تامس فريدمن، مفسر بينالمللي در روزنامه نيويورک تايمز هفته گذشته مدتي در بغداد و پادگانهاي نظامي آمريکا در نزديکي فلوجه به سر برد، در مقالهاي که امروز در اين روزنامه منتشر کرده است، ماموريت اصلي آمريکا در عراق را ايجاد يک جامعه مدني ميداند که در آن مثل جامعه آمريکا و مثل ارتش آمريکا، آدمها از اقوام و نژادها و اديان مختلف بتوانند در راه هدفي مشترک در کنار هم تلاش کنند. وی می نویسد تحمل پذیری لازم برای حقوق اکثریت و حقوق اقلیت ظاهرا در مردم عراق وجود ندارد و سالها طول می کشد که به وجود بیاید وی می نویسد عراق نخستین جامعه ای خواهد بود در جهان عرب که مردم آن براساس یک قرارداد اجتماعی یا قانون اساسی امورخود را اداره خواهند کرد. بهنام ناطقي (راديوفردا، نيويورک): آقاي تامس فريدمن Thomas Friedman، ستوننويس روزنامه نيويورک تايمز، در بازگشت از سفري کوتاه به عراق، ترکيب نيروهاي نظامي آمريکا را که در آن زنان و مردان از نژادهاي مختلف، اقوام مختلف و فرهنگهاي سنتي مختلف با هماهنگي و اتفاقنظر خدمت ميکنند، معجزه آمريکا ميداند و مينويسد: اين معجزه و علت اهميت آن وقتي بر شما معلوم ميشود که در عراق ميشنويد تمام اعضاي يک پاسگاه پليس «جديد» در فلان دهکده از اعضاي فلان قبيله هستند و تمام اعضاي پاسگاه گاردملي عراق «جديد» در همان دهکده را اعضاي قبيله ديگري تشکيل ميدهند و اينها مدام باهم در ستيزند.
آقاي فريدمن، نويسنده نيويورک تايمز مينويسد اين صحنه نشان ميدهد که آمريکا در عراق با کار دشوار «خلق» يک ملت روبرو از بنياد روبرو است. و مينويسد: «خلق کشوري نوين در عراق، نخستين تلاش براي ايجاد جامعهاي درجهان عرب است که مردم در آن براي اداره امور خود باهم وارد قرارداد اجتماعي ميشوند، و عليرغم اشتباهاتي که آمريکا در عراق مرتکب شد، تلاش براي به وجود آوردن يک جامعه مدني در عراق اقدامي شريف و ستايشبرانگيز است، هر چند که عراقيها براي به وجود آوردن چنين قرارداد اجتماعياي، يا قانون اساسياي، به حداقل تحملپذيري و احترام به حقوق اکثريت و حقوق اقليت نياز دارند، و چنين تحمل پذيرياي در هنجارهاي فرهنگي آنها وجود ندارد.
آقاي تامس فريدمن مينويسد فرهنگها البته قابل تغييرند اما اين تغيير به سالها وقت نياز دارد، ولي ميافزايد هر وقت که از نتيجه کار آمريکا در عراق نوميد ميشود، به خبرهائي بر ميخورد حاکي از اينکه بخت براي موفقيت تلاش آمريکا در تاسيس دمکراسي در عراق همچنان باقي است. آقاي فريدمن مينويسد وقتي همه سرخبرها متوجه انفجار فلوجه بود، 106 حزب و گروه و دسته سياسي در عراق براي شرکت در انتخابات ماه ژانويه ثبت نام کردند. وي مينويسد داستان دلگرمکننده ديگر نيز پذيرش ساکت اقدام نظامي آمريکا در فلوجه بود که شورشيان با کشتن مردم معمولي، اهالي را به خشم آورده بودند و حمايت افکار عمومي در خاورميانه را از دست داده بودند.
آقاي فريدمن با اين حال هشدار ميدهد که اگر آمريکا نتواند به بهبود اقتصاد عراق سريعا کمک کند،نظر مثبت افکار عمومي خاورميانه نخواهد توانست به نتيجه کار در عراق کمک کند. وي مينويسد تا هنگامي از افسران و سربازان آمريکائي همچنان حاضرند براي تعمير فاضلاب صدرشهر در حومه بغداد يا تدريس در يک مدرسه محلي جان خود را خطر بياندازند، ميتوان به نتيجه کار در عراق اميدوار بود زيرا در غير اين صورت، آنهائي که با واقعيتهاي روزمره در عراق سرو کار دارند، نخستين کساني خواهند بود که در باره ادامه حضور نيروهاي آمريکا در عراق از آنها صداي غرولند بلند خواهد شد.
