(rm) صدا | [ 4:05 mins ]
در آستانه برگزاری سازمان کشورهای صادر کننده نفت اوپک در پایان ماه ژانویه ایران قصد دارد موافقت دیگر اعضای اوپک را برای کاهش تولید نفت خام جلب کند. دکترفریدون خاوند کارشناس اقتصاد در پاریس، در مصاحبه با رادیوفردا می گوید کشورهای عضو به این نتیجه رسیده اند که باید دنبال سازش با کشورهای مصرف کننده نفت بود. وضعیت ژئوپولیتک در دنیا به بالا ماندن قیمت نفت کمک می کند و دلیلی نیست عرضه نفت اوپک کم شود. اگر هم چنین چیزی اتفاقی بیافتد، به سود کشورهای غیرعضو اوپک خواهد بود که با این کار می توانند سرمایه گذاری خود را افزایش دهند. وی می افزاید کاهش یا قطع صادرات نفت ایران، صرفنظر از تاثیری که بر درآمد ارزی ایران دارد، آمریکا را متضرر نمی کند زیرا اکثر صادرات نفت ایران را کشورهای آسیا خریداری می کنند و بقیه به اروپا می رود. نیما تمدن (رادیو فردا): تقریبا همزمان با اظهارات حسین کاظم پور اردبیلی نماینده ایران در کشورهای صادر کننده نفت، الجزایر و اندونزی، دو عضو دیگر اوپک گفتند قصدی برای کاهش تولید نفت خام در سه ماهه دوم سال 2006 ندارند. نماینده ایران در اوپک گفته بود شرایط موجود دیکته می کند که اعضای اوپک نگاهی به ذخایر و روند رو به کاهش تقاضا برای سه ماهه دوم سال، تولید نفت خام را کاهش دهند.
کارشناسان معتقدند در شرایط کنونی که بهای هر بشکه نفت در بازارهای جهانی به بیش از 64 دلار رسیده، نمی توان تصور کرد دیگر اعضا هم بخواهند عرضه نفت را کاهش دهند تا قیمت ثابت بماند. فریدون خاوند استاد دانشگاه در پاریس می گوید طی چند دهه فعالیت اوپک کشورهای عضو به این نتیجه رسیده اند که باید دنبال یک راه تفاهم و سازش با کشورهای مصرف کننده نفت بود.
فریدون خاوند: درحال حاضر عوامل زیادی هست که در راستای رونق بازار جهانی نفت عمل می کند. از جمله اینکه رشد اقتصاد جهانی در مجموع در وضعیت مناسبی هست و وضعیت ژئوپولیتک در دنیا هم کمک می کند طبعا به بالا ماندن قیمت نفت. در نتیجه دلیلی نیست برای اینکه عرضه کشورهای اوپک کم شود. اگر هم چنین چیزی به فرض محال اتفاق بیافتد، هدیه ای است به کشورهای غیرعضو اوپک که با این کار می توانند سرمایه گذاریهای خودشان را افزایش دهند و بخشی از سهم اوپک را در بازارهای بین المللی تصاحب کنند.
ن.ت: یکی از این کشورها که عضو اوپک نیست و به گفته فریدون خاوند با استفاده از شرایط و چنین موقعیت هایی در پی سرمایه گذاری است، روسیه است. اما با توجه به اینکه ایران بارها تهدید کرده است درصورت ارجاع پرونده هسته ای اش به شورای امنیت سازمان ملل متحد از سلاح نفت بهره می گیرد، بسیاری معتقدند این تهدید کاربردی نیست و در صورت عملی شدن، کشوری که بیشترین آسیب را می بیند، خود ایران خواهد بود.
فریدون خاوند با اشاره به اینکه ایران در سال 2005 روزانه بطور متوسط 3 میلیون و 900 هزار بشکه نفت خام تولید کرده بود و از این میزان حدود یک میلیون و 400 هزار بشکه برای مصرف داخلی بوده، نتیجه می گیرد اگر صادرات باقیمانده نفت ایران قطع شود، کشوری که آسیب می بیند قطعا آمریکا یعنی اصلی ترین مخالف برنامه های هسته ای ایران، نیست.
فریدون خاوند: مساله در اینجاست که بخش عمده صادرات ایران به طرف کشورهای آسیایی می رود که حدود 60 درصد است و بقیه در بازارهای اروپایی مورد استفاده قرار می گیرد. آمریکا از خطر محروم ماندن از نفت ایران برکنار است. ولی در مجموع اگر نفت افزایش پیدا کند، قیمتش به مقدار سرسام آور، این خطر وجود دارد که بخشی از اقتصادهای جهان از این موضوع تاثیر ببینند. ولی این تاثیر چندان سخت و تکان دهنده نخواهد بود. دست کم برای کشورهای ثروتمند جهان.
ن.ت: بسیاری معتقدند ایران بعنوان دومین صادر کننده نفت در سازمان اوپک و چهارمین تولید کننده نفت در جهان، چاره ای جز صدور نفت و گاز خود ندارد. همین تحلیلگران می گویند با دقت در لایحه بودجه محمود احمدی نژاد برای سال 85 که روز یکشنبه به مجلس ارائه شد، بهتر می توان به توخالی بودن تهدیدهای جمهوری اسلامی مبنی بر قطع یکجانبه صادرات نفت پی برد. در این لایحه بودجه قیمت هربشکه نفت 40 دلار برآورد شده و جایگاه این کالا در بودجه بندی آقای احمدی نژاد افزایش یافته است.
