نقش هماهنگي مجموعه اي از «ژن» ها در افزايش قدرت يادگيري افراد

ده درصد کودکان در سالهاي اوليه دبستان در زمينه يادگيري، نارساييهايي از خود نشان مي دهند. يک گروه تحقيقاتي از موسسه روانشناسي لندن، مطالعه اي در مورد 15 هزار کودک دو قلو انجام دادند و در آن به بررسي نقش يک سلسله ژنهاي فعال در مراکز يادگيري مغز و ارتباط آن با قدرت يادگيري کودکان پرداختند. نتيجه اين مطالعه نشان مي دهد که ژنهاي مربوط را نمي توان به ژنهاي خوب و بد که موجب بهتر يا بدتر شدن قدرت فراگيري مي شود، تقسيم کرد. هيچ ژني به تنهايي عامل ايجاد اين نارسايي نيست و مساله يادگيري مربوط به چگونگي هماهنگي يک سلسله از ژنهاست که قدرت يادگيري يا نارسايي در يادگيري را در افراد مختلف ايجاد مي کند و نشان مي دهد که اين اختلالات بسيار پيچيده تر از آن است که تصور مي شد.