شاخص خبرنگاران بدون مرز نشان از وخيم‌تر شدن وضعيت آزادي بيان در بسياري از کشورها دارد

شاخص خبرنگاران بدون مرز نشان مي دهد که وضعيت آزادي بيان در بسياري از کشورها وخيم تر شده است. گرچه سانسور و تعطيلي مطبوعات و بازداشت روزنامه نگاران در بسياري از کشورهاي فقير و غير دمکراتيک مشاهده مي شود، اما کشورهاي دمکراتيک و پيشرفته نيز از تيغ سانسور نامرئي در امان نيستند. به نظر مي رسد قرار گرفتن ايران در رده 158 همچون شبحي است که آزادي بيان را 100 سال نوري از اين بزرگترين زندان روزنامه نگاران در خاورميانه دور مي کند. آمار و ارقام و بيانيه هاي اعتراضي تفاوت چنداني در عملکرد مقام هاي مسئول کشورهايي که مطبوعات را توقيف مي کنند و خبرنگاران را به سکوت وا مي دارند نداشته است. گويي تعطيلي روزنامه ها و زنداني کردن فعالان اينترنتي در بسياري از کشورها که از مطبوعات مستقل هراس دارند، به نوعي عادت بدل شده است. کانادا سال گذشته در گزارش سالانه خبرنگاران بدون مرز، در رده دهم قرار داشت، و در سال 2004 با موارد متعددي همچون سانسور، نقض حقوق خبرنگاران و کنترل بر رسانه هايي همچون شبکه تلويزيوني الجزيره در کانادا، به رده هجدهم سقوط کرده است. تانيا چرچماچ Tanya Churchmuch، رئيس کانادايي خبرنگاران بدون مرز که بخش وسيعي از اين گزارش را جمع آوري کرده است، در مصاحبه با راديوفردا مي گويد اين نمايه نشان مي دهد که اين فرض صحيح نيست که اگر کشوري فقير است نمي تواند از آزادي بيان بهره مند باشد. وي مي گويد کشورهايي همچون السالوادور، ناميبيا و کاستاريکا، نمونه هايي از اين امر هستند که عليرغم فقر اقتصادي از آزادي نسبي مطبوعات برخوردار هستند. وي مي افزايد در ايران آزادي رسانه اي چالشي جدي است و همه دغدغه مطبوعات اصلاح طلب آن است که چگونه از توقيف روزنامه خود جلوگيري کنند.