منصور سهرابی، اگرواکولوژیست و پژوهشگر بوم‌شناسی و محیط زیست است.
در ایران برنامە مشخصی برای بزرگداشت روز جهانی محیط زیست اعلام نشدە است. این در حالی است کە بحرانهای زیست محیطی از جملە مهم‌ترین بحران‌هایی است کە امروز ایران درگیر آن است.
چندین سال است که طوفان‌های گردوغبار، مناطق جنوبی و غربی کشور را در می‌نوردد، و با فروریختن هزاران تن ذارت ریز بر گسترە وسیعی از شهرهای ایران، مشکلات عمدەای را به وجود آوردە است.
عمدەترین مشکل حوزه کشاورزی بعد از انقلاب تأکید بیش ازحد بر خودکفایی غذایی است؛ راهبردی غلط. با محور توسعە قرار دادن کشاورزی نە تنها خودکفایی حاصل نشد بلکە امنیت غذایی هم تهدید شد.
هنوز اذهان عمومی درگیر موضوع آلودگی سمی محصولات کشاورزی صادراتی بود کە خبر آلودە بودن گندم‌های وارداتی از روسیە بە سرب منتشر شد و اکنون سؤال مهم‌تری در افکار عمومی مطرح شده است.
در دهه‌های اخیر فعالیت‌های مخرب انسانی و تغییرات اقلیمی توأم با کمبود بارندگی سبب کاهش آب دریاچه‌ها و تالاب‌ها و خشک شدن برخی از آنها شده و دریاچە زریبار هم از این امر مستثنا نیست.
مدیریت سنجیدە منابع آب می‌توانست خسارت خشکسالی‌های پی‌درپی را کاهش دهد، اما بهرە‌برداری غلط از منابع آبی منجر بە خشک شدن تالاب‌ها، دریاچه‌ها، قنات‌ها و چشمه‌ها در ایران شدە است.
یادداشت منصور سهرابی: عوامل انسانی در خوزستان بیش از عوامل طبیعی بر محیط زیست این استان اثر گذاشتە است که اکنون در فلاکت آبی به سر می‌برد و مردمانش شرایط بسیار سختی را می‌گذرانند.
با صرف پانزدە هزار میلیارد تومان هزینه و این‌همە تخریب و با ۶۴٠ میلیون متر مکعب آب انتقالی از حوضۀ زاب، آیا دریاچەای کە بە بیش از ١١ میلیارد متر مکعب آب نیاز دارد احیا خواهد شد؟
سیاست گسترش کشاورزی در ایران بدون توجە بە توان اقلیمی و سرزمینی سبب شد در مناطقی کە امکان تأمین آب کافی برای محصولات در آنجا وجود ندارد کشاورزی نامتوازن و ناپایدار توسعە پیدا یابد.
