نمایشگاه عکسی به نام «آدم‌ها و دیدارها»، مجموعه عکسی از محمدرضا میرزایی، عکاس جوان ایرانی از ماه دسامبر سال گذشته میلادی در گالری «فوتولوفت» شهرمسکو برپا شده است و تا پایان ماه ژانویه نیز ادامه یافت.
محمدرضا میرزایی متولد ۱۳۶۴ در تهران، عکاسی را از زمان نوجوانی و در هنرستان صدا و سیما آغاز کرده است.
او که در شاخه عکاسی «فاین آرت» فعالیت دارد تا کنون پنج نمایشگاه فردی در ایران، دوبی، ترکیه و مسکو و نمایشگاه‌های جمعی زیادی در سرتاسر دنیا داشته است.
در گفت‌وگویی با این هنرمند ابتدا از او در مورد چند و چون نمایشگاه عکس‌هایش در مسکو پرسیده‌ایم؛
محمدرضا میرزایی: نمايشگاهی که اکنون در مسکو در حال برگزاری است، مروری است بر سه مجموعه‌ای که در اين چند سال کار کرده ام؛ مجموعه «آدم‌ها»، «ديدارها» و کار آخرم «دريايی».
ايده برگزاری اين نمايشگاه سال گذشته توسط مدير يک گالری در مسکو مطرح شد. به علت ارتباطی که بين اين سه مجموعه وجود داشت و هر کدام ابعادی از زندگی را به تصوير می‌کشيدند، همنشينی آنها می‌توانست جذاب باشد.
اين عکس‌ها همراه با نوای پيانو به نمايش درآمده است. هدف از اين کار چه بود؟
بخش اصلی نمايشگاه مجموعه «آدم‌ها» است که کار اول من است و تا به حال بيشتر از کارهای ديگرم ديده شده و بخش جنبی نمايشگاه دو مجموعه «دريايی» و «ديدارها» هستند که روی «ال سی دی» به نمايش در می‌آيد. چون دوست داشتيم کار تازه‌ای ارائه دهيم آن را همراه با موسيقی هوشيار خيام، آهنگساز خوب ايرانی، پخش کرديم که اثر مينی‌ماليستی دارد به اسم «جنوبی». همنشينی جذابی به وجود آمده است بين کار هوشيار خيام و عکس‌ها با حداقل المان‌های ممکن.
عکس‌ها به جای اين که چاپ شده باشند به صورت اسلايد از تلويزيون قابل ديدن هستند؟
بله، اين دو مجموعه به صورت اسلايد به نمايش در می‌آيند.
استقبال از اين نمايشگاه چطور بوده است؟
متاسفانه من نتوانستم به مسکو سفر کنم، ولی از مطالبی که گالری برايم ارسال کرده و نقدهايی که نوشته شده و عکس‌های افتتاحيه نمايشگاه، به نظرم می‌رسد با استقبال قابل توجهی روبه‌رو شده است.
چه برنامه‌هايی برای آينده در نظر داريد؟
اکنون مجموعه «دريايی» را برای نمايش در تهران آماده می‌کنم، ولی صحبت‌هايی شده برای برگزاری نمايشگاه انفرادی در آمريکا که هنوز زمان دقيق آن در سال ۲۰۱۰ مشخص نشده است.
شما به عنوان يک عکاس مطرح فکر می‌کنيد عکاسان ايرانی اکنون چه جايگاهی در دنيا دارند؟
عکاسی «فاين آرت» در ايران بسيار جوان است، ولی با اين وجود فکر می‌کنم کيفيت شخصی قابل توجهی در عکاسی ايران وجود دارد. امسال «پاريس فوتو» بخش ويژه خود را به عکاسی ايرانی و عرب اختصاص داده بود و آثار عکاسان جوان ايرانی در کنار عکاسان بزرگ جهان به نمايش درآمد که قطعاً خبر خوشی برای علاقمندان هنر معاصر ايران است، ولی درعين حال برای دست يافتن به عنوان «عکس ايرانی» يا «عکاسی ايرانی» مسير طولانی در پيش داريم.
بسياری از آثاری که نماينده عکاسی معاصر ايران هستند و مخاطبان برون مرزی عکاسی ما را با آن آثار می‌شناسند، آثاری هستند که به دليل برچسب‌های سياسی و جغرافيايی مطرح شده‌اند و به واسطه استفاده از عناصر اگزوتيک يا اسلامی.
