در «چیدمان زنده» مرکز هنری کارخانه فلاکس نیویورک، سه نویسنده یک ماه خود را محبوس می کنند

در يک پروژه هنري که به صورت‌هاي مختلف براي تماشاگران و عموم در دسترس خواهد بود، سه رمان‌نويس آمريکائي به مدت يک ماه خود را تقريبا محبوس خواهند کرد تا رمان‌هائي که دردست تهيه دارند، به پايان ببرند. نويسندگان، که موضوع اين چيدمان زنده هستند، در مراحل مختلف، در جلسات پرسش و پاسخ در باره روند کار خود توضيح خواهند داد. هدف اين پروژه، که «رمان: يک چيدمان زنده Novel: A Living Installation» نام گرفته است، بررسي جنبه‌هاي خصوصي و عمومي روند نگاشتن رمان يا داستان بلند است. بهنام ناطقي (راديوفردا، نيويورک): در حدود 200 کنجکاو و ادب‌دوست، شنبه شب گذشته در غرب شهر نيويورک در محله‌اي به نام Long Island City در تالار کارخانه Flux گردآمدند که حالا به يک مرکز فرهنگي و هنري تبديل شده است، تا رفتن سه رمان نويس به داخل انزوائي يک ماهه را تماشا کنند. اين سه نويسنده، خانم لاري استون Laurie Stone، آقاي رنبير سيدو Ranbir Sidhu و آقاي گرنت بي‌لي، Grant Bailie که براي شرکت در اين پروژه هنري، ادبي، که ضمنا نوعي چيدمان هنري زنده هم هست، در يک کنکور مخصوص شرکت کرده بودند، يک ماه، تا روز چهارم ژوئن از محفظه‌هاي مخصوصي که برايشان طراحي شده است، بيرون نخواهند آمد. هدف اين پروژه، که «رمان: يک چيدمان زنده Novel: A Living Installation» نام گرفته است، بررسي جنبه‌هاي خصوصي و عمومي روند نگاشتن رمان يا داستان بلند است. برخلاف سريال‌هاي تلويزيوني که از اشخاص در موقعيت‌هائي شبه زندگي عادي فيلمبرداري مي‌کنند، در اين پروژه سه نويسنده مدام زير دوربين قرار ندارند، اما تماشاگران در ساعات مخصوصي که از قبل اعلام شده است، مي‌توانند از بيرون شاهد کارکردن آنها باشند. براي حصول اطمينان از اينکه اين سه نويسنده به درد هميشگي نويسندگان يعني تعلل و عقب ماندن از ضرب‌الاجل‌هاي نشر، دچار نخواهند شد، براي هر يک از آنها هفته‌اي يکبار داستان‌خواني پيش‌بيني ‌شده‌است که طي آن، با خواندن بخش‌هائي از کارهاي در حال نگارش پيشرفت خود را نشان خواهند داد و و در دو جلسه پرسش و پاسخ عمومي نيز شرکت خواهند کرد. در اين برنامه، آنچه اين رمان‌نويس‌ها خواهند نوشت آنقدر مطرح نيست که چگونگي زندگي آنها در دوران نگارش. محيط زندگي نويسندگان را معماران هنرمندي که آنها هم در مسابقه‌اي براي اين کار برنده شده‌اند، طراحي کرده‌اند. نويسنده‌ها اجازه دارند روزي 90 دقيقه محيط کار خود را ترک کنند و بايد در دفترچه‌اي دلايل غيبت خود را توضيح بدهند: مثلا براي رفتن به حمام، يا لباسشوئي يا خوردن. براي آنها هر شب در يک ناهارخوري گروهي، شام مطبوعي توسط آشپز يکي از رستوران‌هاي ناحيه آماده مي‌شود. اين چيدمان زنده هنري براي گردانندگان مرکز هنري کارخانه فلاکس ادامه تجربه‌اي است که طي دهه گذشته دنبال کرده‌اند. هفده هنرمند جوان که خود را Fluxer يا اهل فلاکس مي‌خوانند، در فضاي 7 هزار و 500 فوت مربع اين کارخانه سابق در شرايطي شبيه به دانشجويان دانشگاه زندگي مي‌کنند و چيدمان زنده رمان، در فضاي 2 هزار فوت مربعي از اين ساختمان تعبيه شده است که معمولا از آن براي نمايشگاه‌هاي موقت استفاده مي‌شود. گردانندگان و هنرمندان عضو گروه کارخانه فلاکس ماموريت خود را يافتن رابطه‌ ميان هنر و زندگي مي‌دانند. رئيس آنها، هنرمند و محقق 32 ساله مورگان ميس Morgan Meis است. فکر برگزاري نمايشگاه چيدمان زنده رمان هنگامي به مغز او خطور کرد که در نوشتن تز دکتراي خود در باره والتر بنجامين، متفکر مارکسيست، به تعلل برخورد کرده بود و فکر کرد اگر در يک جعبه زنداني مي‌شد حتما مي‌توانست تز خود را سرموقع تمام کند. خانم لارا استون، 58 ساله، يکي از سه رمان نويسي که در چيدمان زنده رمان شرکت دارد، گفت جاذبه فرار کردن از تلويزيون، تلفن و ديگر رسانه‌ها او را به شرکت در اين طرح وادار کرد. آقاي گرنت بيلي، نويسنده 43 ساله که در سال 2002 رمان Cloud 8 از وي به چاپ رسيد، رئيس محافظت يک شرکت بزرگ است و از ازدواج سابقش دو بچه دارد. وي گفت در شرايط محبوس بودن در يک جعبه، بهتر مي‌تواند بنويسد. آقاي رنبير سيدو، 38 ساله، که در 13 سالگي از هند به کاليفرنيا مهاجرت کرد، گفت در دنيائي که جهان نشر دارد به دستور شرکتهاي عمده صاحب کمپاني‌هاي نشر کتاب، محدودتر مي‌شود، پروژه‌هائي اينچنين به گستردن فضا کمک مي‌کنند و تمرکز را بر اصل موضوع که نوشتن است معطوف مي‌کنند.