(rm) صدا | (wma) صدا [ 4:45 mins ]
در جشنواره جهانی فیلم های زنان در آلمان، علاوه بر 14 فیلم از زنان فیلمساز در ایران، سه فیلم هم از کارگردانان زن در آلمان، فرانسه و سوئیس به نمایش درآمد. یکی از این فیلم ها «از فریاد تا فریاد» نام دارد که ساخته خانم پانته آ بهرامی است. فیلم دو داستان موازی را پی می گیرد که یکی برشی است از زندگی سودابه اردوان زن هنرمندی که هشت سال از دوران جوانی خود را در زندان های جمهوری اسلامی سپری کرده و دیگری بازگوکردن دو قتل عام در زندان های ایران در دهه 60 خورشیدی. سودابه اردوان در این فیلم ضمن اشاره به چگونگی شکل گیری نقاشی هایش در زندان، از برخی از همبندیانش نیز یاد می کند که در زندان دست به خودکشی زدند. پانته آ بهرامی در مصاحبه با رادیو فردا می گوید ما در ایران متاسفانه دچار یک فراموشی تاریخی می شویم و رژیم سعی می کند این دو قتل عام سیاسی را به فراموشی بسپارد، ولی من فکر می کنم وظیفه فیلمسازان در تبعید است که این حافظه را زنده نگاه دارند؛ با توجه به این که در ایران ما سه چهارم جمعیتمان زیر 30 سال است و هیچ خاطره ای ندارد از این رویدادها.
