داستان تلاش یک دختر فقیر برای غلبه بر جبر طبقاتی: برداشت سینمائی نوین از رمان قرن نوزدهمی Vanity Fair

فيلم Vanity Fair در باره تلاش زيرکانه يک دختر طبقه فقير براي راه يابي به دربار بريتانيا، با شرکت ستاره بلوند و شوخ‌چشم هاليوود، خانم Reese Witherspoon از امروز صبح در آمريکا بر پرده همگاني مي‌آيد. اين فيلم را کارگردان هندي تبار خانم مايرا نئير Nair براساس يک داستان ادبي قرن 19 بريتانيائي ساخته است و رنگهاي شرقي داستان به خانم «نئير» فرصت داده تا زرق و برق فيلم‌هاي هندي را به سينماي هاليوود منتقل کند. بهنام ناطقي (راديوفردا، نيويورک): در بازسازي رمان قرن نوزدهمي Vanity Fair، از William Makepeace Thackeray کارگردان کلکته‌زاده نيويورکي خانم «مايرا نائير»، به همراه ستاره فيلم، خانم Reese Witherspoon موفق مي‌شوند شخصيت Becky Sharp دختر فقيري که با فراست و تزوير، به دربار بريتانيا و طبقه اشراف قرن 19 راه مي‌يابد را امروزي کرده‌اند. آنها داستان تلاش اين شخصيت براي تغيير موضع اجتماعي و اقتصادي خود و تلاش او براي فائق شدن بر جبر طبقاتي را با به ايده‌هاي امروزي در باره مبارزه طبقاتي، آزادي و استقلال زنان، مربوط کرده اند. خانم مايرا نئيرNair، که با نخستين فيلم سينمائي‌اش «سلام بمبئي» به شهرت رسيد، در فيلم‌هاي بعدي، از جمله «کاماسوترا» و Monsoon Wedding علاقه و تسلط خود را به فيلمسازي در دکورهاي پرلايه و رنگارنگ شرقي نشان داد و صحنه‌هاي فيلم Vanity Fair که بخشي از داستان آن در هندوستان مي‌گذرد، اين فرصت را بارديگر به او مي‌دهد. خانم نائير، و سناريست فيلم، آقاي Julian Fellowes، برداشتي دمکراتيک و امروزي از اين داستان ارائه مي‌دهند زيرا چنانکه آقاي فلاوز در مصاحبه‌اي اشاره کرده است، براي تماشاگر امروزي، تلاش دختري که سعي مي‌کند با جبر طبقاتي مبارزه کند، منفي به نظرنمي‌رسد. آقاي جوليان فلاز سال پيش به خاطر نوشتن فيلمنامه Gosford Park اثر رابرت آلتمن که آنهم در باره اشراف انگلستان بود، جايزه اسکار گرفت. قهرمان فيلم Vanity Fair بدذاتي و خباثتي که در داستان Thackeray دارد از دست داده است، ولي همچنان براي بالارفتن از نردبان ترقي در اجتماع، از زيرکي و جاذبه زنانه استفاده مي‌کند. دو ويژگي‌اي که خانم ودر اسپون در ارائه آنها مهارت دارد. خانم ريس ودراسپون شخصيت وکيل بلوند زيرک و سخت‌کوشي که در فيلم‌هاي کمدي Legally Blind بازي مي‌کرد، به اين شخصيت قرن نوزدهمي اضافه مي‌کند. علاوه بر انتخاب هنرپيشه و برداشت امروزي از قصه، فيلم Vanity Fair از خانم «مايرا نائير» به نظر منتقدان از امتياز ديگري هم بهره‌مند شده است و آن طراحي صحنه و صحنه‌آرائي ريزه‌کار و چند لايه فيلم است که فضاي زندگي اجتماعي دو طبقه فقير و غني قرن 19 بريتانيا را نشان مي‌دهد. نويسنده اين اثرادبي برجسته قرن 19 بريتانيا، ويليام تکري، مانند خانم نائير متولد کلکته بود و شايد از همين رو، بخشي از داستان Vanity Fair در هند مي‌گذرد. نويسنده از علاقه قهرمان داستان به غذاهاي چاشني‌دار هندي و رقص و موسيقي شرقي، براي رنگ‌آميزي شخصيت استفاده مي‌کند، اما همين اشارات براي خانم مايرا نائير کافي است که بر تاثير شرق بر غرب در اين فيلم تاکيد کند، و فيلم را با صحنه‌هاي رقص هندي و تزئينات پرنقش‌ونگار شرقي، از نظر بصري غنا بخشد، تا جائي که بعضي از منتقدها آن را به برداشتي از بالي‌وود، يا فيلم‌هندي در سينماي آمريکا تعبير مي‌کنند. فيلم Vanity Fair از خانم «مايرا نائير» چهارمين روايت سينمائي اين اثر ادبي است. سه روايت اول صامت بودند و روايت آخر، که در سال 1935 ساخته شد، از نظر تاريخ سينما اين اهميت را دارد که اولين فيلمي بود که به طور کامل به صورت تکني‌کالرسه لايه‌اي فيلمبرداري شد.