بر پايه يک پژوهش تازه که در «European Respiratory» ، يک نشريه ويژه بيماری های تنفسی، منتشر شده است سگ های تربيت شده با شامه نيرومند قادر به تشخيص سرطان ريه در نخستين مراحل آن اند. پژوهشگران بيمارستان شيلرهوهه در آلمان برای نخستين بار کشف کردند که اين نوع سگها می توانند سرطان ريه را در حد قابل اطمينانی تشخيص دهند.
سرطان ريه که دومين گونه از سرطان غالب در زنان و مردان در اروپا است با رقمی نزديک به ۳۴۰ هزار نفر در سال بيشترين شمار مرگ و مير ناشی از سرطان را در جهان به خود اختصاص داده است.
اين گونه سرطان در نخستين مراحل رشد نشانه هايی از خود بروز نمی دهد و رديابی آن در اين مرحله غالبا تصادفی است. از آنجا که روش های موجود روش های غير قابل اطمينان است، دانشمندان به بررسی نمونه های بازدم بيماران برای آزمايش های آينده پراختند. در اين روش، ترکيب های آلی فرار «volatile organic compounds» که با سرطان در پيوند است شناسايی می شود.
گرچه چندين برنامه متفاوتی با فناوری های تازه مورد پژوهش و تکوين قرار گرفته است، ولی به کارگيری اين روش در محيط های کلينيکی هنوز آسان نيست زيرا بيماران پيش از انجام آزمايش نبايد چيزی بخورند و يا سيگار بکشند. از اين گذشته آزمايش نمونه های جمع آوری شده می تواند روندی کند و با ريسک بالای اشتباه و تداخل باشد. از همين رو است که تاکنون هيچ مشخصه ای برای اين روش تدوين نشده است.
در پژوهشی که به تازگی انجام شد برای تشخيص ترکيب های آلی فرار در بازدم بيماران دانشمندان از سگ استفاده کردند. با به کارگيری اين سگ های تربيت شده پژوهشگران مطالعه ای را بر روی ۲۲۰ شرکت کننده داوطلب انجام دادند که ترکيبی از بيماران مبتلا به سرطان ريه و مبتلايان بيماری های مزمن ريوی و افراد سالم بود.
پژوهشگران یکسری آزمايش هايی را برای ارزيابی اينکه آيا اين گونه سگ ها می توانند به گونه ای اطمينان بخش و حتی با وجود استفاده از سيگار، افراد بيمار را از افراد سالم تميز دهند، انجام دادند.
در جريان اين آزمايش سگ ها توانستند ۷۱ مورد از ۱۰۰ مورد مبتلايان به سرطان ريه و ۳۷۲ مورد از افراد سالم در ميان ۴۰۰ فرد سالم را درست تشخيص دهند.
سگها توانستند بيماران مبتلا به بيماری های مزمن ريوی را از بيماران مبتلا به سرطان و افرادی را که پيش از آزمايش سيگار کشيده بودند از هم تميز دهند. اين پژوهش نشان داد که سگ ها می توانند ميان بوی سيگار و يا دارو و خوراکی و بيماران مزمن ريوی و بيماران سرطانی تفاوت قائل شوند.
تورستن والز، نويسنده گزارش اين پژوهش در بيمارستان شيلرهوهه می گوید:
«در نفس بيماران مبتلا به سرطان ريه موادی هست که با مواد موجود در نفس افراد سالم فرق دارد و شامه نيرومند اين سگ ها می تواند اين بيماری را در مرحله ابتدايی تشخيص دهد. نتايج به دست آمده تاييد می کند که در بيماران مبتلا به سرطان ريه يک شاخص معينی وجود دارد و اين گام بزرگی در آسيب شناسی بيماری سرطان ريه است. اما ضرورت دارد که ما ترکيب های موجود در بازدم بيماران را دقيقا شناسايی کنيم. بدبختانه سگ ها نمی توانند بيوشيمی بوی سرطان را برای ما توضيح دهند!»
سرطان ريه که دومين گونه از سرطان غالب در زنان و مردان در اروپا است با رقمی نزديک به ۳۴۰ هزار نفر در سال بيشترين شمار مرگ و مير ناشی از سرطان را در جهان به خود اختصاص داده است.
اين گونه سرطان در نخستين مراحل رشد نشانه هايی از خود بروز نمی دهد و رديابی آن در اين مرحله غالبا تصادفی است. از آنجا که روش های موجود روش های غير قابل اطمينان است، دانشمندان به بررسی نمونه های بازدم بيماران برای آزمايش های آينده پراختند. در اين روش، ترکيب های آلی فرار «volatile organic compounds» که با سرطان در پيوند است شناسايی می شود.
گرچه چندين برنامه متفاوتی با فناوری های تازه مورد پژوهش و تکوين قرار گرفته است، ولی به کارگيری اين روش در محيط های کلينيکی هنوز آسان نيست زيرا بيماران پيش از انجام آزمايش نبايد چيزی بخورند و يا سيگار بکشند. از اين گذشته آزمايش نمونه های جمع آوری شده می تواند روندی کند و با ريسک بالای اشتباه و تداخل باشد. از همين رو است که تاکنون هيچ مشخصه ای برای اين روش تدوين نشده است.
در پژوهشی که به تازگی انجام شد برای تشخيص ترکيب های آلی فرار در بازدم بيماران دانشمندان از سگ استفاده کردند. با به کارگيری اين سگ های تربيت شده پژوهشگران مطالعه ای را بر روی ۲۲۰ شرکت کننده داوطلب انجام دادند که ترکيبی از بيماران مبتلا به سرطان ريه و مبتلايان بيماری های مزمن ريوی و افراد سالم بود.
پژوهشگران یکسری آزمايش هايی را برای ارزيابی اينکه آيا اين گونه سگ ها می توانند به گونه ای اطمينان بخش و حتی با وجود استفاده از سيگار، افراد بيمار را از افراد سالم تميز دهند، انجام دادند.
در جريان اين آزمايش سگ ها توانستند ۷۱ مورد از ۱۰۰ مورد مبتلايان به سرطان ريه و ۳۷۲ مورد از افراد سالم در ميان ۴۰۰ فرد سالم را درست تشخيص دهند.
سگها توانستند بيماران مبتلا به بيماری های مزمن ريوی را از بيماران مبتلا به سرطان و افرادی را که پيش از آزمايش سيگار کشيده بودند از هم تميز دهند. اين پژوهش نشان داد که سگ ها می توانند ميان بوی سيگار و يا دارو و خوراکی و بيماران مزمن ريوی و بيماران سرطانی تفاوت قائل شوند.
تورستن والز، نويسنده گزارش اين پژوهش در بيمارستان شيلرهوهه می گوید:
«در نفس بيماران مبتلا به سرطان ريه موادی هست که با مواد موجود در نفس افراد سالم فرق دارد و شامه نيرومند اين سگ ها می تواند اين بيماری را در مرحله ابتدايی تشخيص دهد. نتايج به دست آمده تاييد می کند که در بيماران مبتلا به سرطان ريه يک شاخص معينی وجود دارد و اين گام بزرگی در آسيب شناسی بيماری سرطان ريه است. اما ضرورت دارد که ما ترکيب های موجود در بازدم بيماران را دقيقا شناسايی کنيم. بدبختانه سگ ها نمی توانند بيوشيمی بوی سرطان را برای ما توضيح دهند!»
