(rm) صدا | [ 4:21 mins ]
سخنرانی دکتر غلامحسین ابراهیمی دینانی، در انجمن حکمت و فلسفه در هفته گذشته با استقبال گسترده دوستداران مباحث فلسفی رو به رو شد. هفتاد و دومین کتاب انجمن مفاخر فرهنگی، که هفته گذشته منتشر شد، تلاشی است ارزنده برای تجلیل و معرفی دکتر عبدالرسول خیام‌پور یکی از معتبرترین پژوهشگران ادب کلاسیک فارسی و یکی از مشهورترین استادان دانشگاه تبریز در دهه‌های پیش از انقلاب اسلامی. با انتشار «اسکندر نامه» هفته گذشته بخشی از فرهنگ عامیانه ایران در زمینه ادیبات داستانی پیش از مشروطه در دسترس محققان قرار گرفت. این کتاب را علی رضا ذکاوتی قراگوزلو تصحیح و منتشر کرده است. فرج سرکوهی (رادیو فردا، مونیخ): سخنرانی دکتر غلامحسین ابراهیمی دینانی، در انجمن حکمت و فلسفه در هفته گذشته با استقبال گسترده دوستداران مباحث فلسفی رو به رو شد. دکتر دینانی در این سخنرانی در باره «ابن رشد» سخن گفت که بیشتر مورخان او را از درخشان‌ترین فیلسوفان تمدن اسلامی و از بزرگ‌ترین عقل‌گرایان قرون وسطی ارزیابی می کنند.
در آغاز این نشست دکتر غلامرضا اعوانی تازه‌ترین اثر سخن‌ران «درخشش ابن رشد در حکمت مشاء» را معرفی کرد. آراء ابن رشد نه فقط بر جهان اسلام که بر فرهنگ غرب نیز تاثیری ماندگار بر جای نهاد و دکتر دینانی در آغاز سخنرانی خود با اشاره به مکتب لاتینی ابن رشد او را تنها اندیشمند جهان اسلام معرفی کرد که در تاریخ فلسفه غرب مکتبی مستقل به نام خود ثبت کرده است.
ابن رشد در قرن ششم در شمال آفریقا چشم به جهان گشود و به دورانی که فلسفه و عقل با هجوم عقل‌ستیزان رو به رو بود در دفاع از عقل کتاب تهافة التهافت را در نقد غزالی نوشت که عقل ، فلسفه، پرسش و اندیشه انتقادی را به باد انتقاد گرفته بود.
دکتر دینانی در ادامه سخنرانی خود پس از تحلیل شرح ابن رشد بر آثار ارسطو به سه اثر مهم او پرداخت و در باره انتقادهای ابن رشد از ابن سینا سخن گفت. طرح دلایل بی اعتنائی فلاسفه و متکلمان ایرانی به آراء ابن رشد از جذاب ترین بخش های این سخنرانی بود. ابن رشد از مطرح ترین متفکران محافل فلسفی غرب و جهان عرب بود اما آراء و آثار او در میان متفکران ایرانی مطرح نشد . دکتر دینانی عقل‌گرائی ابن رشد و نقد او بر عرفان زدگی را از زمینه های بی اعتنائی عرفان گرایان ایرانی به ابن رشد ارزیابی کرد.
هفتاد و دومین کتاب انجمن مفاخر فرهنگی، که هفته گذشته منتشر شد، تلاشی است ارزنده برای تجلیل و معرفی دکتر عبدالرسول خیام‌پور یکی از معتبرترین پژوهشگران ادب کلاسیک فارسی و یکی از مشهورترین استادان دانشگاه تبریز در دهه‌های پیش از انقلاب اسلامی.
دکتر خیام‌پورعلاوه بر تربیت چند نسل از دانشجویان آثار مهمی در عرصه های دشوار ادب کلاسیک تالیف کرد که از آن جمله می توان به کتاب هائی چون «دستور زبان فارسی» و جنگ «سخنوران» اشاره کرد. وی در سال 1348 عنوان استاد ممتاز دانشگاه را به دست آورد که بدان روزگار در محافل آکادمیک ایرانی عنوانی معتبر بود. در یادنامه خیام‌پورمتن‌هایی به قلم همکاران و دانشجویان سابق او از جمله زرین‌کوب، احمدی گیوی، حسن قاضی طباطبائی، رضا ترابی‌نژاد و مقاله‌ای در باب رسم‌الخط فارسی به قلم خیام‌پور به چاپ رسیده است.
با انتشار «اسکندر نامه» هفته گذشته بخشی از فرهنگ عامیانه ایران در زمینه ادیبات داستانی پیش از مشروطه در دسترس محققان قرار گرفت. داستان‌پردازان ایرانی به دوران پیش از مشروطه حکایت های خود را بیش تر در قالب شعر بیان می کردند و نمونه هائی چون گلستان سعدی در ادبیات کلاسیک ما انگشت شمار است. اما در کنار شاهکارهای فاخری چون داستان های شاهنامه، خمسه نظامی و مثنوی ادبیات داستانی به نثر در میان مردم عادی رواج بسیار داشت. تصحیح و انتشار این گونه آثار به همت بزرگانی چون دکتر پرویز ناتل خانلری و دکتر محمد جعفر محجوب آغاز شد که سمک عیار و امیرارسلان را تصصیح و منتشر کردند. اسکندرنامه گرچه به شهرت این دو نیست، اما در تاریخ تحول نثر فارسی جائی برجسته دارد. منوچهرخان حکیم ، به دوران قاجار که جامعه ایرانی دوران گذار خود را طی می کرد، اسکندرنامه را برای نقالی نوشت. نثر این کتاب نشانه‌ای است از تحول نثر فارسی از نثر مغلق منشیانه به نثر روان و ساده‌ای که به دوران مشروطه رواج یافت. این کتاب را علی رضا ذکاوتی قراگوزلو تصحیح و منتشر کرده است.
