فیلمی در باره موفقیت دور از انتظار یک آدم آس و پاس در دنیای موسیقی رپ Hustle & Flow

فیلم هاسل اند فلو Hustle & Flow داستان یک پاانداز فقیر است در حاشیه زندگی در شهر به حاشیه رانده شده ممفیس که با عزت نفس و تلاش، سرانجام موفق می شود موقعیت بخت برگشته زندگی خود تغییر دهد و به آرزوی بزرگ خود که یافتن مقبولیت عام به عنوان یک تهیه کننده وقافیه پرداز ترانه های رپ است، دست پیدا کند. فیلم در عین حال، بازتابی است از زندگی کارگردان آن، کرگ بروئر، که عمری برای موفقیت در هالیوود تلاش کرد. فیلم Hustle & Flow را منتقدان به خاطر بازی ترنس هاوراد هنرپیشه اول آن و همچنین به خاطر تصویری که از کار ساخته شدن موسیقی در استودیو فقیرانه در کنج منزل بدست می دهد، ستوده اند. این فیلم که با پول کارگردان سیاهپوست جان استیپلتون تهیه شد، درجشنواره Sundance گل کرد و حقوق پخش آن را کمپانی پارامونت میلیون ها دلار خریداری کرد. بهنام ناطقی (رادیوفردا، نیویورک): در میان فیلم‌های پرخرج و بی‌مزه با سوژه‌های تکراری و داستان‌های قابل پیش بینی، که تابستان امسال در آمریکا بر پرده سینماها آمده‌اند، فیلم Hustle and Flow غیر عادی است، زیرا فیلمی است مستقل و نسبتا کم خرج، با سوژه‌ای غیرمتعارف، که از قضا، مورد توجه و تحسین تماشاگرهای جوان و منتقدها قرار گرفته است. این فیلم، داستان رستگاری و موفقیت یک آدم اس و پاس است، پاانداز سیاهپوستی در ممفیس Memphis با بازی هنرپیشه جوان و خوش‌قیافه Terrance Howard که تلاش می‌کند با موفق شدن در جهان موسیقی هیپ‌هاپ به عنوان یک رپر rapper، زندگی خود را عوض کند. اسم فیلم Hustle and Flow که دشوار به فارسی ترجمه می‌شود، مفاهیم مختلفی را به ذهن می‌آورد، اما سخت و آسان را کنار هم می‌گذارد. Hustle هم تلاش می‌شود، هم گدائی با سماجت و هم پااندازی و هم کلاهبرداری، و Flow اشاره به روانی کلام دارد، سرودن، و جریان سیال ذهن، و فیلم پر است از قطعات هیپ‌هاپ با اجراهای هنرمندان نیمچه عمده این موسیقی، از جمله لودیکرس. کارگردان فیلم Hustle and Flow، آقای کرگ بروئر Craig Brewer قبل از این اولین فیلم خود، به عنوان سناریست کار کرده و چنانکه در مصاحبه‌ها گفته است، در داستان رستگار شدن پاانداز قهرمان این فیلم ، به نوعی داستان زندگی خودش را می‌بیند، که مدتی شوهر یک رقاص برهنه کلوپها بود، با هدف رویائی موفقیت در هالیوود. داستان ساخته شدن فیلم هاسل اند فلو Hustle & Flow خودش مثل داستان یک فیلم می‌ماند که به قول منتقد شیکاگو تریبیون، یک کارگردان خوب می‌خواهد که آن را بسازد. کرگ بروئر که خودش ممفیسی است و مدتی شوهر یک رقصنده برهنه بود، در ممفیس با پااندازی آشنا شد که از داخل یک اتوموبیل قراضه کسب و کار خود را اداره می کرد. وقتی او سناریوئی براساس این شخصت نوشتف در هالیوود کسی به خریدن داستان یک پاانداز سیاهپوست ممفیسی که می‌خواهد در جهان موسیقی هیپ‌هاپ موفق شود، نبود، تا اینکه سرانجام کارگردان سیاهپوست آقای John Singleton که فیلم‌های مشهوری از جمله Boys in the Hood را ساخته است، پول ساختن فیلم Hustle and Flow را به کرگ بروئر می‌دهد و این فیلم در جشنواره Sundance سال گذشته گل می‌کند و شرکت معظم پارامونت میلیون‌ها دلار برای خرید حقوق پخش آن به سینگلتون می‌دهد. بروئر زندگی Djay یا D پاانداز و نولا، فاحشه بخت برگشته را با همه تلخی و سختی‌اش تصویر می‌کند و جذابیت فیلم دراین است که شخصیت پاانداز، که با بازی زیبای Terrence Howard ابعاد انسانی خیره‌کننده‌ای یافته است، خودش هم می‌داند که آرزوی موفقیت به عنوان یک رپر برای او فانتزی‌ای است دست نیافتنی، اما در هرحال آن را دنبال می‌کند. بروئر صحنه‌های فیلم را با حس احترامی به اوضاع زهواردر رفته مالی، اخلاقی و تاریخی شخصیت‌های اصلی، DJay و روسبی‌اش، نولا، آکنده است و همچنین با عشقی به شهر ممفیس، یعنی زادگاه افسانه‌ای هنرمندان فقید و جوانمرگی مثل Elvis Presley و Ottis Redding که این روزها، فقرزده، خاک‌خورده و فراموش‌شده است. از جذابیت‌های فیلم، صحنه‌هائی است که این پاانداز نگون‌بخت، ولی با ذوق، در استودیو قراضه‌ای کنج خانه فقیرانه‌اش، با هزار امید و آرزو، ترانه‌های هیپ‌هاپ خود را می‌سازد، و ضبط می‌کند و میکس‌ می‌کند. اوئن گلیبرمن Owen Gleiberman منتقد هفته‌نامه Entertainment Weekly می‌نویسد صحنه‌های ضبط موسیقی در منزل شگفت‌انگیزند و بروئر لذت تماشای جزئیات چگونگی خلق قطعات موسیقی را به تماشاگر می‌دهد. منتقد واشنگتن پست Ann Homaday در نقد ستایش‌آمیز خود در باره Hustle & Flow می‌نویسد این فیلم هرچند در تصویر زندگی پااندازها، فاحشه‌ها و بزهکاران کوچک، به آنها رحم نمی‌کند، و زبان تصویری خود را از فیلم‌های جنائی سیاهان دهه 1970 به عاریت گرفته است، اما در زیر چهره خشن و تیره خود، فیلمی است در باره امید و تلاش و پیروزی، و هنر کرگ بروئر کارگردان فیلم Hustle and Flow در این است که این حساسیت‌های کاملا متضاد را با هم تلفیق کرده ست. شخصیت پاانداز در صحنه‌ای از فیلم در اتوموبیل قراضه ود زیر آفتاب داغ ممفیس در یک تک‌گوئی برای فاحشه بخت برگشته‌اش، پیام فیلم را تشریح می‌کند که در هر شرایطی، آنچه شخصیت انسان را تعریف می‌کند، حس عزت نفس و شرافت است. فیلم Hustle & Flow به خصوص به خاطر زبان و لهجه خاص مردم فرودست شهر ممفیس، در ابتدا اندکی دست نیافتنی به نظر می‌رسد. استفانی زاکارک منتقد نشریه اینترنتی سالن دات کام می‌نویسد در جهانی که فیلم‌ها به هزار زحمت سعی می‌کنند توجه بیننده را جلب کنند و او را مشغول نگه دارند، بروئر طوری فیلم خود را ساخته است که تماشاگر، به تدریج و با پای خودش باید به طرف آن برود.