(rm) صدا |
در سومین هفته جنگ در محافل سیاسی آمریکا بحث چگونگی و زمان انتقال قدرت به مردم عراق پس از سرنگونی حکومت صدام حسین به طور حدی مطرح شده است. روزنامه فایننشال تایمز مقاله ای دارد که در آن به بررسی نقطه نظرات مختلف در رهبری کاخ سفید در این باره پرداخته است.
جمشید زند (راديوفردا): ایده تغییر رژیم در عراق نخست از سوی دو گروه فکری در کاخ سفید مطرح شد. گروه مدعیان ناسیونالیسم که دیک چنی معاون ریاست جمهوری و دانلد رامسفلد وزیر دفاع از سرشناسترین افراد این جریان فکری هستند؛ و محافظه کاران نوین که شاخص ترین چهره آن پال وولفوويتز معاون وزیر دفاع آمریکاست. البته برخی در واشنگتن معتقدند که دیک چنی آرام و کم سخن ممکن است به گروه دوم بپیوندند.
استفن فیدلر در مقاله خود در فایننشال تایمز می نویسد این دو گروه هر دو موافق تغییر رژیم هستند اما اختلاف آنان بر سرآینده عراق است. گروه اول معتقد است که هدف اصلی باید سرنگونی رژیم بغدا به عنوان تهدیدی جدی برای آمریکا باشد. این گروه چندان نگران آینده عراق نیست.
به عقیده استفن فیدلر این موضع گروه اول با نظرات گروه دیگری در کاخ سفید به رهبری کولین پاول وزیر امور خارجه همگون است. گروهی که از آغاز چندان علاقه ای به جنگ نداشت. دو گروه رامسفلد و پاول خواهان حضور طولانی مدت نیروهای آمریکایی در عراق نیستند و جریان فکری که از سوی وزیر امور خارجه آمریکا رهبری می شود شرکت هر چه بیشتر سازمان ملل در بازسازی عراق را راهی برای خروج هر چه سریعتر نیروهای آمريكائي از عراق می بینند. اما ایده خروج سریع نیروهای آمریکایی از عراق، محافظه کاران نوین را نگران ساخته است. زیرا به عقیده آنان حکومتی که جایگزین رژیم صدام حسین شود از اهمیت خاصی برخوردار است. این عده خواهان استقرار دموکراسی طرفدار آمریکا در عراق هستند و آن را اولین قدم در راه اجرای پروژه خود برای ایجاد تغییر و تحولات اساسی در خاورمیانه می دانند. این گروه از این نگران است که دستیابی به چنین هدفی بدون حضور طولانی مدت آمریکا در عراق ممکن است با اشکالاتی روبرو شود.
اما این گروه در واشنگتن همفکرانی از حزب دموکرات نیز دارند. این دسته از دموکراتها معتقدند پس از سرنگونی رژیم صدام حسین امریکا وظیفه دارد در مسایل عراق به طور جدی درگیر شود. به گفته استیفن فیدلر تحلیلگر فایننشال تایمزاین نقطه نظرات مختلف و نگرانیهای مشترک را حتی می توان در بیانیه های رسمی دو حزب جمهوریخواه و دموکرات مشاهده کرد. عده ای می گویند تغییر رژیم به خودی خود پایان کار نیست بلکه وسیله ای است برای رسیدن به هدف. یعنی عراقی آزاد و وکراتیک، متحد و یک پارچه ، با صلح و ثبات و عاری از سلاحهای کشتار جمعی.
اما دیدگاه دوم از کوششهای تونی بلر، نخست وزیر بریتانیا، برای متحد کردن اروپا و آمريكا در بازسازی عراق پشتیبانی می کنند طرفداران این دیگاه خواهان درگیر شدن در امور عراق پس از صدام حسین هستند و می گویند بازسازی عراق با تصویب قطعنامه ای در شورای امنیت به مراتب آسانتر و عملی تر خواهد بود. استفان فيلدر، نويسنده فايننشال تايمز در مقاله اي در باره بحث بر سر چگونگي بازسازي عراق پس از براندازي نظام صدام حسين، مي نويسد ايده تغيير رژيم در عراق نخست از سوي دو گروه فكري در كاخ سفيد مطرح شد. مدعيان ناسيوناليسم، به رهبري ديك چيني، معاون رياست جمهوري و دانالد رامسفلد، وزير دفاع و پال ولفوويتز، معاون وزير دفاع آمريكا، كه برقراري دمكراسي در عراق را پايه ايجاد تغيير و تحولات اساسي در خاورميانه مي دانند. گروه ديگر به كالين پاول متمايل است كه بيشتر بر لزوم از بين بردن تهديد عراق بر امنيت آمريكا تاكيد مي ورزد و خواستار خروج سريع نيروهاي آمريكائي از عراق و سپردن بقيه كار بازسازي و انتقال قدرت در عراق به سازمان ملل است.
