آنتونی کوردزمن، تحليل گر ارشد مرکز مطالعات استراتژيک و امور بين الملل در واشینگتن در مقاله ای به بررسی بحران هسته ای ايران پرداخته و سه پيشنهاد مشخص را برای پايان يافتن تنش ميان غرب و جمهوری اسلامی مطرح کرده است.
در مقاله ای که در وب سايت (Real Clear Polotics) منتشر شده است آقای کوردزمن درباره پيامدهای بسيار جدی ناشی از يک ارزيابی نادرست از اوضاع و يا حمله ای ناموفق و محدود هشدار داده است.
«گاهی مواقع بهترين راه جلوگيری از جنگ صحبت کردن روشن و شفاف درباره امکان آغاز جنگ است.»
آنتونی کوردزمن مقاله خود را با اين جمله شروع می کند و در ادامه می نويسد در حال حاضر هيچکس نمی تواند احتمال آغاز جنگی جدی در خليج فارس يا حمله پيگشيرانه به ايران و يا رابطه اين دو را با يکديگر محاسبه کند.
اما واقعیت اين است که مذاکرات هنوز پيشرفت ملموسی نداشته، تنش ها و آمادگی نظامی در خليج فارس در حال افزايش است، تحريم های آمريکا عليه ايران بيشتر می شود و رهبران اسرائيل هم سرگرم بحث و گفت و گوهای جديدی درباره زمان و چشم انداز حمله نظامی پيشگيرانه به تاسيسات هسته ای ايران هستند.
به گفته کوردزمن، ممکن است هيچکس خواهان جنگ نباشد و طرفين دلایل منطقی برای اجتناب از جنگ داشته باشند اما واقعيت اين است که تنش ها و خطر محاسبات غلط رو به افزايش است.
در همين حال معلوم نيست ايران واقعا اين خطر فزاينده را که ممکن است هشدارهای چند ساله اسرائيل و آمريکا به عمل تبديل شود به روشنی درک می کند يا نه. انتخابات رياست جمهوری آمريکا هم اين ابهام ها را بيشتر کرده است.
به باور آنتونی کوردزمن، به نظر نمی رسد که اختلافی واقعی بين باراک اوباما و ميت رامنی درباره ايران وجود داشته باشد و هر دو حزب حاضر در کنگره هم از گزينه نظامی به عنوان آخرين راه حل حمايت می کنند.
اين بحث ها در اسرائيل نيز ممکن است تاثير مشابهی داشته باشد. از طرفی عده ای می گويند دوران کارزار انتخاباتی در آمريکا فرصت خوبی برای حمله به ايران است زيرا هیچ يک از نامزدها نمی تواند حمايت خود را از اسرائيل نفی کند اما از سوی ديگر آنتونی کوردزمن به نقل از رسانه های اسرائيل می نويسد که عده ای از مقامات ارشد و کارشناسان اطلاعاتی این کشور مخالف حمله به ايران هستند و احساس می کنند که اين حمله ممکن است تاثير گذار نباشد.
آنتونی کوردزمن در ادامه مقاله خود با اشاره به افزايش زرادخانه نظامی ايران، بحران سوريه، تنش بين شيعيان و سنی های بحرين و عربستان و رقابت برای اعمال نفوذ در عراق می نويسد: در شرايطی که يک برخورد کوچک و يا حمله ای ناموفق و محدود ممکن است پيامدهای بسيار جدی و ناخواسته در بر داشته باشد، اکنون ممکن است زمان آن باشد که برای کاستن از خطر جنگ قدم هايی برداشته شود.
او سه پيشنهاد مشخص را در برخورد با ايران مطرح می کند.
کوردزمن می گويد: واشینگتن بايد مرکز توجه مذاکرات را به خط قرمزهای روشن و شفاف آمريکا برگرداند. يعنی ايران بايد بداند که حد و مرزی واقعی برای گفت و گو و عدم پيشرفت مذاکرات وجود دارد.
او می گويد اگر آمريکا جدی است بايد برای متقاعد ساختن ايران درباره اين موضوع که انتخابی بين مذاکرات و حمله پيشگيرانه وجود ندارد، بيشتر تلاش کند.
پيشنهاد دوم کوردزمن فهماندن اين موضوع به ايران است که گزينه پيروزمندانه ای ندارد.
به باور کوردزمن، آمريکا احتياجی ندارد ايران را با خطر حمله نظامی پيشگيرانه تهديد کند و تنها کافی است تمام امکانات خود را برای اجرای سناريوهای مختلفی که ممکن است در برخورد با ايران به کار گيرد به روشنی بيان کند.
پيشنهاد سوم ارائه بهترين مشوق های ممکن به ايران است تا بتواند راه حلی را که از طريق مذاکره بدست آمده بپذيرد و در عين حال برای حفظ آبرو آن را يک پيروزی قلمداد کند.
آنتونی کوردزمن می گويد آمريکا می تواند به شيوه خودش معامله بزرگ را که شامل لغو تحريم ها و مشوق های تجاری و اقتصادی می شود به ايران پيشنهاد کند.
در عين حال به گفته کوردزمن، آمريکا می تواند در همکاری با اروپا، روسيه و چين اين بسته مشوق ها را گسترده تر کند و در اين روند به مردم ايران نشان دهد که گزينه ای واقعی برای پيشرفت به سوی يک زندگی بهتر وجود دارد، گزينه ای که به انزوا و خفت و خواری ايران منجر نمی شود.
