بروس اسپرینگستین در آلبوم تازه خود در باره خدا، اخلاق و خانواده موعظه می کند

بروس اسپرینگستین ترانه سرا و خواننده موسیقی راک در آلبوم تازه ای که سه شنبه منتشر کرد از شکست تلاش برای کمک به جان کری رقیب دموکرات بوش در انتخابات ریاست جمهوری سال گذشته سخن می گوید و بار دیگر دلمشغولی های عمده جامعه آمریکا را در موسیقی خود بازمی تاباند. در آلبوم تازه خود بنام شیاطین و گردو خاک Devils & Dust بروس اسپرینگستین به سبک موسیقی مردمی آمریکا موعظه هایی ساخته است درباره خدا ، اخلاق و خانواده. نخستین آلبوم می تواند نامه ای باشد به وطن از زبان یک سرباز آمریکائی در عراق، یا زبان حال آمریکا باشد وقتی که می خواند دست رو ماشه دارم و نمی دانم به چه کسی اعتماد کنم. خدا را در کنار دارم و فقط سعی می کنم زنده بمانم.» بهنام ناطقي (راديوفردا، نيويورک): در آلبوم جديد خود «شياطين و گردوخاک» Devils and Dust آقاي بروس اسپرينگستين به سبک موسيقي مردمي آمريکا، موعظه‌هائي ساخته است در باره خدا، اخلاق و خانواده. بروس اسبرينگستين، آلبوم جديد خود Devils and Dust را با ترانه‌اي آغاز مي‌کند حاوي اشاره‌هائي مستقيم به جنگ عراق، که به گفته راوي ترانه، هر دو طرف به نام خدا خون هم را مي‌ريزند. بروس اسپرينگستين از زبان راوي‌اي که مي‌تواند يک سرباز آمريکائي درعراق باشد يا خود آمريکا، مي‌خواند: «انگشت روي ماشه دارم اما نمي‌دانم به چه کسي مي‌توانم اعتماد کنم.» وي مي‌خواند: «خدا را در کنار خود دارم و و فقط سعي مي‌‌کنم زنده بمانم» اسپرينگستين آنگاه با ترديد ادامه مي‌دهد: «گاهي تلاش آدم براي زنده ماندن، باعث مي‌شود آنچه دوست دارد، نابود کند.» آقاي اسپرينگستين، که نخستين آلبوم خود را 32 سال پيش منتشر کرد، در بحران اقتصادي دهه 1980 به عنوان خواننده برآمده از طبقه زحمتکش در شهرکي کارگري نزديک نيويورک در ايالت نيوجرسي، راوي داستان‌هاي غم‌انگيز زندگي‌هاي تباه شده کارگراني شد که در شهرهاي صنعتي بيکار مي شدند. بعد از حملات 11 سپتامبر، بروس اسپرينگستين با انتشار آلبوم The Rising به صداي وجدان ملت تبديل شد. اسپرينگستين که همزمان با انتشار آلبوم Devils and Dust روز چهارشنبه گذشته خود را براي تور جديدي دور آمريکا حاضر مي‌کرد، در مصاحبه‌اي گفت در هر ترانه اين آلبوم در باره تقلاي روحاني دروني يک انسان است درگير ميان بهترين و بدترين جنبه ذات. به قول منتقد موسيقي نيويورک تايمز جان پارالس که مصاحبه و بررسي مفصلي درباره اين آلبوم منتشر کرد، بروس اسپرينگستين که هميشه در آثار خود به خدا و مسيح اشاراتي داشت، در دو آلبوم اخير خود کاملا به مسحيت روي آورده است. وي مي‌گويد به خاطر درس‌ مدرسه کاتوليکي دوران کودکي و نوجواني، تصاوير مذهبي در ذهن او نقش بسته‌اند. وي مي‌گويد هرچه سن او بالا رفت، کمتر در برابر اين تصاوير در ترانه‌هاي خود مقاومت مي‌کند. در ترانه‌اي به نام مسيح تنها فرزند بود Jesus Was an Only Son بروس اسپرينگستين از زبان مسيح، مادر او دلداري مي‌دهد. آلبوم جديد بروس اسپرينگستين در پيامد شکست سياسي کانديداي حزب دمکرات جان کري در انتخابات رياست جمهوري آمريکا بيرون مي‌آيد که براي شخص بروس اسپرينگستين شکست بزرگي بود، زيرا با حمايت گسترده و بسيج موسيقدانان مشهور براي ابراز حمايت نسبت به جان کري، از وجهه مردمي و محبوبيت خود مايه گذاشته بود. ترانه‌ All the Way Home يا تا منزل، در اين آلبوم، شايد اشاره‌اي باشد به اين شکست. اسپرينگستين مي‌خواند مي‌دانم شکست خوردن چه معني مي‌دهد، آنهم شکستي در برابر چشمان همه دنيا.» در اين سيزدهمين آلبوم خود اسپرينگستين از گروه راک E Street و موسيقي پروسروصداي آلبوم قبلي فاصله گرفته است و به قول خودش با شنونده خلوت مي‌کند. در ترانه‌آي يک بوکسور به سوي عشق مادري باز مي‌گردد، ترانه ديگر، داستان سرخوردگي مردي است که به ياد معشوق با يک روسبي همبستر مي‌شود. در ترانه ديگري بروس اسپرينگستين داستان نوجواني را بازمي‌گويد که مادر و دوست پسر قاچاقچي مادر فرار مي‌کند. در ترانه Long Time Coming مردي با لمس شکم حامله همسر، ارزو ميکند که فرزندان او اشتباه‌ها و گناهان او را تکرار نکنند. اسپرينگستين در اين ترانه‌ها، به جاي قصه زندگي شخصيت‌ها، انگار زبان فکر آنها مي‌شود. مثلا ترانه Motamoros Banks ياد آور موسيقي مردمي يا folk music پيشگاماني چون وودي گاتري که منبع الهام باب ديلان بود، در ذهن يک مهاجرغيرقانوني مکزيکي شروع مي‌شود که در رودخانه موتاموروس غرق شده است، اما همچنانکه جسدش را ابهاي رودخانه با خود مي‌برند، وي اميد بازگشت به آغوش معشوق را در سر مي‌پروراند. آقاي بروس اسپرينگستين به نقل از پيت تاوسند Pete Townshend، ترانه سرا و گيتاريست گروه The Who موسيقي راک يکي از بزرگترين جنبش‌هاي روحاني نيمه دوم قرن بيستم است. اسپرينگستين مي‌گويد موسيقي راک مي‌تواند مرهم دردهاي روحي باشد و بدون شک با روح انسان حرف مي‌زند.»