«گيندلدال»، ناشر آثار اينگر کريستنسن، روز دوشنبه اعلام کرد اين شاعر نامی زن که مدت ها يکی از نامزدهای دريافت جايزه نوبل ادبی بود روز جمعه در سن ۷۳ سالگی ديده از جهان فروبست.
بنا بر گزارش خبرگزاری آلمان، کريستنسن در کنار مجموعه اشعارش، پژوهش ها، نمايشنامه ها، رمان ها و داستان های شنيداری از خود به جای گذاشته است.
از ميان آثار وی می توان به رمان های «آزورنو» و «اتاق رنگ خورده» نيز اشاره کرد.
او با انتشار مجموعه اشعاری در کشور خود دانمارک، با عنوان های مانند «الفبا» (۱۹۸۱) و «دره پروانه» (۱۹۹۱) به عنوان يکی از مهم ترين شاعران معاصراروپا مطرح گرديد.
توماس اشپار، يکی از مديران انتشارات «زورکامپ» فرانکفورت که دو کتاب «اتاق رنگ خورده» و «دره پروانه» را به زبان آلمانی منتشر کرده معتقد است: «از طريق آثار کريستنسن، زبان دانمارکی، زبانی جهانی شد.»
به گفته توماس اشپار، اينگر کريستنسن برای دانمارک قرن بيستم همان نقش هانس کريستيان آندرسن، را در قرن نوزدهم برای اين کشور داشت.
وی اشعار کريستنسن را آثار بی بديلی دانست که درخشش خود را از طبيعت، رياضيات و زندگی روزانه گرفته اند.
اينگر کريستنسن جوايز جهانی متعددی را نيز دريافت کرده است؛ از جمله جايزه آکادمی ادبی سوئد، جايزه دولتی اتريش برای ادبيات اروپايی و همچنين جايزه پنجاه هزار يورويی «زيگفريد اونزلد» موسسه انتشاراتی «زورکامپ».
اشعار وی را از زمره اشعار تجربی می دانند که در آن ها بيان شاعرانه با قوانين رياضی يا آهنگين زبانی آميخته اند.
به گفته صاحب نظران، اوج هنر او در شعر «دره پروانه؛ يک مرثيه» جلوه کرده است.
در اين شعر کريستنسن پروانه ها را، هم به عنوان رمز زيبايی و هم نمادی از شکنندگی و فناپذيری به کار می گيرد تا موضوع هستی را که همانا مرگ و زندگی است نشان دهد.
او در اين شعر به منظور تاکيد بر تکرار «شدن»، «پشت سر گذاشتن» و دگرديسی زندگی، از فرم آوايی کلمات بهره می برد و هر بار پايان ابيات را به آوای ابتدای ابيات بعدی پيوند می زند.
منتقدين همواره از بديع بودن فرم منطقی و همچنين دنيای تصاوير اشعار وی تمجيد کرده اند.
