نايب رئيس فدراسيون جوامع جهاني دفاع از حقوق بشر از احتمال حمله نظامي به ايران ابراز نگراني کرد

در نوشته اي با عنوان «حقوق بشر: هم استراتژي و هم تاکتيک» عبدالکريم لاهيجي، نايب رئيس فدراسيون جوامع جهاني دفاع از حقوق بشر تلويحا از احتمال حمله نظامي به ايران ابراز نگراني کرد. رئيس جامعه دفاع از حقوق بشر در ايران در اين نوشته مفصل خلاصه فهرست موارد نقض حقوق بشر در ايران را نيز که در گزارشي در آستانه اجلاس 25 اسفندماه کميسيون حقوق بشر سازمان ملل متحد آماده کرد آورده است. در اين نوشته همچنين نسبت به اين که دولتي اروپايي طرح قطعنامه دلخواه مدافعان حقوق بشر در ايران را براي تصويب به کميسيون يادشده تقديم کند، ابراز خوشبيني نشده است. آقاي لاهيجي در مصاحبه با راديوفردا مي گويد اگر غرب واقعا مي خواهد در منطقه دموکراسي و حقوق بشر مستقر و رعايت شود، بايد از گذرگاه و معبر حقوق بشر بگذرد و به جمهوري اسلامي در چارچوب منشور ملل متحد اصل جهان شمول بودن حقوق بشر را تفهيم کند و فشار آورد. ليلي صدر (راديو فردا): در نوشته اي با عنوان «حقوق بشر: هم استراتژي و هم تاکتيک» عبدالکريم لاهيجي، نايب رئيس فدراسيون جوامع جهاني دفاع از حقوق بشر تلويحا از احتمال حمله نظامي به ايران ابراز نگراني کرده است. رئيس جامعه دفاع از حقوق بشر در ايران در اين نوشته مفصل خلاصه فهرست موارد نقض حقوق بشر در ايران را نيز که در گزارشي در آستانه اجلاس 25 اسفندماه کميسيون حقوق بشر سازمان ملل متحد آماده کرده آورده است. در اين نوشته همچنين نسبت به اين که دولتي اروپايي طرح قطعنامه دلخواه مدافعان حقوق بشر در ايران را براي تصويب به کميسيون يادشده تقديم کند، ابراز خوشبيني نشده است. در اغاز گفتگويي با اميرمصدق کاتوزيان، عبدالکريم لاهيجي در توضيح علت اين نگراني دوم خود مي گويد: عبدالکريم لاهيجي(نايب رئيس فدراسيون جوامع جهاني دفاع از حقوق بشر): ابراز خوشبيني نکرديم، براي اين که مي دانيد يک سال است اتحاديه اروپا، انگليس، آلمان، فرانسه مشغول گفتگو با جمهوري اسلامي هستند و فقط و فقط بر محور انرژي اتمي، مثل اين که کشورهايي مانند ايران حق مطالبه دموکراسي و حقوق بشر را ندارند و فقط بايد ايجاد عدم امنيت و ثبات براي دنيا و منطقه نکنند. امير مصدق کاتوزيان (راديو فردا): در اين نوشته شما هشدار داديد آقاي لاهيجي که مدافعان حقوق بشر از هر وسيله براي رسيدن به هدف استفاده نمي کنند و نسبت به نتايج چشم به خارجي داشتن عبارتي که خودتان به کار برديد، ابراز بدبيني کرديد. ديروز هم خانم شيرين عبادي درمقاله اي در روزنامه نيويورک تايمز هشدار دادند که حمله نظامي به ايران به گفته ايشان موجب پسرفت وضعيت حقوق بشر در ايران خواهد شد. آيا چيزهايي در محافل حقوق بشر يا در نهادهاي ديگر بين المللي بحثش است که ممکن است در سازمان ملل طرح شود که موجب دادن اين هشدارها شده؟ عبدالکريم لاهيجي: ما مي گوييم که اگر غرب نگران آينده منطقه و ايران است و مي خواهد واقعا کشور را به آن صورتي که الان در طرح خاورميانه بزرگ آمريکا مطرح مي کند که من فکر مي کنم اروپا هم لااقل از چند روز پيش به اين طرف پيرو از حيث حداقل نظري اين طرح آمريکا خواهد بود. اگر واقعا مي خواهند در منطقه دموکراسي و حقوق بشر مستقر و رعايت شود، من فکر مي کنم از طريق اشغال نظامي و لشگرکشي به اين نتيجه نخواهند رسيد. اگر واقعا برنامه دموکراتيزاسيون منطقه و ايران را دارند، بايد از گذرگاه و معبر حقوق بشر بگذرند و به جمهوري اسلامي در چارچوب منشور ملل متحد و اصل جهان شمول بودن حقوق بشر تفهيم کنند و فشار بي آورند براي اين که به اين منظور برسند و جمهوري اسلامي ناگزير شود به مطالبات حق مردم ايران تن دهد، ولي اگر نه، مي خواهند گفتار حقوق بشري دنياپسند داشته باشند و درپشت آنها منفعت هاي سياسي، اقتصادي خودشان را تحميل کنند، ما مي گوييم از اين رهگذر نه مردم ايران به دموکراسي و حقوق بشر مي رسند و ممکن هم است اگر جمهوري اسلامي تن به آن خواسته ها ندهد، ايران هم سرنوشتي داشته باشد مانند سرنوشت کنوني عراق. ا . م . ک: خودتان در اين نوشته اشاره کرديد که با توجه به فجايع رواندا و موارد مشابه دخالت بشردوستانه را تعريف کردند مدافعان حقوق بشر در سال 1993 که بعدا هم در مورد حمله نظامي به يوگسلاوي از آن استفاده شد. پس چگونه ممکن است که هم اين موضع را مدافعان حقوق بشر داشته باشند، هم اين که حمله نظامي يا دخالت خارجي به نفع کشورهايي که شما مثالش را زديد نيست. عبدالکريم لاهيجي: حمله نظامي در يوگسلاوي وقتي صورت گرفت که آنجا جنگ هاي داخلي بود. آخرين موردش در مورد کوزوو بود. به مجردي که يک امنيتي در يوگسلاوي به وجود آمد، ديديد که براي برکنار کردن ميلوشوويچ حمله نظامي احتياجي نبود. آن روزي که يوگسلاوي در مقابل خواسته ها و مطالبات مردم که از طريق غرب و اتحاديه اروپا تاييد مي شد، قرار گرفت ميلوشوويچ ناگزير به کناره گيري شد و بعد هم ميلوشوويچ را به صورتي نه فقط از قدرت بيرون راندند که ناگزير شدند او را به مراجع بين المللي حقوق بشر يعني دادگاه جزايي بين المللي هم تسليم کنند. بنابراين وقتي ما مي گوييم فشارهاي سياسي، به اين صورت است، نه اين که فقط بخواهيم از طريق حمله نظامي و اشغال يک کشور با قضيه برخورد کنيم. ما فکر مي کنيم اين راه حل در مورد حکومت هاي ديگري هم از جمله جمهوري اسلامي مي تواند موثر واقع شود.