در مقاله ای که در وب سايت (Real Clear Polotics) منتشر شده است آقای کوردزمن درباره پيامدهای بسيار جدی ناشی از يک ارزيابی نادرست از اوضاع و يا حمله ای ناموفق و محدود هشدار داده است.
«گاهی مواقع بهترين راه جلوگيری از جنگ صحبت کردن روشن و شفاف درباره امکان آغاز جنگ است.»
آنتونی کوردزمن مقاله خود را با اين جمله شروع می کند و در ادامه می نويسد در حال حاضر هيچکس نمی تواند احتمال آغاز جنگی جدی در خليج فارس يا حمله پيگشيرانه به ايران و يا رابطه اين دو را با يکديگر محاسبه کند.
اما واقعیت اين است که مذاکرات هنوز پيشرفت ملموسی نداشته، تنش ها و آمادگی نظامی در خليج فارس در حال افزايش است، تحريم های آمريکا عليه ايران بيشتر می شود و رهبران اسرائيل هم سرگرم بحث و گفت و گوهای جديدی درباره زمان و چشم انداز حمله نظامی پيشگيرانه به تاسيسات هسته ای ايران هستند.
به گفته کوردزمن، ممکن است هيچکس خواهان جنگ نباشد و طرفين دلایل منطقی برای اجتناب از جنگ داشته باشند اما واقعيت اين است که تنش ها و خطر محاسبات غلط رو به افزايش است.
در همين حال معلوم نيست ايران واقعا اين خطر فزاينده را که ممکن است هشدارهای چند ساله اسرائيل و آمريکا به عمل تبديل شود به روشنی درک می کند يا نه. انتخابات رياست جمهوری آمريکا هم اين ابهام ها را بيشتر کرده است.
به باور آنتونی کوردزمن، به نظر نمی رسد که اختلافی واقعی بين باراک اوباما و ميت رامنی درباره ايران وجود داشته باشد و هر دو حزب حاضر در کنگره هم از گزينه نظامی به عنوان آخرين راه حل حمايت می کنند.
اين بحث ها در اسرائيل نيز ممکن است تاثير مشابهی داشته باشد. از طرفی عده ای می گويند دوران کارزار انتخاباتی در آمريکا فرصت خوبی برای حمله به ايران است زيرا هیچ يک از نامزدها نمی تواند حمايت خود را از اسرائيل نفی کند اما از سوی ديگر آنتونی کوردزمن به نقل از رسانه های اسرائيل می نويسد که عده ای از مقامات ارشد و کارشناسان اطلاعاتی این کشور مخالف حمله به ايران هستند و احساس می کنند که اين حمله ممکن است تاثير گذار نباشد.
آنتونی کوردزمن در ادامه مقاله خود با اشاره به افزايش زرادخانه نظامی ايران، بحران سوريه، تنش بين شيعيان و سنی های بحرين و عربستان و رقابت برای اعمال نفوذ در عراق می نويسد: در شرايطی که يک برخورد کوچک و يا حمله ای ناموفق و محدود ممکن است پيامدهای بسيار جدی و ناخواسته در بر داشته باشد، اکنون ممکن است زمان آن باشد که برای کاستن از خطر جنگ قدم هايی برداشته شود.
او سه پيشنهاد مشخص را در برخورد با ايران مطرح می کند.
کوردزمن می گويد: واشینگتن بايد مرکز توجه مذاکرات را به خط قرمزهای روشن و شفاف آمريکا برگرداند. يعنی ايران بايد بداند که حد و مرزی واقعی برای گفت و گو و عدم پيشرفت مذاکرات وجود دارد.
او می گويد اگر آمريکا جدی است بايد برای متقاعد ساختن ايران درباره اين موضوع که انتخابی بين مذاکرات و حمله پيشگيرانه وجود ندارد، بيشتر تلاش کند.
پيشنهاد دوم کوردزمن فهماندن اين موضوع به ايران است که گزينه پيروزمندانه ای ندارد.
به باور کوردزمن، آمريکا احتياجی ندارد ايران را با خطر حمله نظامی پيشگيرانه تهديد کند و تنها کافی است تمام امکانات خود را برای اجرای سناريوهای مختلفی که ممکن است در برخورد با ايران به کار گيرد به روشنی بيان کند.
پيشنهاد سوم ارائه بهترين مشوق های ممکن به ايران است تا بتواند راه حلی را که از طريق مذاکره بدست آمده بپذيرد و در عين حال برای حفظ آبرو آن را يک پيروزی قلمداد کند.
آنتونی کوردزمن می گويد آمريکا می تواند به شيوه خودش معامله بزرگ را که شامل لغو تحريم ها و مشوق های تجاری و اقتصادی می شود به ايران پيشنهاد کند.
در عين حال به گفته کوردزمن، آمريکا می تواند در همکاری با اروپا، روسيه و چين اين بسته مشوق ها را گسترده تر کند و در اين روند به مردم ايران نشان دهد که گزينه ای واقعی برای پيشرفت به سوی يک زندگی بهتر وجود دارد، گزينه ای که به انزوا و خفت و خواری ايران منجر نمی شود.
