زمينه وجود «تعهد عميق» در نتانياهو و باراک نسبت به امنيت کشورش ترديدی ندارد اما اگر زمانی مسئله حمله به ايران، به نشست موعود کابينه هشت نفره پست های حساس امنيتی و سياسی برسد، اين وزيران بايد سيلی از پرسش ها را از نخست وزير، وزير دفاع، رييس ستاد کل ارتش و رييس موساد مطرح کنند.
از جمله پرسش هايی که بنوشته اين روزنامه نگار چپگرای اسرائيلی، وزيران پست های حساس بايد از مسئولان ارشد کشور خود بپرسند اين است که بمباران از سوی اسرائيل چه تفاوتی با حمله آمريکايی به تأسيسات هسته ای ايران خواهد داشت؟؛ آيا اسرائيل خود به تنهايی قادر است که عواقب بعدی و دامنه دار را در طول زمان برای حفظ نتايج دستآوردِ پس از حمله نخست، انجام دهد؟؛ و سرنوشت مناسبات اسرائيل و آمريکا در صورت بی اعتنايی اسرائيل به هشدارهای باراک اوباما، چه خواهد شد؟.
نويسنده اين مقاله در همين حال می افزايد که نتانياهو در حالی که يک ايدئولوگ است اما سياستمداری است که مانند اوباما، نگران انتخاب دوباره خويش به رهبری کشور است و بايد مسئوليت عواقب احتمالی حمله اسرائيل به ايران را، در صورتی که منجر به نتايج مورد نظر او نباشد، متحمل شود و بايد بداند که با کميسيون تحقيقی که در صورت شکست طرح حمله نظامی برپا خواهد شد، روبرو می گردد و در آنجا بايد پاسخگو باشد که چرا عليرغم همه مخالفت هايی که از ساير مقامات کشور در نشست های محرمانه شنيده است، تصميم به حمله را گرفته است؟.
عاموس هرئل در پايان مقاله خود می نويسد که زمان کنونی، «سرنوشت ساز» است و ضرورت دارد که رسانه های اسرائيلی «از خواب آرام» دوری کنند.
آقای هرئل در آغاز مقاله خود نيز نوشته بود که در ميانه ی صف آرايی ديدگاههای موافق و مخالف حمله به ايران در ميان سران اسرائيل، او اگر يک فرد مذهبی بود، هر بامداد برای سلامت ژنرال گانتس که مخالف حمله است، دعا می کرد.