کمی در مورد عکاسی «فاين آرت» توضيح دهيد؟
عکاسی فاين آرت به نوعی عکاسی اطلاق می‌شود که زمان و مکان در آن اهميت ندارد و عکاس به عنوان يک مؤلف و هنرمند تصوير را ارائه می‌دهد.
محمدرضا میرزایی متولد ۱۳۶۴ در تهران، عکاسی را از زمان نوجوانی و در هنرستان صدا و سیما آغاز کرده است.
او که در شاخه عکاسی «فاین آرت» فعالیت دارد تا کنون پنج نمایشگاه فردی در ایران، دوبی، ترکیه و مسکو و نمایشگاه‌های جمعی زیادی در سرتاسر دنیا داشته است.
در گفت‌وگویی با این هنرمند ابتدا از او در مورد چند و چون نمایشگاه عکس‌هایش در مسکو پرسیده‌ایم؛
محمدرضا میرزایی: نمايشگاهی که اکنون در مسکو در حال برگزاری است، مروری است بر سه مجموعه‌ای که در اين چند سال کار کرده ام؛ مجموعه «آدم‌ها»، «ديدارها» و کار آخرم «دريايی».
ايده برگزاری اين نمايشگاه سال گذشته توسط مدير يک گالری در مسکو مطرح شد. به علت ارتباطی که بين اين سه مجموعه وجود داشت و هر کدام ابعادی از زندگی را به تصوير می‌کشيدند، همنشينی آنها می‌توانست جذاب باشد.
اين عکس‌ها همراه با نوای پيانو به نمايش درآمده است. هدف از اين کار چه بود؟
بخش اصلی نمايشگاه مجموعه «آدم‌ها» است که کار اول من است و تا به حال بيشتر از کارهای ديگرم ديده شده و بخش جنبی نمايشگاه دو مجموعه «دريايی» و «ديدارها» هستند که روی «ال سی دی» به نمايش در می‌آيد. چون دوست داشتيم کار تازه‌ای ارائه دهيم آن را همراه با موسيقی هوشيار خيام، آهنگساز خوب ايرانی، پخش کرديم که اثر مينی‌ماليستی دارد به اسم «جنوبی». همنشينی جذابی به وجود آمده است بين کار هوشيار خيام و عکس‌ها با حداقل المان‌های ممکن.
عکس‌ها به جای اين که چاپ شده باشند به صورت اسلايد از تلويزيون قابل ديدن هستند؟
بله، اين دو مجموعه به صورت اسلايد به نمايش در می‌آيند.
استقبال از اين نمايشگاه چطور بوده است؟
متاسفانه من نتوانستم به مسکو سفر کنم، ولی از مطالبی که گالری برايم ارسال کرده و نقدهايی که نوشته شده و عکس‌های افتتاحيه نمايشگاه، به نظرم می‌رسد با استقبال قابل توجهی روبه‌رو شده است.
چه برنامه‌هايی برای آينده در نظر داريد؟
اکنون مجموعه «دريايی» را برای نمايش در تهران آماده می‌کنم، ولی صحبت‌هايی شده برای برگزاری نمايشگاه انفرادی در آمريکا که هنوز زمان دقيق آن در سال ۲۰۱۰ مشخص نشده است.
شما به عنوان يک عکاس مطرح فکر می‌کنيد عکاسان ايرانی اکنون چه جايگاهی در دنيا دارند؟
عکاسی «فاين آرت» در ايران بسيار جوان است، ولی با اين وجود فکر می‌کنم کيفيت شخصی قابل توجهی در عکاسی ايران وجود دارد. امسال «پاريس فوتو» بخش ويژه خود را به عکاسی ايرانی و عرب اختصاص داده بود و آثار عکاسان جوان ايرانی در کنار عکاسان بزرگ جهان به نمايش درآمد که قطعاً خبر خوشی برای علاقمندان هنر معاصر ايران است، ولی درعين حال برای دست يافتن به عنوان «عکس ايرانی» يا «عکاسی ايرانی» مسير طولانی در پيش داريم.
بسياری از آثاری که نماينده عکاسی معاصر ايران هستند و مخاطبان برون مرزی عکاسی ما را با آن آثار می‌شناسند، آثاری هستند که به دليل برچسب‌های سياسی و جغرافيايی مطرح شده‌اند و به واسطه استفاده از عناصر اگزوتيک يا اسلامی.
کمی در مورد عکاسی «فاين آرت» توضيح دهيد؟
عکاسی فاين آرت به نوعی عکاسی اطلاق می‌شود که زمان و مکان در آن اهميت ندارد و عکاس به عنوان يک مؤلف و هنرمند تصوير را ارائه می‌دهد.
