نمايش فيلم «افغانستان، حقيقت گم شده» ساخته يك زن فيلم ساز ساکن ايران

مسعود ملک (راديو فردا): در يک جلسه در کلوپ روتاري در Rachel Park لس آنجلس، ياسمين ملک نصر، فيلم ساز ساکن ايران، ضمن يک سخنراني بخش هايي از فيلم مستند 64 دقيقه اي خود به نام «افغانستان، حقيقت گم شده» را به نمايش گذاشت. فيروزه خطيبي گزارش دارد در اين باره. فيروزه خطيبي (راديو فردا): فيلم خانم ملک نصر نخستين بار در نيويورک و براي هيات اعزامي سازمان ملل به افغانستان، به نمايش گذاشته شده است. يکي از فيلم هاي برگزيده براي نمايش در فستيوال معروف ترايبکا Tribeca در نيويورک، فيلم «افغانستان، حقيقت گم شده»، مدت کوتاهي پس از برکناري دولت طالبان فيلم برداري شده است. در اين فيلم فيلمساز در جستجوي زندگي و عشق است و نه خرابي، بيزاري، و مرگ و با نگاهي متفاوت به افغانستان، از اميدها و آرزوهاي مردم اين کشور کهن سال سخن مي گويد. اين حالت احساسي که شما به افغانستان داده ايد از کجا سرچشمه مي گيرد؟ ياسمين ملک نصر (فيلم ساز ساکن ايران، لس آنجلس): يک موقعي است که يک چيزهايي به درون آدم وابسته مي شود و يک جايي آدم را لمس مي کند. شايد تاثير تمام ان آدم ها تاثير همان عشقي است که من دريافت کرده ام و تاثير تمام دوستي هايي است که به وجود آمد. الان هم کلي دوست دارم در افغانستان. ف.خ.: يعني بعد از آن سفر يک هفته اول، يک کششي به وجود آمد که برگشتيد و فيلم را ساختيد، درست است؟ ياسمين ملک نصر: من اصلا ان سفر يک هفته اي را رفتم به خاطر اين که ببينم مي توانم اين کار را بکنم يا نه و همه اش عجيب بود. براي اين که آن سفر در زمستان بود، آن سفر همه اش کمپ ها را ديدم، آن سفر رفتم بيرون زرنج، جايي که پنج هزار تا آدم وسط هيچ چيز زندگي مي کردند و اصلا فکر مي کردم من مي خواهيم يک فيلمي بسازم راجع به زيبايي هاي افغانستان، مي خواهم يک فيلم بسازم راجع به عشق و زندگي و نه تنفر و مرگ و بعد با خودم فکر مي کردم من چه جوري مي خواهم اين کار را بکنم؟ پيرزني که روي هيچ چيز خوابيده بود در گودالي که کنده بود با بچه هايش، وقتي جلو دوربين من خنديد، با اين که من پشتو نمي فهمم، و ژست گرفت براي من جلو دوربين، به من ياد داد که مي شود در همه موقعيتي خنديد و زندگي همه جا هست و آن موقع تصميم گرفتم که حتما اين سفر را بروم. ف.خ.: شما به گفته خودتان در فيلم، يعني از دهان افرادي که در فيلم بودند، دنبال نيروهاي هوشيار و تحصيل کرده رفتيد و با آن ها روبرو شديد. اين يک نگاه خيلي تازه و معمولي است به اين افغان هاي جنگ ديده. چطور شد که اين نگاه را انتخاب کرديد؟ ياسمين ملک نصر: مي دانيد، من همه سال ها به هر حال آمريکا درس خواندم، USC رفتم و تمام اين سال ها اين جا زندگي کردم. وقتي خودم ايران مي رفتم براي اولين بار، بعد دوباره که برگشتم اين جا و بعد دوباره که رفتم، يادم است که هميشه با خودم فکر مي کردم که ما که توريست نيستيم و ما که داخل ايران هستيم و بچه هايي که دارند کار مي کنند و اين همه جواني که من مي بينمشان که شعر مي نويسند، نقاشي مي کنند، و مجسمه مي سازند، اين ها هم هستند. ولي هميشه تصويري که از ما وجود دارد در تلويزيون هاي غربي اين نيست و من فکر کردم که جقدر زشت است اگر که من به افغانستان بروم و همان کاري را که همه تلويزيون هاي غربي راجع به ما مي کنند، من با دوربينم راجع به افغانستان بکنم. ف.خ.: اين زن افغاني که شما در اين فيلم نشان داديد، يک زن صاحب نظر است و خيلي آگاهانه اظهار نظر مي کند. شما زن را به شکل قرباني ديگر نشان نداده ايد. اين تحول فکر مي کنيد از کجا نشات گرفته است و چه جوري شروع شده است؟ ياسمين ملک نصر: من معتقد هستم که شما آن زني را که ديديد که به قول خود شما نظر مي دهد (الان شما يک تکه از فيلم رافقط ديده ايد) يک چيزي وجود دارد و آن جدال است. آدم هايي که مي جنگند، ياد مي گيرند که چطوري باقي بمانند و Survival را يا دمي گيرند. ياد مي گيرند که چه جوري چيز ياد بگيرند از چيزهاي خيلي خيلي کوچک زندگي و من فکر مي کنم اين هست. اما من فکر مي کنم برعکس، من فکر مي کنم اين در همه جا هست، يعني همه زن ها. فقط اين است که ما چشم هايمان را يه جور ديگر ببينيم. سهراب سپهري مي گويد: چشم ها را بايد شست، جور ديگر بايد ديد. يعني شايد ما اگر چشمانمان را بشوريم و يک جور ديگر ببينيم، همه آن زن ها و مرد ها را پيدا مي کنيم. ف.خ.: خانم ياسمين ملک نصر، تجربه ساختن فيلم مستند «افغانستان، حقيقت گم شده» را تجربه اي گران بها مي خواند و ان را با ياقوت هاي معروف منطقه بدخشان اين سرزمين مصيبت زده اما جادويي يکسان مي داند. در يک جلسه در کلوپ روتاري در Rachel Park لس آنجلس، ياسمين ملک نصر، فيلم ساز ساکن ايران، ضمن يک سخنراني بخش هايي از فيلم مستند 64 دقيقه اي خود به نام «افغانستان، حقيقت گم شده» را به نمايش گذاشت. فيلم خانم ملک نصر نخستين بار در نيويورک و براي هيات اعزامي سازمان ملل به افغانستان، به نمايش گذاشته شده است. يکي از فيلم هاي برگزيده براي نمايش در فستيوال معروف ترايبکا Tribeca در نيويورک، فيلم «افغانستان، حقيقت گم شده»، مدت کوتاهي پس از برکناري دولت طالبان فيلم برداري شده است. ياسمين ملک نصر در مصاحبه با راديو فردا مي گويد:هميشه با خودم فکر مي کردم که ما که توريست نيستيم و ما که داخل ايران هستيم و بچه هايي که دارند کار مي کنند و اين همه جواني که من مي بينمشان که شعر مي نويسند، نقاشي مي کنند، و مجسمه مي سازند، اين ها هم هستند. ولي هميشه تصويري که از ما وجود دارد در تلويزيون هاي غربي اين نيست و من فکر کردم که جقدر زشت است اگر که من به افغانستان بروم و همان کاري را که همه تلويزيون هاي غربي راجع به ما مي کنند، من با دوربينم راجع به افغانستان بکنم. خانم ياسمين ملک نصر، تجربه ساختن فيلم مستند «افغانستان، حقيقت گم شده» را تجربه اي گران بها مي خواند و ان را با ياقوت هاي معروف منطقه بدخشان اين سرزمين مصيبت زده اما جادويي يکسان مي داند.